automoderated، دیوانسالاران، مدیران
۷٬۲۲۸
ویرایش
جز (Rezvani صفحهٔ دیدگاه تشیع در مورد امامت را به دیدگاه شیعه و اهلسنت در مسئله امامت منتقل کرد) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
{{اصول دین و فروع دین}} | {{اصول دین و فروع دین}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
دیدگاه شیعه و اهلسنت در مسئله امامت با هم متفاوت دارند. اهل سنت، امامت را صرفا یک مسئولیت ظاهری و از [[فروع دین]] دانسته و تعیین امام را وظیفه مردم می دانند. شیعیان امامت را مقامی الهی دانسته، امام را فردی معصوم و جانشین پیامبر در همه مقامات او غیر از وحی و آن را از اصول دین میدانند که وظیفه هدایت انسان و اجرای قوانین الهی همراه با حکومت و خلافت را بر عهده دارد. | |||
==دیدگاه اهل سنت== | |||
اهل سنت امامت را صرف یک مسئولیت ظاهری در حد ریاست حکومت دینی میدانند و معتقدند تکلیف مردم است که خلیفه تعیین کنند و به همین جهت آنرا از فروع دین میشمارند.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، دار احیاء التراث العربی، چهارم، بی تا، ج۱، ص۱۹۱.</ref>اهل سنت بعد از پیامبر برای هیچ کس مقام عصمت و خلیفه اللّهی و منصوص بودن از طرف خدا و پیغمبر را قائل نیستند. | اهل سنت امامت را صرف یک مسئولیت ظاهری در حد ریاست حکومت دینی میدانند و معتقدند تکلیف مردم است که خلیفه تعیین کنند و به همین جهت آنرا از فروع دین میشمارند.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، دار احیاء التراث العربی، چهارم، بی تا، ج۱، ص۱۹۱.</ref>اهل سنت بعد از پیامبر برای هیچ کس مقام عصمت و خلیفه اللّهی و منصوص بودن از طرف خدا و پیغمبر را قائل نیستند. | ||
==دیدگاه شیعه== | |||
امامت از دیدگاه شیعه، مقام جانشینی [[رسول خدا(ص)]]، در تربیت انسانها، حفظ و تبیین احکام دین، حکومت، اجرای قوانین الهی و قضاوت است بنابراین امام همه ویژگیهای پیامبر بجز [[وحی]] را داراست. | امامت از دیدگاه شیعه، مقام جانشینی [[رسول خدا(ص)]]، در تربیت انسانها، حفظ و تبیین احکام دین، حکومت، اجرای قوانین الهی و قضاوت است بنابراین امام همه ویژگیهای پیامبر بجز [[وحی]] را داراست. | ||
==== | ====نقش هدایت تکوینی در مسئله امامت==== | ||
به گفته علامه طباطبائی در [[تفسیر المیزان]] در اینباره؛ [[قرآن]] در آیاتی که از جعل و نصب امامت سخن میگوید هدایت را در کنار آن ذکر مینماید و معلوم میشود هدایتی که از شؤون امامت شمرده شده به معنای بیان راه نیست، زیرا خدا [[ابراهیم(ع)]] را بعد از مقام [[نبوت]] و رسالت که لازمهاش هدایت و بیان راه است و بعد از مقام خلّت به عنوان امام معرفی کرده، پس هدایتی که منصب امام است دستگیری خلق است نه صرف راهنمائی و هدایت امام یک نوع تصرف تکوینی از طریق نفوذ روحانی در قلبهای آماده و هموار کردن راه برای بردن دلها به سوی کمال و هدایت حقیقی و منتقل نمودنشان از مرتبه مصنوعی خاصی به مرتبه دیگر و تحقق بخشیدن به اهداف دین است و کسی به چنین مقامی با شرافت نائل میشود که قبلاً خودش به این نوع هدایت رسیده باشد و کسی که هدایت یافته و به هدایت دیگران نیازی ندارد و هدایت او بر اساس قابلیتها به دیگران میرسد، معصوم و امام است و طبعاً کسیکه به هدایت دیگران نیازمند است معصوم و امام نخواهد بود.<ref>علامه طباطبائی، محمد حسین، المیزان، دفتر انتشارات اسلامی، بی تا، ج۱۴، ص۴۲۸، و ج۱، ص۴۱۴.</ref> | به گفته علامه طباطبائی در [[تفسیر المیزان]] در اینباره؛ [[قرآن]] در آیاتی که از جعل و نصب امامت سخن میگوید هدایت را در کنار آن ذکر مینماید و معلوم میشود هدایتی که از شؤون امامت شمرده شده به معنای بیان راه نیست، زیرا خدا [[ابراهیم(ع)]] را بعد از مقام [[نبوت]] و رسالت که لازمهاش هدایت و بیان راه است و بعد از مقام خلّت به عنوان امام معرفی کرده، پس هدایتی که منصب امام است دستگیری خلق است نه صرف راهنمائی و هدایت امام یک نوع تصرف تکوینی از طریق نفوذ روحانی در قلبهای آماده و هموار کردن راه برای بردن دلها به سوی کمال و هدایت حقیقی و منتقل نمودنشان از مرتبه مصنوعی خاصی به مرتبه دیگر و تحقق بخشیدن به اهداف دین است و کسی به چنین مقامی با شرافت نائل میشود که قبلاً خودش به این نوع هدایت رسیده باشد و کسی که هدایت یافته و به هدایت دیگران نیازی ندارد و هدایت او بر اساس قابلیتها به دیگران میرسد، معصوم و امام است و طبعاً کسیکه به هدایت دیگران نیازمند است معصوم و امام نخواهد بود.<ref>علامه طباطبائی، محمد حسین، المیزان، دفتر انتشارات اسلامی، بی تا، ج۱۴، ص۴۲۸، و ج۱، ص۴۱۴.</ref> | ||