دوره‌های اخباری‌گری

سؤال

اخباری‌گری و ویژگی‌های آن چیست؟

اخباری گری به معنای گرایش هرچه بیشتر به اخبار در عصر غیبت در زمان شیخ صدوق شکل گرفت ولی با اصطلاح امروزی آن در واخر قرن دهم و آغاز قرن یازدهم هجری و با محمد امین استرابادی احیا شد و در با فراز و نشیب هایی، در زمان وحید بهبهانی رو به افول نهاد. ولی با وجود افول آن، روحیه اخباری گری در زمان حاضر در میان برخی فقها دیده می‌شود.

عصر غیبت

آغاز گرایش به اخبار و شروع برخی خصایص آن با شیخ صدوق آغاز گردید. استرابادی که او را موسس مکتب اخباری می دانند خود معتقد است این مکتب با فقهایی مانند علی بن ابراهیم قمی، صدوق، ابن قولویه، کلینی آغاز گردیده است.

برخی گفته اند در زمان امام صادق(ع) و امام باقر(ع) هم چنین رگه هایی وجود داشته است با توجه به جریان حمران ابن اعین و...

محمد امین استرابادی و قرن دهم

اوج جریان اخباری گری در زمان محمد امین استرابادی شکل گرفت و او را بنیانگذار این جریان می دانند. پیش از او افرادی مانند شهید ثانی، صاحب معالم، صاحب مدارک، محقق اردبیلی به تفکر اخباری گرایش اعتدالی داشتند.

قرن یازدهم و دوازدهم

مکتب اخباری در دو قرن یازده و دوازده مکتب فکری بلامنازع بیشتر حوزه های علمیه بوده است.

جریان میرزا محمد استرآبادی و محمد امین استرآبادی، محمد تقی مجلسی، ملا عبدالله تونی، شیخ حسین کرکی، ملا محسن فیض کاشانی، ملا محمد طاهر قمی، شیخ حر عاملی، بحرانی، علامه مجلسی، شیخ سلیمان بحرانی، میرزا محمد اخباری، شیخ یوسف بحرانی و…

در دوره معاصر فقیهانی هستند که اصولی شناخته می شوند اما تفکر و فتوای آنان اخباری است.