|
|
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
| چرا قرآن به زبان عربي و آن هم در عربستان نازل شده و به زبان هاي مختلف در ممالك مختلف مانند زبان هاي چيني، انگليسي و... و به گروه های مختلف نازل نشده است؟ | | چرا قرآن به زبان عربی و آن هم در عربستان نازل شده و به زبان‌های مختلف در ممالک مختلف مانند زبان‌های چینی، انگلیسی و… و به گروه‌های مختلف نازل نشده است؟ |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| ==ويژگي هاي منطقه جزيره العرب ==
| | پیامبر(ص) از منطقه جزیره العرب بود. جزیرة العرب دارای ویژگی هایی نظیر وجود [[خانه کعبه|کعبه]]، نزول شریعت [[ابراهیم(ع)|حضرت ابراهیم(ع)]]، مسیر عبور تجار و اهتمام به زبان و بلاغت گفتار بود. |
| *اين منطقه محل پرورش و ترويج اديان و شريعت هايي همچون شريعت [[حضرت موسي (ع)]] و شريعت [[حضرت عيسي (ع)]] مي باشد.
| |
| *[[خانه كعبه]] به عنوان مقدس ترين بناي جهان توسط [[حضرت ابراهيم (ع)]] و به امر [[خداوند]] متعال در اين منطقه بنا شده كه به عنوان [[قبله]] مسلمانان قرار گرفت.
| |
| *[[پيامبر اكرم (ص)]] در [[عربستان]] متولد شده است؛ زيرا طائفه و قبليه ي ايشان كه از نسل حضرت ابراهيم (عليه السلام) هستند و آنجا ساكن بوده اند. لذا همان گونه که پيامبر اکرم(ص) در آن منطقه متولد شده، در همان منطقه نيز [[قرآن]] بر ايشان نازل گرديده است.
| |
| *موقعيت جغرافيايي منطقه حجاز و عربستان از ويژگي هاي خاصي برخوردار است؛ زيرا دسترسي داشتن به جاده ابريشم، زمينه مناسبي را براي ارتباط و تبادل افكار و عقائد و در نتيجه ترويج و گسترش [[دين اسلام]] به ديگر نقاط دنيا به خصوص كشورهاي آسيايي فراهم مي كند.
| |
|
| |
|
| ==ويژگي هاي زبان عربي== | | [[انبیاء]] گذشته هر کدام به زبان قوم خودشان صحبت می‌کردند، و کتاب آسمانی آنها نیز به همان زبان بوده است، خداوند می‌فرماید: {{قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ … |
| | | ترجمه = ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا (معارف الهی را) برای آنها روشن کند. |
| | | سوره = ابراهیم |
| | | آیه = ۴}} بنابراین، زبان قرآن نیز باید به زبان پیامبر و آن منطقه باشد، چرا که در غیر این صورت به آن پیامبر و کتابش ایمان نمی‌آوردند، همانطور که در قرآن آمده است: «هرگاه آن را برای عجم (غیر عرب)ها نازل می‌کردیم و او آن را بر ایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آوردند». (شعراء:۱۹۸ و ۱۹۹) |
|
| |
|
| *ادبيات زبان عربي يكي از كامل ترين و غني ترين ادبيات ها مي باشد.
| | بدیهی است که باید زبان قرآن و زبان پیامبر(ص)، زبان مرسوم آن قوم باشد تا فهم و ارتباط میان پیامبر(ص) و مردم صورت بگیرد. با توجه به خصوصیات جزیرة العرب و زبان عربی که یکی از کامل‌ترین و غنی‌ترین زبان‌ها و دارای شیوایی بسیاری است، قرآن با بهترین زبان و در بهترین مکان نازل شده است. |
| * زبان عربي يكي از وسيع ترين زبان ها از حيث لغت و اصطلاح و واژگان مي باشد.
| |
| * شيوايي و رسايي آن تا حدّي است كه بدون ابهام، معنا و مقصود خود را به طور واضح و روشن به مخاطب تفهيم مي كند، كما اين كه خداوند متعال در آيه ۲۸ [[سوره زمر]] به اين مطلب اين چنين اشاره فرموده: {{قرآن|قُرْآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ|4=|ترجمه=قرآني است فصيح و خالي از هرگونه كجي و نادرستي باشد که اهل تقوي شوند}}
| |
| | |
| == زبان قرآن==
| |
| پيامبر(ص) از منطقه جزيره العرب بود و همان طور که خداوند متعال مي فرمايد: {{قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ...|ترجمه=ما هيچ پيامبري را جز به زبان قومش نفرستاديم تا (معارف الهي را)براي آنها روشن کند.»|سوره=ابراهیم|آیه=۴}} مانند [[انبياء]] گذشته كه هر كدام به زبان قوم خودشان صحبت مي كردند، و كتاب آسماني آنها نيز همان زبان بوده است؛ زبان قرآن نیز باید به زبان پیامبر و آن منطقه باشد، چراکه در غير اين صورت به آن پيامبر و كتابش ايمان نمي آوردند، همانطور كه قرآن كريم مي فرمايند: «هرگاه آن را براي عجم (غير عرب)ها نازل مي كرديم و او آن را بر ايشان مي خواند، به آن ايمان نمي آوردند».(شعراء:۱۹۹–۱۹۸)
| |
| | |
| بنابر این با توجه به خصوصیات جزیرة العرب و زبان عربی و اینکه مانند کتب آسمانی که در قبل نازل شده بود، باید قرآن به زبان و در یک منطقه خاص نازل می گردید، زبان عربی و منطقه جزیرة العرب بهترین زبان و مکان برای نزول قرآن می باشند.
| |
| | |
| {{مطالعه بیشتر}}
| |
| <big>'''مطالعه بيشتر'''</big>
| |
| | |
| ۱ ـ محمد حسين طباطبائي، الميزان في تفسير القرآن، ترجمه سيد محمد باقر موسوي، (قم، دفتر انتشارات اسلامي)، ج۱۷، ص۵۴۵.
| |
| | |
| ۲ ـ ناصر مكارم شيرازي ، تفسير نمونه، (تهران، دارالكتب الاسلاميه)، ج۹، ص۲۹۹.
| |
| | |
| ۳ ـ سيد عبدالحسين اطيب، البيان في تفسير القرآن، (تهران، انتشارات اسلام، چ سوم، ج۷، ص۱۴۹.
| |
| | |
| ۴ ـ امين الدين طبرسي، مجمع البيان، (بيروت، دارالاحياء التراث العربي)، ج۲، ص۲۰۶.
| |
| | |
| ۵ ـ محمد جواد مغينه، الكاشف، (بيروت، دارالعلم للملامين، چ سوم)، ج۴، ص۲۸۶.
| |
|
| |
|
| {{شاخه | | {{شاخه |
| | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن |
| | شاخه فرعی۱ = نص قرآن | | | شاخه فرعی۱ = نزول قرآن |
| | شاخه فرعی۲ = عربی بودن قرآن | | | شاخه فرعی۲ = |
| | شاخه فرعی۳ = | | | شاخه فرعی۳ = |
| }} | | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه = - | | | شناسه = - |
| | تیترها = شد | | | تیترها = - |
| | ویرایش = شد | | | ویرایش = شد |
| | لینک‌دهی = شد | | | لینک‌دهی = شد |
| | ناوبری = | | | ناوبری = |
| | نمایه = | | | نمایه = |
| | تغییر مسیر = شد | | | تغییر مسیر = شد |
| | ارجاعات = | | | ارجاعات = |
| | بازبینی = | | | بازبینی = |
| | تکمیل = | | | تکمیل = |
| | اولویت = ب | | | اولویت = ب |
| | کیفیت = ب | | | کیفیت = د |
| }} | | }} |
| {{پایان متن}} | | {{پایان متن}} |