دعای نور
سؤال
دعای نور چیست و چه خاصیتی دارد؟
سید بن طاووس در روایتی آورده است سلمان فارسی گوید: فاطمه(س) به من فرمود: اگر دوست داری در دنیا دچار تب نشوی، بر خواندن این دعا مداومت کن.
سلمان فارسی گوید: من این دعا را فراگرفتم و به بیش از هزار نفر از اهالی مدینه و مکه که دچار تب شده بودند، تعلیم دادم و همه آنها به لطف خدا از تب نجات یافتند. [۱]
چند نکته
- دعای نور را دیگران نیز نقل کرده‌اند،[۲] اما سید بن طاووس آن را ذیل روایت مفصلی آورده است که سلمان فارسی بعد از رحلت رسول خدا(ص) با حضرت زهرا(س) ملاقاتی داشت و بشارت‌هایی بهشتی به سلمان داده شد. این دعا را نیز از حضرت آموخت.[۱]
- دعای نور فقط برای از بین بردن تب می‌باشد و در متن روایت ثوابی برای آن ذکر نشده است. کفعمی در کتاب بلد الامین این دعا را ذیل ذکرهای مستحبی شب و روز آورده است و اشاره‌ای به خواص آن و یا برای از بین بردن تب نکرده است.[۳]
- دعای حضرت زهرا(س) به دعای نور مشهور است.[۴]به نظر می‌رسد دلیل این نامگذاری توسط علما، استفاد از کلمه «نور» در متن این دعا باشد که ده مرتبه تکرار شده است.
- خواندن دعاهای نقل شده علاوه بر آثار معنوی که دارد، آثار دنیایی هم دارد که باید با مراعات آداب دعا همراه باشد. ممکن است گاهی مصلحت الهی بر این باشد که دعای دنیایی فردی مستجاب نشود که تسلیم اراده الهی شدن یکی از ویژگی‌های مومنان راستین است.
متن و ترجمه دعای نور
| متن | ترجمه |
|---|---|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بِسْمِ اللَّهِ النُّورِ بِسْمِ اللَّهِ نُورِ النُّورِ بِسْمِ اللَّهِ نُورٌ عَلَی نُورٍ بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی هُوَ مُدَبِّرُ الْأُمُورِ بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ | به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است. به نام خدای نور. به نام خدای نور نور. به نام خدای نور بر نور. به نام خدایی که تدبیرگر امور است. به نام خدایی که نور را از نور آفرید. |
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ وَ أَنْزَلَ النُّورَ عَلَی الطُّورِ فِی کِتابٍ مَسْطُورٍ فِی رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلَی نَبِیٍّ مَحْبُورٍ | سپاس خدایی را که نور را از نور آفرید و نور را در کوه طور فرو فرستاد. در کتابی بر نوشته. در ورقه‌ای گشوده. با اندازه‌ای مناسب. بر پیامبری آراسته. |
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ وَ بِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ وَ عَلَی السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ مَشْکُورٌ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ[۱] | خدای را سپاس که به عزّت یاد شود و به عظمت مشهور است و بر شادی و بدحالی سپاسگزاری شود. درود خدا بر آقای ما محمّد و خاندان پاکش. |
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ابن طاووس، علی بن موسی، مهج الدعوات و منهج العبادات، قم، دار الذخائر، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ص۵.
- ↑ ابن حمزه طوسی، محمد بن علی، الثاقب فی المناقب، قم، انصاریان، چاپ سوم، ۱۴۱۹ق، ص۲۹۹. قطب الدین راوندی، سعید بن هبة الله، الدعوات (سلوة الحزین)، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق، ص۲۰۸.
- ↑ كفعمى، ابراهيم بن على عاملى، البلد الأمين و الدرع الحصين - بيروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ص۵۱.
- ↑ مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، بحار الأنوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۹، ص۶۷. قمی، عباس، سفینه البحار، قم، اسوه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۱۴۹. ج۲، ص۴۵۵. ج۳، ص۹۹.