دستورهای بهداشتی و روایات چسباندن صورت به قبور ائمه(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
در دعای امام‌صادق(ع) می‌خوانیم: «گونه‌هایی که بر قبر پدرم ابی عبدالله الحسین(ع) به خاک مالیده می‌شود، مشمول رحمت خود فرما!» حال اگر چسباندن صورت به قبور ائمه(ع) موجب رحمت است، پس چرا اکنون از دست زدن به ضریح و قبور آنان ممانعت می‌شود؟ | در دعای امام‌صادق(ع) می‌خوانیم: «گونه‌هایی که بر قبر پدرم ابی عبدالله الحسین(ع) به خاک مالیده می‌شود، مشمول رحمت خود فرما!» حال اگر چسباندن صورت به قبور ائمه(ع) موجب رحمت است، پس چرا اکنون از دست زدن به ضریح و قبور آنان ممانعت می‌شود؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|کرونا}} | |||
[[امام‌صادق(ع)]] در دعایی فرموده‌اند: {{متن عربی|وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تَقَلَّبَتْ عَلَى قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ(ع)|ترجمه=خداوندا رحم کن بر صورت‌هایی که بر قبر امام حسین(ع) قرار گرفته است.}}<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۹۵.</ref> این روایت دلیل بر مستحب بودن مالیدن چهره بر قبر امام‌حسین(ع) دانسته شده است. محققان معتقدند این حدیث برای شرایط عادی است و ممکن است شرایط خاصی پیش آید که بر اساس حکم عقل از دست زدن به [[ضریح]] و [[قبور]]، ممانعت به عمل آید؛ زیرا در اسلام پرهیز از سرایت بیماری، واجب شمرده شده است. | |||
حکم [[وجوب]] پرهیز از [[سرایت بیماری]]، به مانند حکم استحباب مالیدن چهره بر [[قبر امام‌حسین(ع)]] حکم دین است و اگر در یک زمان با یکدیگر منافات پیدا کنند، حکم وجوب پرهیز از سرایت بیماری بر استحباب مالیدن صورت بر قبر ائمه، مقدم است. | |||
[[ | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۶
در دعای امام‌صادق(ع) می‌خوانیم: «گونه‌هایی که بر قبر پدرم ابی عبدالله الحسین(ع) به خاک مالیده می‌شود، مشمول رحمت خود فرما!» حال اگر چسباندن صورت به قبور ائمه(ع) موجب رحمت است، پس چرا اکنون از دست زدن به ضریح و قبور آنان ممانعت می‌شود؟
امام‌صادق(ع) در دعایی فرموده‌اند: «وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تَقَلَّبَتْ عَلَى قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ(ع)؛ خداوندا رحم کن بر صورت‌هایی که بر قبر امام حسین(ع) قرار گرفته است.»[۱] این روایت دلیل بر مستحب بودن مالیدن چهره بر قبر امام‌حسین(ع) دانسته شده است. محققان معتقدند این حدیث برای شرایط عادی است و ممکن است شرایط خاصی پیش آید که بر اساس حکم عقل از دست زدن به ضریح و قبور، ممانعت به عمل آید؛ زیرا در اسلام پرهیز از سرایت بیماری، واجب شمرده شده است.
حکم وجوب پرهیز از سرایت بیماری، به مانند حکم استحباب مالیدن چهره بر قبر امام‌حسین(ع) حکم دین است و اگر در یک زمان با یکدیگر منافات پیدا کنند، حکم وجوب پرهیز از سرایت بیماری بر استحباب مالیدن صورت بر قبر ائمه، مقدم است.
منابع
- ↑ شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۹۵.