داوود(ع) خواننده اهل بهشت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام علی(ع)]]، داوود(ع) را صاحب مَزامیر و خواننده اهل بهشت معرفی کرده است.<ref name=":0" /> امام علی(ع)، افرادی را به‌عنوان الگو بر می‌شمرد که یکی از آن‌ها داوود(ع) است: {{متن عربی|وَ إِنْ شِئْتَ ثَلَّثْتُ بِدَاوُدَ صَاحِبِ الْمَزَامِيرِ وَ قَارِئِ أَهْلِ الْجَنَّة|ترجمه=و اگر بخواهى نفر سومى را الگو قرار دهى، داوود، صاحب مزامير، و خواننده اهل بهشت است.}} <ref name=":0">شریف الرضی، محمد؛ نهج البلاغه (للصبحی صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق، خطبه ۱۶۰، ص۲۲۷.</ref>

[[حضرت داوود(ع)]] دارای صدای خوش بوده و این ویژگی، از شاخصه‌های وی میان [[پیامبران]] شمرده شده است.<ref>ابن بابویه، محمد، الخصال، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۸۳.</ref>  

خداوند به هیچ فردی صدایی مانند او نداده و زمانی که داوود کتاب زبور را می‌خواند، همه حیوانات به نزدیک او می‌آمدند و به صدای او گوش می‌دادند.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۱۴.</ref>