داستان قطع انگشت دزد کندی توسط امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
این روایت از نظر سندی معتبر نیست. حضرت دچار تردید نشده است و بلکه در مقابل درخواست آن مرد سارق سرش را پایین انداخت و بعد فرمود حکم خدا باید اجرا شود و این منافاتی با عصمت ندارد.
'''داستان قطع دست دزدی کندی توسط امام علی(ع)''' مضمون حدیثی است که در کتاب [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] ذکر شده و از نظر سند [[حدیث ضعیف|ضعیف]] است. بر اساس این حدیث، [[امام علی(ع)]] به دزدی از قبیله کنده که ادعا می‌کرد اولین بار است [[دزدی]] کرده [[حکم قطع دست دزد|حکم قطع انگشتان]] دست را داد. امام(ع) وقتی شنید او برای بار نخست دزدی کرده و باید [[حد|حدّ]] بر او جاری شود اندوهگین شد. مرد کندی از امام درخواست کرد او را مجازات نکند، امام(ع) پس از کمی تأمل بر اجرای حد تأکید کرد. مرد کندی پس از اجرای حکم اعتراف کرد برای بار صدم دزدی کرده است. اندوه امام(ع) با شنیدن این سخن از میان رفت.  
 


آن مرد اول ادعا می‌کرد اولین بار است که دزدی کرده و این حضرت را غمگین می‌کرد که ای کاش رازش آشکار نمی‌شد و توبه می‌کرد؛ اما وقتی گفت این صدمین بار است که دزدی کرده، خیال حضرت راحت شد.


== متن حدیث ==
== متن حدیث ==
خط ۲۰: خط ۲۰:


=== بررسی سند ===
=== بررسی سند ===
حدیث قطع دست دزد کندی توسط امام علی(ع)، در کتاب بحار الانوار، بدون سلسله سند ذکر شده است.<ref name=":0" /> بنابراین از نظر سند ضعیف بوده و معتبر ندارد.  
حدیث قطع دست دزد کندی توسط [[امام علی(ع)]]، در کتاب [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، بدون سلسله سند ذکر شده است.<ref name=":0" /> بنابراین از نظر سند [[حدیث ضعیف|ضعیف]] بوده و [[حدیث معتبر|معتبر]] نیست.  


== محتوا ==
== محتوا ==
بر فرض قبول روایت، امام علی(ع) در برابر خواهش‌های مرد کندی، ابراز دلسوزی و مهربانی کرد، نه اینکه دچار تردید شده  باشد؛ چراکه پس از آن بر اجرای حکم تأکید کرد. به گفته امام رضا(ع)، یکی از ویژگی‌های امام(ع)، دلسوزی و مهربانی است.<ref>کلینی، محمد، ‏الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج‏۱، ص۲۰۰، بَابٌ نَادِرٌ جَامِعٌ فِی فَضْلِ الْإِمَامِ وَ صِفَاتِه‏، حدیث ۱.</ref> امام علی(ع) در این واقعه هم پدری مهربان و هم حافظ حدود الهی است.{{مدرک|date=ژوئیه ۲۰۲۱}}
بر فرض قبول روایت، امام علی(ع) در برابر خواهش‌های مرد کندی، ابراز دلسوزی و مهربانی کرد، نه اینکه در اجرای حکم دچار تردید شده  باشد؛ چراکه پس از آن، بر اجرای [[حد|حدّ]] تأکید کرد. به گفته [[امام رضا(ع)]]، یکی از ویژگی‌های [[امامت|امام(ع)]]، دلسوزی و مهربانی است.<ref>کلینی، محمد، ‏الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج‏۱، ص۲۰۰، بَابٌ نَادِرٌ جَامِعٌ فِی فَضْلِ الْإِمَامِ وَ صِفَاتِه‏، حدیث ۱.</ref> امام علی(ع) در این واقعه هم پدری مهربان و هم حافظ حدود الهی بود.{{مدرک|date=ژوئیه ۲۰۲۱}}


بر فرض پذیرفتن حدیث، امام علی(ع) وقتی شنید مرد کندی اولین بار است دزدی کرده و باید مجازات شود، اندوهگین شد. گفته شده دلیل ناراحتی امام(ع) توبه نکردن آن مرد پیش از دستگیری بود، تا گناهش بخشیده شود و برای یک بار دزدی دست او قطع نشود.{{مدرک|date=ژوئیه ۲۰۲۱}}<span></span>
بر فرض پذیرفتن حدیث، امام علی(ع) وقتی شنید مرد کندی اولین بار است [[دزدی]] کرده و باید [[مجازات]] شود، اندوهگین شد. گفته شده دلیل ناراحتی امام(ع) توبه نکردن آن مرد پیش از دستگیری بود تا گناهش بخشیده شود و برای یک بار دزدی دست او قطع نشود.{{مدرک|date=ژوئیه ۲۰۲۱}}


== منابع ==
== منابع ==
automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش