داستان جوان کفن‌دزد: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوال}}بر اساس روایتی، جوان کفن دزدی به جنازه دختری تجاوز کرده بود و از کرده خود پشیمان شده بود. پیامبر(ص) در مرحله اول آن جوان را از خود دور کرد. آیا این روایت معتبر است؟ {{پایان سوال}}

{{پاسخ}}'''داستان جوان کفن دزد''' در کتاب [[الامالی (شیخ صدوق)|الامالی]] نوشته [[شیخ صدوق]] ذکر شده است. بر اساس این روایت، جوانی کفن دزد به جنازه دختری [[تجاوز به عنف|تجاوز]] کرد، پشیمان شده نزد [[پیامبر(ص)]] آمد و پیامبر(ص) او را از خود دور کرد و بعد از توبه واقعی او، مورد بخشش خدا قرار گرفت. این روایت از نظر سندی [[حدیث ضعیف|ضعیف]] است. بیشتر راویان آن در کتاب‌های [[علم رجال|رجالی]]، [[حدیث مجهول|ناشناخته]] بوده و [[ثقه|توثیق]] نشده‌اند.   

==حدیث==

داستان جوان کفن دزد حدیث بلندی است که خلاصه آن چنین است:

جوان گناهکاری را که از [[گناه|گناهان]] خود [[توبه|پشیمان]] شده بود و گریه زیادی می‌کرد، نزد [[پیامبر(ص)]] آوردند. جوان تصور می‌کرد [[خدا]] او را نخواهد بخشید؛ ولی پیامبر(ص) او را امیدوار کرد و [[رحمت الهی|رحمت خدا]] را از گناهان او بزرگ‌تر دانست. جوان یکی از گناهانش را اینگونه بیان کرد که شبی به قصد کفن‌دزدی به [[قبرستان]] رفته و پس از [[دزدی|دزدیدن]] کفن دختری، به جنازه او [[تجاوز به عنف|تجاوز]] کرده است.

پیامبر اسلام(ص) پس از شنیدن این گناه، به او گفت: «از من دور شو، می‌ترسم آتشی به سوی تو بیاید و من را نیز با تو بسوزاند؛ زیرا تو به آتش نزدیک شده‌ای.» جوان به بیابان رفت و چهل روز [[عبادت]] کرده از خدا درخواست بخشش کرد. پس از چهل روز، خداوند آیاتی را بر پیامبر(ص) [[وحی]] کرده و [[توبه]] او را پذیرفت. حضرت محمد(ص) نزد آن جوان رفته و خبر قبولی توبه‌اش را به او داد. سپس رو به [[صحابه|اصحاب]] کرده و گفت :‌ «این گونه از گناه خود توبه کنید.<ref>شیخ صدوق، محمد، الأمالی، به تحقیق قسم الدراسات الاسلامیة مؤسسة البعثة، قم، مرکز الطباعة والنشر فی مؤسسة البعثة، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۹۷.</ref>

[[شیخ صدوق]] روایت داستان جوان کفن دزد را در کتاب [[الامالی صدوق (کتاب)|الأمالی]] نقل کرده است. نام محمد بن ابراهیم بن اسحاق یکی از راویان در سند روایت، در کتاب‌های اولیه رجال نیامده است و به اعتقاد [[سید ابوالقاسم خویی]]، [[مرجع تقلید]] و رجال‌شناس شیعه، [[ثقه|وثاقت]] او ثابت نیست (نمی‌توان به نقل او اطمینان کرد).<ref>خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۴، ص۲۲۱.</ref>

بیشتر راویان این روایت، از جمله احمد بن صالح بن سَعْد تَمیمی، موسی بن داوود؛ ولید بن هِشام؛ هشام بن حَسّان و عبدالرحمن بن غَنْم دَوْسی افرادی هستند که در کتاب‌های رجالی، ناشناخته بوده و توثیق نشده‌اند. بنابراین سند حدیث، از نظر [[علم رجال|رجالی]]، [[حدیث ضعیف|ضعیف]] بوده و قابل استناد نیست.  

محتوای بخشی از این روایت که پیامبر(ص)، جوان توبه‌کننده را از خود دور کرد، با [[قرآن]] ناسازگار است؛ زیرا بر اساس آیه ۶۴ [[سوره نساء]]، اگر گنهکاران پیش پیامبر(ص) آمده و از او بخواهند از خدا [[توبه|درخواست آمرزش]] کند، خدا را بخشنده می‌یابند.

  | بازبینی =

  | اولویت = ج

  | کیفیت = ج