|
|
خط ۵: |
خط ۵: |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| منظور از «خون گریه کردن» این است که عمق مصیبت و عزاداری امام سجاد(ع) بیان شود و در هر صورت، به چنین لفظی در منابع برخورد نکردیم. اگر چه یکی از القاب آن حضرت «بکّاء» بود؛ البته خون دل خوردن حضرت از فراق پدرش امام حسین میتواند توجیهگر این اصطلاح باشد.
| | تعبیر «خون گریه کردن» امام سجاد(ع) بر امام حسین(ع)، در منابع ذکر نشده است. ا |
|
| |
|
| در زیارت ناحیهٔ مقدسهٔ منسوب به امام عصر(ع) نیز نزدیک به این معنا دیده میشود که حضرت فرموده باشد: «به قدری بر تو گریه میکنم که اگر اشکم تمام شد، به جای اشک از چشمانم خون جاری شود.»
| |
|
| |
|
| امام سجاد(ع) ـ فرزند امام حسین(ع) ـ یکی از حاضران و ناظران صحنهٔ خونین کربلا در سال ۶۱ هجری بودند. از نزدیک شهادت پدر بزرگوارش، عموی عزیزش حضرت عباس و برادرانش علیاکبر و علیاصغر(ع) و شهادت تمام یاران امام و برخی از صحابهٔ رسول خدا و بنیهاشم را در کربلا مشاهده نمود و عمق فاجعهٔ دردناک این حادثه و هتک حرمت اهلالبیت(ع) و اسارت آنها را به خوبی درک کرد، و هر انسانی به جای او بود از شدت غم و اندوه، قالب تهی میکرد. امام سجاد(ع) ندای «هل من ناصر ینصرنی» پدرش را میشنید و با آنکه از شدّت بیماری، در بستر افتاده بود، میخواست به سوی میدان برود که امام حسین(ع) به خواهرش امّکلثوم فرمود: «او را نگاه دار، که از نسل پیامبر در زمین باقی بماند.»<ref>بحارالانوار، مرحوم مجلسی، ج۴۵، ص۴۶. الدمعه الساکبه، ج۴، ص۳۳۴.</ref>
| | در زیارت ناحیه مقدسه منسوب به امام زمان(ع) آمده است: «به قدری بر تو گریه میکنم که اگر اشکم تمام شد، به جای اشک از چشمانم خون جاری شود».<ref>بحارالانوار، ج۴۵، ص۶۵ الی ۷۲.</ref> |
|
| |
|
| امام زین العابدین(ع) به همراه عمّههای خود و خواهران و سایر اسیران بنیهاشم و غیر آنها، به اسارت برده شد و فشارهای روحی و روانی سختی را متحمّل گردید و در عین حال برای ابلاغ پیام سیدالشهدا(ع) خطبهها ایراد فرمود و در این کار، با موفقیت کامل و پیروزمندانه بر دشمنان و بنیامیه فائق آمد و همراه عمهاش زینب، انقلاب دیگری در اجتماع آن روز و جامعه غفلت زده اسلامی به پا کردند.
| |
|
| |
|
| امام(ع) با به یاد آوردن حادثهٔ عاشورا و خاطرات پدر و یاران و برادرانش گریه میکرد و اساساً، چنانکه اخبار صحیح گزارش میدهند، آسمانها<ref>بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۰۶، ۲۰۷.</ref>و زمین<ref>بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۱۸.</ref> و حیوانات وحشی و جمادات و نباتات و مجردات، اعم از جنیان<ref>بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۳۳.</ref>و پریان<ref>بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۲۰، ۲۲۹.</ref> (ملائکه)، در عزای سالار شهیدان(ع) گریستند و مدتها ماتم آنها ادامه داشت. این اخبار از طریق علمای عامه نیز نقل شده است و از لحاظ تکوینی صحیح میباشد و هیچ خدشهای بر آنها وارد نیست؛ چرا که بر اساس احادیث فراوانی، امام حجّت خدا است و تمام موجودات، در تکوین وجودشان به وجود او وابسته است و در حقیقت برقراری آسمانها و زمین و حیات موجودات و استمرار آن، از وجود امام و حجت الهی سرچشمه میگیرد و سلسله حیات در هستی، متعلق و مشروط به وجود آنها است.<ref>در جلد ۴۵ بحارالانوار روایات زیادی درباره خون گریستن آسمان و زمین وارد شده است ر.ک. ص۲۱۱، حدیث ۲۵ و ۲۶. ۱۹ و حدیث ۴۰ و ۴۱، ص۲۱۷.</ref> پس در این اندیشه اصیل، جای هیچ تردید نیست که مخلوقات هستی در فقدان حجت الهی یک صدا ناله سر دهند. چه رسد به این که حجت خدا به دست جمعی ظالم و سفّاک با آن وضع فجیع و دردآور به شهادت رسد و فرزندانش و اهل حرمش اسیر و غارتزده شوند؛ اما فقدان ولایت اگر برای انسان قابل تحمل باشد ـ که برای انسان واقعی نیست ـ برای موجودات دیگر تحملناپذیر است و آنها بر اساس آن ودیعه الهی بهترین اظهار تأسف را برای این مصیبت ابراز و اظهار میکنند که خون گریستن یکی از مصادیق آن است.
| | اگر چه یکی از القاب آن حضرت «بکّاء» بود؛ البته خون دل خوردن حضرت از فراق پدرش امام حسین میتواند توجیهگر این اصطلاح باشد. |
| | |
| در زیارت ناحیهٔ مقدسه میخوانیم: «برای گریه در عزای تو اگر اشک تمام شود خون گریه میکنم»؛<ref>متن کامل زیارت ناحیهٔ مقدسه در بحارالانوار، ج۴۵، ص۶۵ الی ۷۲ آمده است که نام شهیدان را یکایک میشمارد و سلام میدهد. شایان ذکر است که مرحوم فیض الاسلام در کتاب ترجمه خاتون دوسرا، زندگی حضرت زینب(س) در ص۲۱۷ آورده است که زیارت ناحیه مقدسه از امام حسن عسکری و تاریخ صدور آن سال ۲۵۲ هجری قمری است و ولادت حضرت امام زمان در سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ است، والله العالم.</ref>
| |
|
| |
|
| لئن اخرتنی الدهور و عاقنی عن نصرک المقدور لابکینّک صباحاً و مساءً فلا ندبنّک صباحاً و مساءً و لابکینّ علیک بدل الدموع دما. ً<ref>سوگ نامه آل محمد، محمد اشتهاردی، ص۱۵۴ و ۱۵۶، انتشارات ناصر، سال ۷۱، چاپ سوم.</ref> | | لئن اخرتنی الدهور و عاقنی عن نصرک المقدور لابکینّک صباحاً و مساءً فلا ندبنّک صباحاً و مساءً و لابکینّ علیک بدل الدموع دما. ً<ref>سوگ نامه آل محمد، محمد اشتهاردی، ص۱۵۴ و ۱۵۶، انتشارات ناصر، سال ۷۱، چاپ سوم.</ref> |
خط ۲۴: |
خط ۲۰: |
|
| |
|
| امام سجّاد(ع) با این حالت گریهها و عزاداری خویش، از ارزشها دفاع میکرد و میراث عاشورا را زنده نگاه میداشت و درس توحید، اخلاق و آداب اجتماعی میداد و میفرمود: «قتل ابن رسول الله جائعاً، قتل ابن رسول الله عطشاناً»؛ پس گریههای امام زین العابدین(ع)، خون دل بود که جاری میشد. | | امام سجّاد(ع) با این حالت گریهها و عزاداری خویش، از ارزشها دفاع میکرد و میراث عاشورا را زنده نگاه میداشت و درس توحید، اخلاق و آداب اجتماعی میداد و میفرمود: «قتل ابن رسول الله جائعاً، قتل ابن رسول الله عطشاناً»؛ پس گریههای امام زین العابدین(ع)، خون دل بود که جاری میشد. |
| {{پایان پاسخ}}
| | |
| | <span></span> |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |