خلقت انسان در رنج با توجه به آیه ۴ سوره بلد

نسخهٔ تاریخ ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۷ توسط Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها) (اضافه کردن پاورقی معنای لغوی کبد و تکمیل پاورقی های آخر)
سؤال

چرا خدواند در سوره بلد فرموده است: انسان را برای رنج دیدن آفریده است؟

آیه ۴ سوره بلد تصریح دارد خداوند انسان را در رنج آفرید. مفسران ذیل این آیه گفته‌اند این رنج همان سختی‌ها و مصیبت‌های دنیایی است که انسان با آن روبرو می‌شود تا با پیروز شدن از امتحان الهی به کمال آرت برسد.

متن آیه

تفسیر

«کبد» بر وزن «فَرَس» به معنای «سختی» است[۱] یکبار در قرآن آمده است.[۲]

كلمه «كبد» به معناى رنج و خستگى است. اين تعبير كه «خلقت انسان در كبد است» این پیام را دارد كه رنج و مشقت از هر سو و در تمامى شؤون حيات بر انسان احاطه دارد و اين معنا بر هيچ خردمندى پوشيده نيست كه انسان در پى به دست آوردن هيچ نعمتى بر نمى‌‏آيد، مگر آنكه خالص آن را مى‏‌خواهد، خالص از هر دردسر و خالص در خوبى و پاكيزگى، ولى هيچ نعمتى را به دست نمى‏‌آورد مگر آميخته با ناملايماتى كه عيش او را به هم مى‌زند.[۳] اگر انسان در مشقت و سختی نبود برای از بین بردن آن تلاش نمی‌کرد و اگر تلاش نمی‌کرد، ابواب اسرار کائنات به رویش گشوده نمی‌شد: ﴿یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلی رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقِیهِ؛ اى انسان، حقاً كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد.(انشقاق:۶)

انسان دارای بُعد روحانی و جسمانی است. روح انسان، چند صباحی در این دنیا با جسم، همراه می‌شود و به سبب مادی بودن جسم با دنیا دارای اثرات است؛ از همین‌رو زندگی روح با جسم در این دنیا، همراه مشقّت و رنج است. تا در آزمایش الهی سر بلند بیرون آیند: ﴿الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاه لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً؛ خداوند مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک از شما بهتر عمل می‌کند.(ملک:۲)

اینکه قرآن می‌فرماید: «ما انسان را در رنج آفریدیم.» در بیان هدف نهایی از خلقت انسان است که در آیات دیگر آمده است مانند: آزمایش بندگان،[۴] پرستش،[۵] آگاهی از قدرت خداوند،[۶] و … معرفی شده است. آیه در بیان آن است که انسان با وجود جسم خاکی، مراحل زیادی از مشکلات و درد و رنج‌ها را طی می‌کند، حتی کسانی که زندگی مرفه دارند، نیز دارای رنج هستند. زمانی انسان از درد و رنج و خستگی نجات پیدا می‌کند که روح الهی از جسم جدا گردد.[۷]


منابع

  1. قرشى بنابى، على‏اكبر، قاموس قرآن، قرآن، دار الكتب الإسلامية، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۷۲.
  2. سوره بلد، آیه۴.
  3. طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۴۸۷.
  4. سوره ملک، آیه۲.
  5. سوره ذاریات، آیه۵۶.
  6. سوره طلاق، آیه۱۲.
  7. مکارم شیرازی، ناصر ، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲۷، ص۱۰. طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۴۸۷.