۱۱٬۸۷۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
[[قرآن]]، زمین را جایگاه، محل استقرار و آسایش همه انسانها دانسته است. زندگی در زمین، خواست [[خداوند]] بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشت. [[حضرت آدم]] و [[حوا]] نیز در [[بهشت|بهشت موعود]] نبوده‌اند بلکه در یکی از باغ‌های پرنعمت زمین بودند. | |||
==زمین جایگاه انسانها== | |||
براساس آیه ۳۶ [[سوره بقره]]، زمین جایگاه، محل استقرار و آسایش همه انسانها است. {{قرآن|وَ لَكمُْ فىِ الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلىَ حِين|ترجمه=و در زمين تا روزگارى، آرامشگاه و برخوردارى خواهيد داشت|سوره=بقره|آیه=۳۶}} زندگی در زمین، تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. حکمت خداوند همراه با رعایت مصلحت بندگان، این‌را اقتضا کرده است. در اختیار گذاشتن امکانات و نعمت‌های دنیایی، به علاوه نعمت‌های بدنی و جسمی برای انسان، لطف پروردگار است تا انسان بتواند استفاده کند و برای آخرتش، توشه‌های خوبی مهیا سازد. | |||
==بهشت حضرت آدم== | ==بهشت حضرت آدم== | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۴: | ||
*بر اساس آیات و روایات مربوط به تجسم اعمال، بهشت با اعمال انسان ها ساخته می شود و در زمان حضرت آدم انسانی نبوده تا در نتیجه اعمالش بهشت ساخته شود. | *بر اساس آیات و روایات مربوط به تجسم اعمال، بهشت با اعمال انسان ها ساخته می شود و در زمان حضرت آدم انسانی نبوده تا در نتیجه اعمالش بهشت ساخته شود. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||