automoderated، دیوانسالاران، مدیران
۷٬۲۲۸
ویرایش
جز (تمیزکاری منبع) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خط ۱۲: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
شفاعت یعنی وساطت، همراهی و دستگیری اولیای الهی از بندگان در روز [[قیامت]] تا در نتیجه آن موجب ترفیع درجه یا رفع عذاب برای بندگان باشد. شفاعت هم شامل انسان های خوب با [[اعمال صالح]] می شود تا آنها را به مقام های بالاتری ببرد و هم شامل انسانهای | شفاعت یعنی وساطت، همراهی و دستگیری اولیای الهی از بندگان در روز [[قیامت]] تا در نتیجه آن موجب ترفیع درجه یا رفع عذاب برای بندگان باشد. شفاعت هم شامل انسان های خوب با [[اعمال صالح]] می شود تا آنها را به مقام های بالاتری ببرد و هم شامل انسانهای بدکار می شود تا بخشیده شده و از عذاب جهنم نجات پیدا کنند. | ||
===مفهوم شناسی=== | ===مفهوم شناسی=== | ||
کلمه «شفاعت» در لغت از ریشه «شفع» به معنای جفت شدن و کنار هم قرار گرفتن دو چیز است.<ref>مفردات راغب، کلمه «شفع».</ref> در کاربرد اصطلاح کلامی، این واژه به معنای وساطت اولیاء الهی برای رساندن بندگان به فیض رحمت، مغفرت، دستگیری و نجات آنان از عذاب [[جهنم]]، میباشد.<ref>سبحانی، جعفر، الهیات، چاپ سوم، ۱۴۱۲ هـ ق، قم، مرکز جهانی علوم اسلامی، | کلمه «شفاعت» در لغت از ریشه «شفع» به معنای جفت شدن و کنار هم قرار گرفتن دو چیز است.<ref>مفردات راغب، کلمه «شفع».</ref> در کاربرد اصطلاح کلامی، این واژه به معنای وساطت اولیاء الهی برای رساندن بندگان به فیض رحمت، مغفرت، دستگیری و نجات آنان از عذاب [[جهنم]]، میباشد.<ref>سبحانی، جعفر، الهیات، چاپ سوم، ۱۴۱۲ هـ ق، قم، مرکز جهانی علوم اسلامی، ج۴، ص۳۴۴.</ref> | ||
===نیاز همه بندگان به شفاعت=== | ===نیاز همه بندگان به شفاعت=== | ||
بر این اساس، حقیقت شفاعت، چیزی جز همراهی، وساطت، کمک و دستگیری برگزیدگان الهی در قیامت، نمیباشد. این همراهی و دستگیری یا برای ترفیع درجه است یا برای نجات از عقاب و عذاب. از این نظر، نیکوکاران و بدکاران همگی نیازمند شفاعت میباشند با این تفاوت که شفاعت انبیاء و اولیاء برای نیکوکاران موجب صعود آنان به مقام برتر و بهرهمندی بیشتر از عنایات خاصه الهی میشود. اما برای گناه کاران تغییر سرنوشت محسوب میشود و موجب نجات آنان از آتش یا تخفیف مجازات میباشد. | بر این اساس، حقیقت شفاعت، چیزی جز همراهی، وساطت، کمک و دستگیری برگزیدگان الهی در قیامت، نمیباشد. این همراهی و دستگیری یا برای ترفیع درجه است یا برای نجات از عقاب و عذاب. از این نظر، نیکوکاران و بدکاران همگی نیازمند شفاعت میباشند با این تفاوت که شفاعت انبیاء و اولیاء برای نیکوکاران موجب صعود آنان به مقام برتر و بهرهمندی بیشتر از عنایات خاصه الهی میشود. اما برای گناه کاران تغییر سرنوشت محسوب میشود و موجب نجات آنان از آتش یا تخفیف مجازات میباشد. | ||
بنابراین، گرچه در لسان روایات این اصطلاح بیشتر در مورد دوم یعنی نجات از عذاب به کار برده شده است ولی | بنابراین، گرچه در لسان روایات این اصطلاح بیشتر در مورد دوم یعنی نجات از عذاب به کار برده شده است ولی چنانکه اشاره گردید، دامنه شفاعت حوزه وسیعی دارد و شامل عموم مستحقین اعم از افراد مؤمن و صالح یا غیرصالح میشود، حتی افراد صالح نیز چون دارای مراتب و مقامات متفاوت میباشند، مقام بالاتر نسبت به مراتب پائینتر، حق شفاعت دارد. | ||
[[امام باقر(ع)]] میفرماید: یک فرد از مؤمنین، حداقل در مورد سی نفر حق شفاعت دارد<ref>محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ۵ جلدی، چاپ دارالحدیث، | [[امام باقر(ع)]] میفرماید: یک فرد از مؤمنین، حداقل در مورد سی نفر حق شفاعت دارد<ref>محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ۵ جلدی، چاپ دارالحدیث، ج۲، ص۱۴۷۶، ح۹۵۲۴.</ref> و نیز میفرماید: یک مرد مؤمن در مورد قوم و بستگان و اهل خانواده خود میتواند شفاعت نماید.<ref>ری شهری، میزان الحکمه، دارالحدیث، ج۲، ص۱۴۷۶، ح۹۵۲۳.</ref> سر رشته دار این سلسله نیز [[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت(ع)]] میباشند که صاحب مقام شفاعت کبری در قیامتاند. [[امام صادق(ع)]] در این مورد میفرماید: ''ما من احد من الاولین و الاخرین الا و هو یحتاج الی شفاعه محمد یوم القیامه''<ref>ری شهری، میزان الحکمه، دارالحدیث، ج۲، ص۱۴۷۴، ح۹۴۹۸.</ref> هیچ فردی از خوبان و بدان چه از امتهای گذشته و چه از امت [[اسلام]] نیستند مگر این که در قیامت محتاج شفاعت رسول اکرم میباشند. زیرا طبق روایات، این مقام از آن رسول اکرم(ص) میباشد که خداوند به آن حضرت اعطا فرموده است. | ||
مسئله شفاعت به معنای بهره گرفتن شایستگان از عفو و رحمت واسعه پروردگار در پرتو دستگیری و عنایت اولیاء الهی، یکی از معارف [[قرآنی]] و از اعتقادات اصیل و امیدبخش اسلام است که از یکسو به خاطر زمینههای مساعد افراد و از سوی دیگر به خاطر مقام و منزلت و آبروی اولیاء الهی مخصوصاً پیامبر اسلام(ص) و ائمه(ع)، این تفضل از رهگذر شفاعت آنان نصیب دیگران میگردد و بسیاری از کسانی که اهل عذاب و آتشاند و مستحق عقوبت و مجازات، بوسیله آنان نجات مییابند و به صف اهل [[بهشت]] میپیوندند. | مسئله شفاعت به معنای بهره گرفتن شایستگان از عفو و رحمت واسعه پروردگار در پرتو دستگیری و عنایت اولیاء الهی، یکی از معارف [[قرآنی]] و از اعتقادات اصیل و امیدبخش اسلام است که از یکسو به خاطر زمینههای مساعد افراد و از سوی دیگر به خاطر مقام و منزلت و آبروی اولیاء الهی مخصوصاً پیامبر اسلام(ص) و ائمه(ع)، این تفضل از رهگذر شفاعت آنان نصیب دیگران میگردد و بسیاری از کسانی که اهل عذاب و آتشاند و مستحق عقوبت و مجازات، بوسیله آنان نجات مییابند و به صف اهل [[بهشت]] میپیوندند. | ||
خط ۳۱: | خط ۲۵: | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* شفاعت در قلمرو عقل و قرآن و حدیث، نوشته آیت الله جعفر سبحانی. | * شفاعت در قلمرو عقل و قرآن و حدیث، نوشته آیت الله جعفر سبحانی. | ||
* تفسیر المیزان، | * تفسیر المیزان، ج۱، ذیل آیه ۴۸، سوره مبارکه بقره. | ||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
==جستارهای وابسته== | |||
* [[شفاعت جوشش مهر خداوند]] | |||
* [[حقیقت توسل]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | |||
| شاخه اصلی = کلام | |||
| شاخه فرعی۱ = امامت عامه | |||
| شاخه فرعی۲ = شفاعت | |||
| شاخه فرعی۳ = | |||
}} | |||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = | ||
خط ۴۳: | خط ۴۶: | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه =شد | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | |||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
خط ۵۱: | خط ۵۶: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[ps:د شفاعت حقیقت]] | |||
[[رده:شرک]] |