حضور جسمانی امام زمان(ع) میان مردم در عصر غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

مفهوم غائب بودن امام(ع) هرگز این نیست که وجود آن بزرگوار در عصر غیبت، یک وجود نامرئی و رؤیایی است که به یک وجود خیالی و پنداری شبیه تر از یک وجود عینی باشد. بلکه آن حضرت از نظر زندگی، یک زندگی طبیعی عینی خارجی دارد منتهی با عمر طولانی، اگر چه مکان و کیفیت زندگی آن بزرگوار به تفصیل برای ما معلوم نیست اما از روایات استفاده می‌شود که آن حضرت در میان مردم و در دل جامعه رفت و آمد دارد و در نقاط مختلف زندگی می‌کند، و اگر استثنائی در زندگی او هست همین است که او از یک عمر طولانی برخوردار است و به‌طور ناشناس در جامعه انسانی زندگی می‌کند و هیچ‌کس درباره زندگی و غیبت او جز این نگفته است.

از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود: «صاحب‌الامر(عج) شباهتی به یوسف پیامبر دارد… جای انکار نیست که خداوند با حجت خود، همان کاری را انجام دهد که با یوسف (انجام) داد. صاحب الزمان(عج) آن مظلوم حق از دست داده در میان مردم رفت و آمد می‌کند در بازار قدم می‌نهد و گاهی بر فرش خانه‌های دوستان می‌نشیند، لکن او را نمی‌شناسند تا زمانی که خداوند به وی اذن دهد تا وی خودش را معرفی کند، آن گونه که یوسف(ع) را اجازه داد هنگامی که برادرانش گفتند: تو یوسفی؟ گفت آری، من یوسفم»<ref>نعمانی، کتاب الغیبه، ۱۸۲.</ref> این روایت، صراحت در این معنا دارد که غیبت حضرت حجت(ع) غیبتی است عنوانی. او در میان جمع و جامعه است و با جسم طبیعی با مردم حشر و نشر دارد، زندگی طبیعی و معمولی را می‌گذراند «در مراسم مذهبی و مناسک حج شرکت می‌جوید ولی ناشناخته است و این امری است که سابقه داشته و دارد».<ref>چشم به راه مهدی(عج)، جمعی از نویسندگان مجله حوزه.</ref>

|شاخه فرعی۱ =مهدویت

|شاخه فرعی۲ =ویژگی‌های امام زمان(ع)

|شاخه فرعی۳ =