automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۱۶۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
==ویژگیها و اوصاف== | ==ویژگیها و اوصاف== | ||
در آیات قرآن از حضرت ابراهیم مدح و ستایش فراوان شده و صفات ارزنده او یادآوری گردیده است، مقام و معرفت او نسبت به خدا،<ref>سوره نحل، آیه ۱۲۰.</ref> منطق گویای او در برابر بتپرستان،<ref>سوره انبیاء، ۵۷–۵۲.</ref> مبارزات سرسختانه و خستگی ناپذیرش در مقابل جباران،<ref>سوره انعام، ۸۱–۸۰.</ref> اطاعتش در برابر فرمان پروردگار،<ref>سوره صافات، ۱۱۰–۱۰۱.</ref> استقامت | در آیات قرآن از حضرت ابراهیم مدح و ستایش فراوان شده و صفات ارزنده او یادآوری گردیده است، مقام و معرفت او نسبت به خدا،<ref>سوره نحل، آیه ۱۲۰.</ref> منطق گویای او در برابر بتپرستان،<ref>سوره انبیاء، ۵۷–۵۲.</ref> مبارزات سرسختانه و خستگی ناپذیرش در مقابل جباران،<ref>سوره انعام، ۸۱–۸۰.</ref> اطاعتش در برابر فرمان پروردگار،<ref>سوره صافات، ۱۱۰–۱۰۱.</ref> استقامت بینظیرش در برابر توفان حوادث و آزمایشهای سخت<ref>سوره صافات، ۱۰۹–۱۰۷.</ref> از ویژگیهای بارز اوست. | ||
به گفته قرآن او از نیکان،<ref>سوره ص، آیه ۴۷..</ref> مؤمنان<ref>سوره صافات، آیه ۱۱۱.</ref>، صالحان<ref>سوره نحل، ۱۲۲.</ref> و وفا کنندگان به عهد بود و شجاعتی بی نظیر و سخاوتی فوقالعاده داشت.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۴۴۶.</ref> | به گفته قرآن او از نیکان،<ref>سوره ص، آیه ۴۷..</ref> مؤمنان<ref>سوره صافات، آیه ۱۱۱.</ref>، صالحان<ref>سوره نحل، ۱۲۲.</ref> و وفا کنندگان به عهد بود و شجاعتی بی نظیر و سخاوتی فوقالعاده داشت.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۴۴۶.</ref> | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
در قرآن بارها به نبوت حضرت ابراهیم تصریح شده است: {{قرآن|وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا|ترجمه=و در اين كتاب ابراهيم را ياد كن كه او پيامبرى راستگو بود.|سوره=مریم|آیه=۴۱}} در این آیات به [[نبوت]] و دعوت او به [[توحید]] تصریح شده است: (سوره عنکبوت آیه ۱۶ تا ۲۵، سوره ممتحنه آیه ۴، سوره زخرف آیه ۲۶ و ۲۷، سوره صافات آیه ۸۳ تا ۱۰۰، سوره شعراء آیه ۶۹ تا ۸۲، سوره انبیاء آیه ۵۱ تا ۵۷، سوره مریم آیه ۴۱ تا ۴۸، سوره انبیا آیات ۵۱ تا ۷۳.). ابراهیم(ع) از پیامبران اولوالعزم به شمار میرود.<ref>سوره احزاب، آیه ۷؛ سوره شورا، آیه ۱۳؛ سوره احقاف، آیه ۳۵.</ref> | در قرآن بارها به نبوت حضرت ابراهیم تصریح شده است: {{قرآن|وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا|ترجمه=و در اين كتاب ابراهيم را ياد كن كه او پيامبرى راستگو بود.|سوره=مریم|آیه=۴۱}} در این آیات به [[نبوت]] و دعوت او به [[توحید]] تصریح شده است: (سوره عنکبوت آیه ۱۶ تا ۲۵، سوره ممتحنه آیه ۴، سوره زخرف آیه ۲۶ و ۲۷، سوره صافات آیه ۸۳ تا ۱۰۰، سوره شعراء آیه ۶۹ تا ۸۲، سوره انبیاء آیه ۵۱ تا ۵۷، سوره مریم آیه ۴۱ تا ۴۸، سوره انبیا آیات ۵۱ تا ۷۳.). ابراهیم(ع) از پیامبران اولوالعزم به شمار میرود.<ref>سوره احزاب، آیه ۷؛ سوره شورا، آیه ۱۳؛ سوره احقاف، آیه ۳۵.</ref> | ||
ابراهیم پس از آزمونهای زیاد، مورد الطاف الهی واقع میشود و خداوند مقام امامت را به او عطا و او را امام بر مردم قرار میدهد.<ref>ضیایی، رحمت الله، «ابراهیم(ع)»، کلام اسلامی، ۱۳۸۴ش، شماره ۵۴.</ref> خداوند در قرآن حضرت ابراهیم را امام مردم قرار داده است:{{قرآن|إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ|ترجمه=من تو را پیشوای مردم قرار دادم.|سوره=بقره|آیه=۱۲۴}} قرآن كريم هر جا نامى از امامت میبرد، دنبالش متعرض هدايت میشود، تعرضى كه گويى میخواهد كلمه نامبرده را تفسير كند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، تفسير الميزان، ج۱، ص۴۱۰. | ابراهیم پس از آزمونهای زیاد، مورد الطاف الهی واقع میشود و خداوند مقام امامت را به او عطا و او را امام بر مردم قرار میدهد.<ref>ضیایی، رحمت الله، «ابراهیم(ع)»، کلام اسلامی، ۱۳۸۴ش، شماره ۵۴. ص۱۲۴.</ref> خداوند در قرآن حضرت ابراهیم را امام مردم قرار داده است:{{قرآن|إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ|ترجمه=من تو را پیشوای مردم قرار دادم.|سوره=بقره|آیه=۱۲۴}} قرآن كريم هر جا نامى از امامت میبرد، دنبالش متعرض هدايت میشود، تعرضى كه گويى میخواهد كلمه نامبرده را تفسير كند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، تفسير الميزان، ج۱، ص۴۱۰. | ||
</ref> | </ref> | ||