حدیث پوشاندن امام حسن(ع) با پارچه زرد پس از تولد

سؤال

در روایتی آمده است: «حضرت فاطمه موقع تولد امام حسن، برخلاف امر رسول الله او را در پارچه‌ای زردرنگ پیچید، رسول الله فرمود: مگر تو را از پیچیدنش در پارچه زردرنگ نهی نکردم؟ سپس آن را دور انداخت و او را در پارچه سفیدی پیچانید»؛ مگر حضرت زهرا از هر گناه و خطایی مبری نبودند، پس چرا خلاف فرموده پیامبر کاری را انجام دادند؟

این روایات سند معتبری ندارند و در برخی از روایات فقط آمده که رسول خدا –صلی الله علیه و آله و سلم- پارچه زرد را با پارچه سفید عوض کرد و اشاره‌ای به اعتراض حضرت ندارد و پوشاندن نوزاد با پارچه زرد هم حرام نیست تا بر فرض قبول روایات، با عصمت حضرت زهرا (سلام الله علیها) منافات داشته باشد.

شیخ صدوق در کتاب‌های آمالی، علل الشرائع، معانی الاخبار و عیون اخبار الرضا با چند سند، روایتی نقل می‌کند که دلالت برنهی و ناپسند بودن پوشاندن نوزاد با پارچه زرد را می‌رساند و اینکه حضرت زهرا -سلام الله علیها- امام حسن مجتبی -سلام الله علیه- را با پارچه زردی پوشاند و رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- به آنها فرمود: با این که من شما را از این کار منع کرده بودم، چرا این کار را کردید و حضرت پارچه زرد را کنار انداخته و فرزندش را با پارچه سفید پوشاند و در کتاب‌های دیگر نیز از جمله کفایه الاثر و آمالی شیخ طوسی و… روایاتی نقل شده است که بیانگر نهی یا حد اقل ناپسند دانستن رسول الله بر پوشاندن نوزاد با پارچه زرد را می‌رساند.

این روایات به چند دسته تقسیم می‌شود:

دسته اول: پوشاندن امام حسن با پارچه زرد توسط فاطمه زهرا

این روایات با چند سند از شیخ صدوق نقل شده و بقیه کتاب‌ها از جمله وسائل الشیعه و … آن را از شیخ صدوق نقل کرده‌اند.

یک: در آمالی با یک سند^[۱]

أحمد بن حسن قطان (مذهبش مشخص نیست و نامش در کتاب‌های اولیه رجال نیز نیامده است و فقط شیخ صدوق از او روایت نقل کرده و از وی با رحمه الله علیه یاد می‌کند که برخی این سخن را دلیل بر وثاقت او می‌دانند، اما مرحوم خوئی می‌نویسد: این سخن نه تنها دلیل بر وثاقت نیست و بلکه دلیل بر مدح هم نیست زیرا ائمه اطهار (سلام الله علیهم) برای برخی ترحم کرده‌اند در حالی که ثقه نبودند)^[۲] از حسن بن علی سکری (مجهول است و نامش در کتب رجالی نیامده است) از محمد بن زکریا (بن دینار غلابی که امامی و ثقه است) از عباس بن بکار (مجهول است) از حرب بن میمون (مجهول است) از ابی حمزه ثمالی از زید از پدرش امام سجاد (سلام الله علیه…).

با توجه به ثقه نبودن راویان این حدیث به جز محمد بن زکریا و ابی حمزه ثمالی، این روایت قابل استناد نیست.

دو: در علل الشرائع با سه سند^[۳]

۱- أحمد بن حسن قطان (در سند آمالی گذشت که وثاقتش ثابت نیست) از أبو سعید حسن بن علی بن حسین سکری (در سند آمالی گذشت که مجهول است) از أبو عبد الله محمد بن زکریا بن دینار غلابی (در سند آمالی گذشت که ثقه بود) از علی بن حکیم جحدری (مجهول است) از ربیع بن عبد الله (مجهول است) از عبد الله بن حسن مثنی (نوه امام مجتبی (سلام الله علیه) که مجهول است) از امام باقر (سلام الله علیه) از پدرش از جابر بن عبد الله انصاری…