حدیث پاک‌کننده و مسجد بودن زمین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حدیث]] ''«جُعِلَتْ لِیَ الْأَرْضُ مَسْجِداً'' وَ طَهُوراً...»، که از [[نبی اکرم(ص)]] نقل شده، بیش از ۱۰۰ مرتبه در کتاب‌های مختلف فقهی، حدیثی، اصولی آورده شده است؛ از جمله، در کتاب‌های [[بحارالانوار]] نوشتهٔ [[علامه مجلسی]]،<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، چاپ سوم، ۱۴۰۳هـ، ج۱۶ و ۷۸و ۸۰ و ۸۱و ۹۸.</ref> [[خصال]]<ref>صدوق، الخصال، تصحیح علی اکبر غفاری، جامعه مدرسین، ۱۳۶۲، ص۲۹۲، ح ۵۶.</ref> و [[امالی]]<ref>صدوق، الامالی. تحقیق قسم الدراسیات الاسلامیه، مؤسسه البعثه، چاپ اول، ۱۴۱۷هـ ق، ص۲۸۵–۳۱۶. س</ref> شیخ [[صدوق]] و [[وسائل‌الشیعه]] شیخ حر عاملی<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، مؤسسه آل البیت، ۱۳۷۲ هـ ش، مهر، ج۲ و ۳ و ۵، ص۹۷۰، ۳۵۰، ۳۵۱،۱۱۷، ۳۴۵.</ref>، با عبارات گوناگون، نقل شده است.

این حدیث، به طوری که از کتاب‌های فقهی و حدیثی بر می‌آید، در سه باب و تحت سه موضوع مورد استفاده واقع شده است:

* در مبحث تیمم؛

* در بحث وجوب سجده بر زمین؛

* در بحث امکان اقامهٔ نماز در هر مکانی.

از این حدیث جواز سجده بر تمام زمین، و هر آنچه از آن می‌روید، استفاده شده است؛ چه از خاک باشد و چه از سنگ. نیز، به کار بردن «مُهر» هم، که از جنس خاک باشد، داخل در مضمون حدیث شده است.{{مدرک}}

  | لینک‌دهی =