حدیث بحث با مخالفان شیعه به وسیله سوره قدر: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث بحث با مخالفان شیعه به وسیله سوره قدر، در کتاب کافی، در باب شأن نزول سوره قدر، ذکر شده و به «ابوجعفر» نسبت داده شده است. برخی مراد از ابوجعفر در سند این روایت را امام باقر(ع) دانسته‌اند. در برابر برخی، منظور از آن را امام جواد(ع) شمرده‌اند؛ زیرا همه احادیث این باب با یک سند ذکر شده، و در روایت نخست آن، «ابوجعفر الثانی» ذکر شده و مراد از ابوجعفر ثانی امام جواد(ع) است.

در سلسه سند این روایت، «حسن بن عباس بن حریش» قرار دارد، که برخی از رجال‌شناسان شیعه مانند ابن داوود،<ref>ابن داود حلی، تقی الدین، رجال ابن داود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲ه‍. ق، ص۲۳۸.</ref> نجاشی<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، جامعه مدرسین، چاپ ششم، ۱۳۶۵ ش، ص۶۰.</ref> و علامه حلی<ref>علامه حلی، حسن، رجال العلامه الحلی، نجف اشرف، دار الذخائر، چاپ دوم، ۱۴۱۱ ق، ص۲۱۴.</ref> او را ضعیف دانسته‌اند. در مقابل، علامه مجلسی او را ثقه و مورد اعتماد می‌داند.<ref>رک: کلینی، محمد، أصول الکافی، ترجمه: مصطفوی، تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۹ ش، ج۱، ص۳۵۱.</ref>

مراد از استدلال به سوره قدر در برابر مخالفان شیعه اینگونه دانسته شده که، سوره قدر بیانگر این است که تا روز قیامت در شب قدر فرشتگان نازل می‌شوند؛ بنابراین پس از پیامبر(ص) نیز باید، جانشینانی داشته باشد تا فرشتگان بر آنها نازل شوند؛ بنابراین امامت تداوم داشته و اطاعت از امام لازم است. از طرفی، هنگامی اطاعت از فردی واجب است، که او معصوم از گناه و خطا باشد؛ پس امام، باید معصوم باشد.{{مدرک|date=ژانویه ۲۰۲۲}}

[[محمدامین استرآبادی|امین استرآبادی]]، عالم اخباری شیعه (درگذشت ۱۰۳۶ق)، معتقد است استدالال به سوره قدر برای اثبات تداوم امامات، به این صورت است که، اگر در زمان پیامبر(ص) نیاز به نزول فرشتگان بود، بعد از او هم، نیاز به نزول فرشتگان بر معصومی که جانشین پیامبر است، وجود دارد.<ref>استر آبادی، محمد امین، الحاشیه علی أصول الکافی، قم، چاپ اول، ۱۴۳۰، ص۱۴۷.</ref>

به گفته ملا صالح مازندرانی شارح کتاب کافی نیز، مباحثه با سوره قدر یعنی با گفتن این سخن که در هر عصری باید فرشتگان بر ولی امر نازل شوند، بر اهل‌سنت پیروز شوید و بگویید در این عصر نیز فرشتگان، بر امام معصومِ همین عصر نازل می‌شوند؛ پس امامی که فرشته بر او نازل می‌شود، همانند پیامبر(ص) اطاعتش واجب است<ref>مازندرانی، محمد صالح، شرح الکافی-الأصول و الروضه، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۲ ق، ج‏۶، ص۱۱.</ref>

گفته شده چون این روایت استدلالی است، ضعف سند آن، به محتوای آن ضربه‌ای نزده و شیعیان می‌توانند از استدلال آن برای تداوم امامت پس از پیامبر(ص)، استفاده کرده و معصوم بودن امام را ثابت کنند. از طرفی به جز شیعه، دیگر مذاهب اسلامی رهبرانشان را معصوم ندانسته‌اند؛ بنابراین تنها امامان(ع) که عصمت آنها ثابت شده، صلاحیت امامت و ولایت پس از پیامبر(ص) را دارند.