حجیت قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'مسایل' به 'مسائل'
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
جز (جایگزینی متن - 'مسایل' به 'مسائل')
 
خط ۱۷: خط ۱۷:
آیت الله جوادی آملی، در تفسیر تسنیم می‌نویسد: قرآن سند [[رسالت]] است بی‌واسطه و سند [[امامت]] با واسطه [[پیامبر اکرم(ص)]] است، ولی خود، هم در سند از غیر بی‌نیاز است و هم در دلالت (یعنی اثبات نبوت و امامت منوط به وجود قرآن کریم است اما قرآن محتاج کسی نمی‌باشد). و حجیت آن، از هر دو جهت (سند و دلالت) ذاتی است؛ بنابراین، روایات باید در دامان قرآن به نصاب حجیت برسند، و در تأیید محتوا با قرآن ارزیابی شوند.<ref>جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، قم، انتشارات اسراء، چاپ اول، ۱۳۷۸، ج۱، صص ۸۵.</ref> قرآن کریم حجیت بالفعل و مستقل است، و در اصل حجیت، نیاز به غیر خود ندارد.
آیت الله جوادی آملی، در تفسیر تسنیم می‌نویسد: قرآن سند [[رسالت]] است بی‌واسطه و سند [[امامت]] با واسطه [[پیامبر اکرم(ص)]] است، ولی خود، هم در سند از غیر بی‌نیاز است و هم در دلالت (یعنی اثبات نبوت و امامت منوط به وجود قرآن کریم است اما قرآن محتاج کسی نمی‌باشد). و حجیت آن، از هر دو جهت (سند و دلالت) ذاتی است؛ بنابراین، روایات باید در دامان قرآن به نصاب حجیت برسند، و در تأیید محتوا با قرآن ارزیابی شوند.<ref>جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، قم، انتشارات اسراء، چاپ اول، ۱۳۷۸، ج۱، صص ۸۵.</ref> قرآن کریم حجیت بالفعل و مستقل است، و در اصل حجیت، نیاز به غیر خود ندارد.


ظاهر و باطن قرآن حجیت و مدرکیت دارد و می‌توان در موارد مختلف به آن تکیه کرد و آن را مورد عمل قرار داد، و در گفتار و نظریات و استدلال‌های خویش به آن تمسک جست؛ زیرا قرآن از حجیت ذاتی و مستقل برخوردار است، و از این جهت برای عموم مردم حجت و مدرک است.<ref>خویی، سید ابو القاسم، بیان در علوم و مسایل کلی قرآن، ترجمه صادق نجمی و هاشم‌زاده هریسی، دانشگاه آزادی اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۵، ج۱، ص۴۱۳.</ref>
ظاهر و باطن قرآن حجیت و مدرکیت دارد و می‌توان در موارد مختلف به آن تکیه کرد و آن را مورد عمل قرار داد، و در گفتار و نظریات و استدلال‌های خویش به آن تمسک جست؛ زیرا قرآن از حجیت ذاتی و مستقل برخوردار است، و از این جهت برای عموم مردم حجت و مدرک است.<ref>خویی، سید ابو القاسم، بیان در علوم و مسائل کلی قرآن، ترجمه صادق نجمی و هاشم‌زاده هریسی، دانشگاه آزادی اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۵، ج۱، ص۴۱۳.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}