۲٬۱۵۱
ویرایش
(اصلاح ارقام) |
(←بررسی آیه: اصلاح ارقام) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== بررسی آیه == | == بررسی آیه == | ||
دستور کلی آیه، برای اقامه نمازهایی از هنگام زوال خورشید تا نیمه شب و نیز در سپیده صبح میباشد. واژه «دلوک» طبق تفسیر | دستور کلی آیه، برای اقامه نمازهایی از هنگام زوال خورشید تا نیمه شب و نیز در سپیده صبح میباشد. واژه «دلوک» طبق تفسیر برخی از مفسران، <ref>طبرسی، مجمع البیان، ترجمه دکتر احمد بهشتی، انتشارات فراهانی، ج۱۴، ص۱۹۰. ابوعبيده، معمر بن مثنى، مجاز القرآن، مصر- قاهره، مكتبة الخانجي، چاپ اول، ۱۳۸۱ق، ج۱، ۳۸۷.</ref> رفتن خورشید به سوی غروب را گویند که مقصود آغاز ظهر است. طبق این آیه از وقت ظهر(دلوک شمس) تا نیمه شب(غسق اللیل) وقت نمازهای یومیه است. | ||
از این رو، شیعه برای [[نمازهای یومیه]]، جدای از وقت فضیلت و مخصوص، وقت مشترک هم قائل است. | از این رو، شیعه برای [[نمازهای یومیه]]، جدای از وقت فضیلت و مخصوص، وقت مشترک هم قائل است.<ref>شمس، سعيد، پرسمانهاى قرآنى نماز، قم، سبط اكبر، چاپ اول، ۱۳۸۵ش، ص۱۸۱.</ref> | ||
فخر رازی مفسّر اهل سنت | فخر رازی مفسّر اهل سنت میگوید: اگر غسق اللیل به معنای غروب باشد، از این آیه اوقات مشترک نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشاء استفاده میشود، زیرا در آیه برای نمازهای پنج گانه سه وقت ذکر شده است: ۱ـ وقت زوال ۲ـ وقت اول مغرب و عشاء، ۳ـ وقت فجر. اين اشتراک در وقت اقتضاء دارد که جمع بين نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشاء مطلقاً جایز باشد.<ref>فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بيروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۸۴.</ref> فخر رازی بدون در نظر گرفتن روایاتی که تصریح به جواز جمع بدون عذر دارند، جواز جمع بین دو نماز را فقط با داشتن عذر قبول میکند مانند مسافرت، بارش باران و ... .<ref>فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بيروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۸۴.</ref> | ||
آلوسی مفسر دیگر اهل سنت نیز با استفاده این معنا از آیه، میگوید: جواز جمع بین صلاتین مطلبی است که روایات صحیح آن را تأیید می کنند.<ref>آلوسی، سید محمود، روح المعانی، بيروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۱۲۷.</ref> آلوسی با اعتراف به این که در کتابهای اهل سنت نیز روایات صحیح وجود دارد که جمع بین نماز ظهر و عصر جایز است، میگوید که ممکن است این راویات ناظر به داشتن عذر باشد.<ref>آلوسی، سید محمود، روح المعانی، بيروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۱۲۷.</ref> | آلوسی مفسر دیگر اهل سنت نیز با استفاده این معنا از آیه، میگوید: جواز جمع بین صلاتین مطلبی است که روایات صحیح آن را تأیید می کنند.<ref>آلوسی، سید محمود، روح المعانی، بيروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۱۲۷.</ref> آلوسی با اعتراف به این که در کتابهای اهل سنت نیز روایات صحیح وجود دارد که جمع بین نماز ظهر و عصر جایز است، میگوید که ممکن است این راویات ناظر به داشتن عذر باشد.<ref>آلوسی، سید محمود، روح المعانی، بيروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۱۲۷.</ref> |
ویرایش