جواز جمع بین نماز ظهر و عصر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
آیا استدلال به آیه شریفه {{قرآن|أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ…}} از طرف شیعه برای جواز جمع بین نماز ظهر و عصر تفسیر به رأی نیست؟!
آیا استدلال به آیه شریفه {{قرآن|أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ…}} از طرف شیعه برای جواز جمع بین نماز ظهر و عصر تفسیر به رأی نیست؟!
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}فقهای [[شیعه]] بر خلاف [[اهل تسنن]]، جمع بین نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشاء را با توجه به آیه ۷۸ [[سوره اسراء]] و سیره پ[[یامبر(ص)]] و روایات اهل بیت (ع) جایز می دانند.
{{پاسخ}}فقهای [[شیعه]] بر خلاف [[اهل تسنن]]، جمع بین نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشاء را با توجه به آیه ۷۸ [[سوره اسراء]] و سیره [[پیامبر(ص)]] و روایات [[اهل‌بیت (ع)]] جایز می دانند.


== متن آیه ==
== متن آیه ==
خط ۲۸: خط ۲۸:
باید توجه داشته باشیم که همه مسائل و احکام در قرآن به صورت تفصیلی بیان نشده است، لذا شیعه از تبیین پیامبر(ص) و [[اهل بیت(ع)]] بهره می‌گیرد اما اهل سنت خود را از منبع عظیم اهل بیت(ع) محروم کرده و تنها از روایات پیامبر(ص) استفاده می‌کند. طبق روایات، پیامبر اکرم(ص) نمازهای ظهرین و عشائین را به جمع هم خوانده‌اند.  
باید توجه داشته باشیم که همه مسائل و احکام در قرآن به صورت تفصیلی بیان نشده است، لذا شیعه از تبیین پیامبر(ص) و [[اهل بیت(ع)]] بهره می‌گیرد اما اهل سنت خود را از منبع عظیم اهل بیت(ع) محروم کرده و تنها از روایات پیامبر(ص) استفاده می‌کند. طبق روایات، پیامبر اکرم(ص) نمازهای ظهرین و عشائین را به جمع هم خوانده‌اند.  


در سنن نسائی باب جمع بین الصلاتین فی الحضر چنین آمده است: « [[پیامبر اکرم]](ص) نماز ظهر و عصر و هم چنین مغرب و عشاء را با هم جمع خواند، بدون آن که در ترس یا در سفر باشد.»<ref>سیوطی و السندی، سنن النسائی، انتشارات دار الحدیث، قاهره، ج۱، ص۴۱۸ و ۴۱۹.</ref> نظیر این روایت در صحیح مسلم، باب صلاه المسافرین و قصرها و همچنین در سنن ابن ماجه باب جمع بین الصلاتین در سفر آمده است.<ref>الامام مسلم بن الحجاج القشیری النیشابوری، صحیح مسلم، بیروت، انتشارات احیاء التراث العربی، ج۱، ص۴۸۹، باب الجمع بین الصلاتین فی الحضر.</ref><ref>حافظ ابی عبدالله محمد بن یزید قزوینی، سنن ابن ماجه، بیروت، انتشارات دار الفکر، ج۱، ص۳۳۷، باب جمع بین الصلاتین، در آنجا آمده است: انّ رسول الله کان یجمعُ بین المغربِ و العشاء فی السفر، من غیر ان یعجله شیءٌ، و لا یطلبهُ عدّو و لا یخافَ و لا یخافُ شیئاً.</ref>
در سنن نسائی باب جمع بین الصلاتین فی الحضر چنین آمده است: «[[پیامبر اکرم]](ص) نماز ظهر و عصر و هم چنین مغرب و عشاء را با هم جمع خواند، بدون آن که در ترس یا در سفر باشد.»<ref>سیوطی و السندی، سنن النسائی، انتشارات دار الحدیث، قاهره، ج۱، ص۴۱۸ و ۴۱۹.</ref> نظیر این روایت در صحیح مسلم، باب صلاه المسافرین و قصرها و همچنین در سنن ابن ماجه باب جمع بین الصلاتین در سفر آمده است.<ref>الامام مسلم بن الحجاج القشیری النیشابوری، صحیح مسلم، بیروت، انتشارات احیاء التراث العربی، ج۱، ص۴۸۹، باب الجمع بین الصلاتین فی الحضر.</ref><ref>حافظ ابی عبدالله محمد بن یزید قزوینی، سنن ابن ماجه، بیروت، انتشارات دار الفکر، ج۱، ص۳۳۷، باب جمع بین الصلاتین، در آنجا آمده است: انّ رسول الله کان یجمعُ بین المغربِ و العشاء فی السفر، من غیر ان یعجله شیءٌ، و لا یطلبهُ عدّو و لا یخافَ و لا یخافُ شیئاً.</ref>


روایت دیگری که نشانگر جواز جمع خواندن ظهرین و عشائین است در سنن نسائی آمده است. «پیامبر اکرم(ص) در مدینه، نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشاء را جمع خوانده، بدون این که از چیزی بترسد یا باران بیاید. به ابن عباس گفته شد که چرا پیامبر چنین کردند؟ جواب داد برای این که امتش در سختی نیفتند.»<ref>سیوطی و السندی، همان، انتشارات دار الحدیث، قاهره، ج۱، ص۴۱۸ و ۴۱۹.</ref> و همو باز از ابن عباس نقل کرده که «پیامبر در مدینه نماز هشت رکعتی و هفت رکعتی خواندند.»<ref>همان.</ref>
روایت دیگری که نشانگر جواز جمع خواندن ظهرین و عشائین است در سنن نسائی آمده است. «پیامبر اکرم(ص) در مدینه، نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشاء را جمع خوانده، بدون این که از چیزی بترسد یا باران بیاید. به ابن عباس گفته شد که چرا پیامبر چنین کردند؟ جواب داد برای این که امتش در سختی نیفتند.»<ref>سیوطی و السندی، همان، انتشارات دار الحدیث، قاهره، ج۱، ص۴۱۸ و ۴۱۹.</ref> و همو باز از ابن عباس نقل کرده که «پیامبر در مدینه نماز هشت رکعتی و هفت رکعتی خواندند.»<ref>همان.</ref>
۱۵٬۱۴۷

ویرایش