توصیه امام علی(ع) بر لزوم نصحیت‌پذیری: تفاوت میان نسخه‌ها

توصیه امام علی(ع) بر لزوم نصحیت‌پذیری (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۰۶

۸۵۱ بایت حذف‌شده ، ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Shamsoddin

مدیران

۳۹۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{شروع متن}}
 {{سوال}}
-روایتی از امام علی(ع) نقل شده که می‌فرمایند: {{متن عربی|یا ایّها الناسُ، اقْبَلوا النَصیحه ممّنْ نَصَحَکم وتلقَّوها بالطاعه ممّنْ حمَلَها اِلیکم واعلَموا …}} درباره صحت این روایت و سند آن توضیح دهید؟
+حدیثی از امام علی(ع) درباره پذیرش نصیحت نقل شده است درباره صحت این حدیث و سند آن توضیح دهید؟
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-'''لزوم قبول نصیحت''' در روایتی از [[امام علی(ع)]] نقل شده است. موضوع این روایات درباره [[نصیحت]] و نصیحت‌پذیری در سایر [[منابع روایی]] و دیگر [[امامان شیعه]] نیز مشاهده می‌شود. روایت لزوم پذیرش نصیحت، پس از انجام واجبات و ترک محرمات، بر اموری اشاره دارد که انجام آنها می‌تواند موجب [[سعادت دنیا]] و [[آخرت]] شخص شود. این روایت از نظر سندی با توجه به منبعی که آن را ذکر نموده و با بررسی و مطابقت با دیگر سخنان امام علی(ع) و هم‌خوانی با آن‌ها از نظر فصاحت و بلاغت و نیز معنا و مفهوم، مورد تایید بزرگان دینی قرار گرفته است.
+'''لزوم قبول نصیحت''' در حدیثی که از [[امام علی(ع)]] که برخی از دستورات اخلاقی آمده است بر پذیرش نصیحت سفارش شده است. این روایت از نظر سندی با توجه به منبعی که آن را ذکر نموده و مطابقت آن با دیگر سخنان امام علی(ع) و هم‌خوانی با آن‌ها از نظر فصاحت و بلاغت و نیز معنا و مفهوم، مورد تأیید بزرگان دینی قرار گرفته است.
 ==جایگاه نصیحت در اسلام==
-یکی از وظایف دینی که در اسلام بر آن تاکید شده، موعظه و نصیحت کردن از راه صحیح است. [[امام صادق(ع)]] در روایتی می‌فرمایند: {{متن عربی|یجبُ للمؤمنِ علی المؤمنِ أنْ یُناصِحَه|ترجمه=بر مؤمن واجب و لازم است که مؤمن دیگر را نصیحت کند.}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، کافی، بیروت، دارالاضواء، ج۲، ص۲۰۸، ح۱.</ref> بنابراین نصیحت کردن یکی از حقوق واجب در نظر گرفته شده است. روایات این باب در برخی منابع روایی با عنوان نصیحت و یا پذیرش نصیحت ذکر شده است.
+یکی از وظایف دینی که در اسلام بر آن تأکید شده، موعظه و نصیحت کردن از راه صحیح است. [[امام صادق(ع)]] در روایتی می‌فرمایند: {{متن عربی|یجبُ للمؤمنِ علی المؤمنِ أنْ یُناصِحَه|ترجمه=بر مؤمن واجب و لازم است که مؤمن دیگر را نصیحت کند.}}<ref> کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، بیروت، دارالاضواء، ج۲، ص۲۰۸، ح۱.</ref> در برخی از جوامع روایی بابی با عنوان نصیحت و یا پذیرش نصیحت وجود دارد.
+==
-==پذیرش نصیحت در کلام امام علی(ع)==
+==متن حدیث==
-حدیث لزوم قبول نصیحت از امام علی(ع) در [[کتاب غرر الحکم]] تألیف ناصح الدین عبد الواحد معروف به [[آمِدی]]، و همچنین در [[کتاب عیون الحکم و المواعظ]] تألیف [[علی بن محمد اللیثی الواسطی]] از بزرگان قرن ششم، چنین آمده: {{متن عربی|یا ایّها الناسُ! اقْبَلوا النَصیحه ممّنْ نَصَحَکم وتلقَّوها بالطاعه ممّنْ حمَلَها اِلیکم واعلَموا! اَنّ الله سبْحانَه لم یمدَحْ مِنَ القلوبِ الا اَوْعاها للحکمه و مِنَ الناسِ الّا اسرَعَهم الَی الحقِّ اِجابه واعْلَموا! اَنّ الجهادَ الاکبرَ جهاد النفسِ فاشْتَغِلوا بجهادِ انفسِکم تسْعَدوا وَ ارْفَضوا القیلَ و القالَ تسلَموا، واَکْثِروا ذکرَ الله تغْنَموا، وکونوا عبادَ الله اخوانًا تفوزوا لدَیْهِ بالنَعیمِ المُقیمِ|ترجمه=ای مردم از کسی که شما را نصیحت می‌کند قبول کنید و آن را بپذیرید از کسی که آن را به سوی شما حمل می‌کند، و بدانید که خدای سبحان قلب‌هایی را ستایش می‌کند که پذیرای حکمت باشند و مردمی را ستایش می‌کند که در اجابت از حق از دیگران سریع‌ترند، و بدانید که بزرگ‌ترین جهاد، جهاد با نفس است، پس با نفس[خود] جهاد کنید تا سعادت‌مند شوید، و قیل و قال (منازعه و جدال) را ترک کنید تا سالم بمانید، و خدا را زیاد به یاد بیاورید تا غنیمت و ذخیره‌ای برای شما باشد، ای بندگان خدا با هم برادر باشید (رفتار برادرانه داشته باشید) تا در نزد خدا به نعمت همیشگی (بهشت) برسید.}}<ref>تصنیف غرر الحکم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق، ص۲۲۶، ح۴۵۸۳؛ عیون الحکم و المواعظ، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۵۵۲.</ref>
+امام علی(ع) در [[کتاب غرر الحکم]] و نیز [[کتاب عیون الحکم و المواعظ]] تألیف [[علی بن محمد اللیثی الواسطی]] از بزرگان قرن ششم، چنین آمده است:
+{{متن عربی|یا ایّها الناسُ! اقْبَلوا النَصیحه ممّنْ نَصَحَکم وتلقَّوها بالطاعه ممّنْ حمَلَها اِلیکم واعلَموا! اَنّ الله سبْحانَه لم یمدَحْ مِنَ القلوبِ الا اَوْعاها للحکمه و مِنَ الناسِ الّا اسرَعَهم الَی الحقِّ اِجابه واعْلَموا! اَنّ الجهادَ الاکبرَ جهاد النفسِ فاشْتَغِلوا بجهادِ انفسِکم تسْعَدوا وَ ارْفَضوا القیلَ و القالَ تسلَموا، واَکْثِروا ذکرَ الله تغْنَموا، وکونوا عبادَ الله اخوانًا تفوزوا لدَیْهِ بالنَعیمِ المُقیمِ|ترجمه=ای مردم از کسی که شما را نصیحت می‌کند قبول کنید و آن را بپذیرید از کسی که آن را به سوی شما حمل می‌کند، و بدانید که خدای سبحان قلب‌هایی را ستایش می‌کند که پذیرای حکمت باشند و مردمی را ستایش می‌کند که در اجابت از حق از دیگران سریع‌ترند، و بدانید که بزرگ‌ترین جهاد، جهاد با نفس است، پس با نفس[خود] جهاد کنید تا سعادت‌مند شوید، و قیل و قال (منازعه و جدال) را ترک کنید تا سالم بمانید، و خدا را زیاد به یاد بیاورید تا غنیمت و ذخیره‌ای برای شما باشد، ای بندگان خدا با هم برادر باشید (رفتار برادرانه داشته باشید) تا در نزد خدا به نعمت همیشگی (بهشت) برسید.}}<ref>تصنیف غرر الحکم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق، ص۲۲۶، ح۴۵۸۳؛ عیون الحکم و المواعظ، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۵۵۲.</ref>
 حدیث به برخی دستورات اخلاقی اشاره دارد که پس از انجام واجبات و ترک محرمات اگر به آنها پایبند باشند در دنیا و آخرت، مطابق نقل روایت، زندگی سعادتمندی خواهند داشت. حضرت علی(ع) به اعمالی از جمله نصیحت‌پذیری و مجاهده با نفس اماره و کنار گذاشتن صفات ناپسند در رابطه با اجتماع و برادری با یکدیگر که ثمره این برادری اتحاد و همدلی است، اشاره می‌نمایند.
-==سند روایت==
+==سند ==
 کتاب‌هایی که تنها سخنان امام علی(ع) در آن‌ها جمع‌آوری شده سه کتاب است، [[نهج البلاغه]] جمع‌آوری و تنظیم [[سید رضی]]، [[غرر الحکم]] تألیف ناصح الدین عبد الواحد و عیون الحکم و المواعظ تألیف علی بن محمد اللیثی الواسطی است. کتاب‌های نهج البلاغه و غرر الحکم<ref>مقدمه تصنیف غرر الحکم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ص۳۱–۳۲.</ref> در طول تاریخ مورد توجه بزرگان دینی بوده، و در بررسی سخنان از نظر فصاحت و بلاغت و نیز معنا و مفهوم با محتوای دیگر سخنان ایشان هم‌خوان بوده و مورد تایید قرار گرفته است، همچنین کتاب عیون الحکم و المواعظ نیز مطابق دو کتاب دیگر بوده و از نظر سند می‌توان این حدیث را معتبر دانست.
 {{پایان پاسخ}}