توسل نوح‌(ع) به اهل‌بیت(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

در کتابهای روایی متأخر شیعه روایتی مبنی بر توسل [[نوح(ع)]] به [[پنج تن آل عبا(ع)]] وجود دارد. این روایت اولین بار در کتاب [[الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان]] [[سید بن طاوس]]، از علمای بزرگ شیعه در قرن هفتم هجری قمری، آمده است. <ref>علی بن موسی بن طاووس، الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان، قم، مؤسسه آل البیت(ع) لإحیاء التراث، ص 188 و 119.</ref> در این روایت از میخ های پنجگانه ای در ساختن کشتی نوح(ع) یاد شده است که نام پنج تن بر آنها حک شده است. بنابر این روایت، علت اصلی نجات کشتی نوح از توفان وجود همین نام‌های مقدس و توسل نوح(ع) به آنها عنوان شده است. <ref>میرحامد حسین هندی، عقبات الأنوار فی امامة الائمة الاطهار، قم، موسسه المعارف الاسلاميه، ج 23، ص 169.</ref> این روایت بعداً در سایر متون روایی و تفسیری شیعه نقل و تفسیر شد.

در اوایل دهه پنجاه شمسی در مقاله ای ادعا شد که در کشفیات باستان‌شناسی در روسیه بقایای کشتی نوح پیدا شده است. در میان تختههای این کشتی لوحه ای یافت شده که بر آن دعایی مبتنی بر توسل نوح(ع) به پنج تن درج شده است. نویسندة این مقاله این یافتة باستان‌شناسی را دلیلی بر صحت توسل انبیاء الهی(ع) به اهل بیت پیامبر(ص) برشمرده است (مکتب اسلام). برخی محققان در صحت این اطلاعات تردید کرده‌اند (نمونه: بی‌آزار شیرازی).