توسل به غیر خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۷۰۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۷ مهٔ ۲۰۲۳
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{شاخه | شاخه اصلی = |شاخه فرعی۱ = |شاخه فرعی۲ = |شاخه فرعی۳ = }} {{س...» ایجاد کرد)
 
 
(۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{شاخه
| شاخه اصلی =
|شاخه فرعی۱ =
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =
}}


{{سوال}}
{{سوال}}
آيا توسل به انبياء، اولياء و معصومين جايز است؟
آیا توسل به انبیاء و معصومین(ع) جایز است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در جهاني كه ما در آن زندگي مي كنيم، سراسر با وسائل سر و كار داريم، آب مي نوشيم تا رفع تشنگي نماييم، نان مي خوريم تا رفع گرسنگي كنيم، وقتي مريض مي شويم، دارو استفاده مي كنيم تا شفاء يابيم و... بنابراين استفاده از وسيله براي رسيدن به يك نتيجه، امري مسلم است و شكي در آن نيست. براي رسيدن به مقام هاي بالاي معنوي هم، خداوند وسيله هايي قرار داده است كه انسان به كمك اين وسيله ها مي تواند به مقامات عاليه دست يابد. از اين جهت در قرآن آمده است: {{قرآن|يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ اتْبَغُوا اِليهِ الوَسيلَه وَ جاهِدُوا في سَبيلِهِ لَعَلَّكُم تُفلِحوُن}} (مائده، ۳۵) اي كساني كه ايمان آورده ايد، تقواي الهي پيشه كنيد و از وسيله هايي كه براي شما قرار داده شده است استفاده كنيد و در راه خدا جهاد كنيد، شايد رستگار شويد.
مسلمانان،‌ توسل به غیر خداوند را به‌شرطی که در راستای نزدیک شدن به خداوند باشد، توصیه شده می‌دانند. همچنین سیره و روش مسلمانان و علمای دینی بر این بوده که به معصومان(ع) توسل کنند.
 
توسل به غیر خداوند، شامل توسل به پیامبران الهی و امامان می‌شود. این نوع توسل که برای نزدیک شدن به خدواند است، مورد تأکید [[قرآن]] و روایات قرار گرفته است.


منظور از «وسيله»، هر چيزي است كه انسان را به خدا نزديك كند، اعم از اينكه مربوط به خود شخص شود مثل علم و آگاهي، نماز، حج، زكاه، جهاد در راه خدا و... و يا افرادي كه در اين مسير دست انسان را بگيرند و بالا ببرند، از اين جهت در تفسير آيه مذكور آمده است كه علي (ع) فرمود: «اَنَا وَسيلَتُهُ»، من وسيله آن هستم.<ref>طباطبايي، سيد محمد حسين، تفسير الميزان، ج ۵، ص ۳۳۳.</ref>
==لزوم استفاده از وسیله==
استفاده از وسیله برای رسیدن به یک نتیجه، امری مسلم است و شکی در آن نیست. برای رسیدن به مقام‌های بالای معنوی هم، خداوند وسیله‌هایی قرار داده است که انسان به کمک این وسیله‌ها می‌تواند به مقامات عالیه دست یابد. از این جهت در قرآن آمده است: {{قرآن|یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ اتْبَغُوا اِلیهِ الوَسیلَه وَ جاهِدُوا فی سَبیلِهِ لَعَلَّکُم تُفلِحوُن|سوره=مائده|آیه=۳۵|ترجمه= ای کسانی که ایمان آورده‌اید، تقوای الهی پیشه کنید و از وسیله‌هایی که برای شما قرار داده شده است استفاده کنید و در راه خدا جهاد کنید، شاید رستگار شوید.}}


و يا فرموده اند: تَقَرَّبُوا اِليهِ بِالاِمام. بوسيله امام بسوي خدا نزديك شويد. از اين جهت در آيات قرآن نمونه هاي مختلفي را از پيامبران قبلي در مورد توسل ذكر مي فرمايد مثل توسل حضرت آدم (ع) به اهل بيت (ع) (بقره، ۳۷) و توسل برادران حضرت يوسف به يعقوب (ع)، وقتي برادران حضرت يوسف فهميدند اشتباه كرده اند، از پدرشان خواستند تا برايشان استغفار كند و حضرت يعقوب هم قول داد برايشان استغفار نمايد (يوسف، ۹۸، ۹۷) و توسل مسلمين به پيامبر اسلام (ص) (نساء، ۶۴) طوري كه هم در هنگامي كه پيامبر (ص) زنده بودند و هم بعد از رحلت ايشان، افرادي مي آمدند و از وجود ايشان، طلب ياري مي كردند و يا طلب بخشش مي كردند و حاجاتشان بر آورده مي شد. بعنوان نمونه نقل كرده اند مردي از اعراب باديه نشين به محضر رسول اكرم (ص) شرفياب شد و چند بيت شعر گفت و پيامبر (ص) را وسيله قرار داد تا خداوند باران نازل كند. كه بيت آخر آن چنين بود: ما جز فرار به سوي تو راهي نداريم، جز به سوي پيامبر خدا، به كجا ممكن است مردم روي آورند. پيامبر (ص) با حالت اندوه روي منبر رفتند و دعا كردند و باران زيادي آمد.<ref>كشف الارتياب، ص ۳۱۰.</ref>
==توسل به غیر خدا در قرآن و روایات==
منظور از «وسیله»، هر چیزی است که انسان را به خدا نزدیک کند، گاه مربوط به خود شخص است مثل علم و آگاهی، [[نماز]]، [[حجّ|حج]]، [[زکات]]، [[جهاد]] در راه خدا و… یا افرادی که در این مسیر دست انسان را بگیرند و بالا ببرند، از این جهت در [[تفسیر]] آیه ۳۵ مائده آمده است که [[علی(ع)]] فرمود: «اَنَا وَسیلَتُهُ»، من وسیله آن هستم.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۳۳۳.</ref>
و یا فرموده‌اند: تَقَرَّبُوا اِلیهِ بِالاِمام. بوسیله امام به سوی خدا نزدیک شوید. از این جهت در آیات [[قرآن]] نمونه‌های مختلفی را از [[پیامبران]] قبلی در مورد [[توسل]] ذکر می‌فرماید مثل توسل [[حضرت آدم(ع)]] به [[اهل بیت(ع)]] (بقره، ۳۷) و توسل برادران [[حضرت یوسف]] به [[یعقوب(ع)]]، وقتی برادران حضرت یوسف فهمیدند اشتباه کرده‌اند، از پدرشان خواستند تا برایشان [[استغفار]] کند و حضرت یعقوب هم قول داد برایشان استغفار نماید: {{قرآن|قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ|۹۷|قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي ۖ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ|سوره=یوسف|آیه=۹۷ و ۹۸|ترجمه = فرزندان یعقوب (به پدر خویش) گفتند: ای پدر! از خدای بزرگ بخشش گناهان ما را بخواه که ماخطاکار هستیم. (یعقوب) گفت: به زودی از پروردگار خود برای شما طلب بخشش می‌نمایم که او بسیار آمرزنده و مهربان است.}}
 
===توسل به پیامبر و امامان(ع)===
توسل مسلمانان به [[پیامبر اسلام(ص)]] هم در زمان حیات پیامبر(ص) و هم بعد از رحلت ایشان وجود داشته است. افرادی می‌آمدند و از ایشان طلب یاری یا طلب بخشش می‌کردند و حاجاتشان برآورده می‌شد. بعنوان نمونه نقل کرده‌اند مردی از اعراب بادیه‌نشین به نزد رسول اکرم(ص) شرفیاب شد و چند بیت شعر گفت و پیامبر(ص) را وسیله قرار داد تا [[خداوند]] باران نازل کند؛ که بیت آخر آن چنین بود: ما جز فرار به سوی تو راهی نداریم، جز به سوی پیامبر خدا، به کجا ممکن است مردم روی آورند. پیامبر(ص) با حالت اندوه روی منبر رفتند و دعا کردند و باران زیادی آمد.<ref>کشف الارتیاب، ص۳۱۰.</ref>
 
همچنین سیره و روش مسلمانان و علمای دینی بر این بوده که به ائمه(ع) توسل کرده و می‌کنند و مجالسی که برای [[امام حسین(ع)]] گرفته می‌شود و عزاداری و سینه زنی که انجام می‌گیرد، از همین قبیل است.
 
===توسل به شخصیت‌های آبرومند معنوی===
 
مؤمنان و صالحانی که در نزد خدا از مقام و حرمت خاصّی برخوردارند و در دنیا زندگی خوب و با معنویتی داشته‌اند، به منظور نیل به مقام قرب الهی و رسیدن به حوائج دنیا، آن‌ها را واسطه بین خود و خدا قرار دهیم و خدا را به روح بزرگ شان قسم داده تا مورد رحمت و مغفرت الهی قرار بگیریم.<ref>حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص۱۴۴.</ref>


از اين نمونه ها فراوان است كه نقل همه آنها موجب طولاني شدن كلام خواهد شد. بنابراين توسل به پيامبر (ص) و ائمه معصومين (ع) امر روشني است كه در آيات و روايات ما آمده است، از اين جهت سيره و روش مسلمين و علماي ديني بر اين بوده و هست كه به ائمه (ع) توسل كرده و مي كنند و مجالسي كه براي امام حسين (ع) گرفته مي شود و عزاداري و سينه زني كه انجام مي گيرد، از همين قبيل است و علماي ما هم اين مجالس را تاًييد كرده اند و خودشان هم در اين مجالس شركت مي كنند و براي امام حسين (ع) عزاداري و روضه خواني مي كنند.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


==منابع==
==منابع==
<references />
{{پانویس}}
 
{{شاخه
| شاخه اصلی = کلام
| شاخه فرعی۱ = امامت عامه
| شاخه فرعی۲ = توسل
| شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = شد
  | تیترها =  
  | تیترها = شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | بازبینی =  
| ارجاعات =
  | تکمیل =  
| بازبینی نویسنده = 
  | اولویت =  
  | بازبینی = شد
  | کیفیت =  
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[ar:التوسل بغیر الله تعالی]]
[[en:Tawassul to Non-God]]
[[es:Intermediación a otro que no sea Dios]]
[[ps:پرته له خدای باندی توسل]]
[[ur:انبیاء اور معصومین علیہم السلام سے توسل]]
[[رده:اهل بیت]]
[[رده:انبیاء]]
[[رده:شرک]]