|
|
| خط ۱۹: |
خط ۱۹: |
|
| |
|
| با توجه به این که در کلمه وسیله قیدی نیامده است، شامل هر چیزی می‌شود که صلاحیت نزدیک نمودن انسان به خداوند متعال را دارد. | | با توجه به این که در کلمه وسیله قیدی نیامده است، شامل هر چیزی می‌شود که صلاحیت نزدیک نمودن انسان به خداوند متعال را دارد. |
|
| |
| == انواع توسل در قرآن و سنت ==
| |
| ۱. توسل به اسماء حسنی و اوصاف خداوند متعال<ref>محمد عید العباسی، التوسل و انواعه و احکامهالمکتب الاسلامی، چاپ پنجم، بیروت، ص۳۲.</ref> {{قرآن|وَلِلّهِ الأَسْمَاء الْحُسْنَی فَادْعُوهُ بِهَا…}}<ref>اعراف / ۱۸۰.</ref> برای خداوند اسم‌های نیکویی می‌باشد؛ با آنها خداوند را بخوانید.
| |
|
| |
| ۲. توسل به عمل صالح (روزه، نماز، دستگیری ایتام، و…) [[حضرت علی(ع)]] فرمودند: ان افضل ما توسل به المتوسلون الی الله سبحانه و تعالی الایمان به و برسوله و الجهاد فی سبیله فانه ذروه الاسلام و کلمه الاخلاص فانّها الفطره و اقام الصلوه فانها المله…<ref>نهج البلاغه، فیض الاسلام، شش جلدی، (در یک جلد)، خطبه ۱۰۹، ص ۳۳۸.</ref> «بهترین چیزی که به وسیله آن توسل جوینده‌ها به خدا نزدیک می شوند، ایمان به خدا و به پیامبر او و جهاد در راه خدا است که قلهٔ کوهسار اسلام است و همچنین جمله اخلاص (لا اله الاّ الله) که همان فطرت [[توحید]] است، و برپا داشتن [[نماز]] که آئین [[اسلام]] است…».
| |
|
| |
|
| |
| ۳. توسل به خدای متعال به واسطه دعای انسان صالح و ربانی (پیامبران و [[امامان معصوم]] و انسان‌های پاک و الهی).<ref>التوسل و انواعه و احکامه، همان، ص۴۱؛ تفسیر نمونه، همان، ج۴، ص۳۶۵.</ref>
| |
|
| |
| و چون حضرت عیسی (ع) یکی از پیامبران و بندگان صالح خدای متعال می‌باشد، می‌شود ایشان را واسطه قرار داد و خدای متعال را به حق ایشان خواند و حاجت خواست. نویسنده تفسیر نمونه، [[شفاعت]] پیامبران و امامان و بندگان صالح خدای متعال را باعث تقرب به ساحت قدس پروردگار می‌داند.<ref>تفسیر نمونه، همان، ج۴، ص۳۶۵.</ref>
| |
|
| |
| آلوسی مفسر [[اهل سنت]] نیز می‌گوید: توسل جستن به مقام غیر پیامبر در پیشگاه خداوند بلامانع است، مشروط به این که آن شخص واقعاً در پیشگاه خدای متعال مقام و منزلت معنوی داشته باشد.<ref>بهرام پور، ابوالفضل، نسیم حیات، قم، انتشارات هجرت، ۱۳۸۰ش، ج۶، ص۱۲۱.</ref>
| |
|
| |
| انس بن مالک می‌گوید: روزی که فاطمه بنت اسد (مادر حضرت علی(ع)) وفات نمودند، پیامبر دستور داد قبری را حفر کردند، آن گاه خود حضرت وارد قبر شد و در آن خوابید و چنین دعا فرمودند:
| |
|
| |
| «اللهم اغفر لامّی فاطمه بنت أسد وسّع علیها مدخلها بحق نبیّک و الانبیاء الذین من قبلی».<ref>الحافظ ابی القاسم سلیمان بن احمد الطبرانی، المعجم الکبیر، قاهره، مکتبه ابن تیمیه، ج۲۴، ص۳۵۲؛ علاء الدین المتقی بن حسام الدین الهندی، کنز العمال، بیروت، مؤسسه الرساله، ج۱۲، ص۱۴۸، ح۳۴۴۲۵.</ref>
| |
|
| |
| خدایا مادرم فاطمه بنت أسد را بیامرز و جایگاه او را وسعت بخش به حق پیامبرت و پیامبران قبل از من. پس روشن می‌شود.
| |
|
| |
| اولا: منعی از شرع در توسل به انبیاء الهی نرسیده است.
| |
|
| |
| ثانیا: از کلمه «وسیله» در آیه ۳۵ سوره مائده و سیره رسول اکرم (ص) فهمیده می‌شود اشکالی در توسل به حضرت عیسی (ع) و انبیاء عظام الهی نمی‌باشد.
| |
| {{پایان پاسخ}}
| |
|
| |
|
| ==جستارهای وابسته== | | ==جستارهای وابسته== |