جایگزینی متن - 'هٔ' به 'ه'
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص') |
(جایگزینی متن - 'هٔ' به 'ه') |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
* عصمت از گناهان. | * عصمت از گناهان. | ||
* عصمت از خطا و نسیان. | * عصمت از خطا و نسیان. | ||
عصمت امامان نیز تفاوت با عصمت پیامبران ندارد؛ جز این که در اینجا به جای دریافت و ابلاغ وحی، از تبیین و توضیح معارف وحیانی سخن میرود. نکته درخور توجه این است که مقصود از گناهانی که هیچ پیامبر و امامی به گِرد آن نمیگردد، سرپیچی از مقرراتی است که در شریعتی آسمانی، به صورت تکلیفی همگانی درآمده است. با این حال، بسیاری از کارها که بر همگان روا است، | عصمت امامان نیز تفاوت با عصمت پیامبران ندارد؛ جز این که در اینجا به جای دریافت و ابلاغ وحی، از تبیین و توضیح معارف وحیانی سخن میرود. نکته درخور توجه این است که مقصود از گناهانی که هیچ پیامبر و امامی به گِرد آن نمیگردد، سرپیچی از مقرراتی است که در شریعتی آسمانی، به صورت تکلیفی همگانی درآمده است. با این حال، بسیاری از کارها که بر همگان روا است، شایسته مقرّبان درگاه الهی نیست. ممکن است عملی از آنان سر بزند که هر چند [[حرام]] شرعی نیست، اما در خور مقام والای ایشان نباشد که در اصطلاح «ترک اولی» خوانده میشود. شمار ترک اولای یک معصوم، یکی از معیارهایی است که میتواند مقدار قرب و کمالش را مشخص سازد. | ||
پرهیز از گناه و ترک اولی، یگانه معیار فضیلت نیست. میزان راز و نیاز، عبادت و چگونگی بردباری در برابر مشکلات از عوامل دیگری است که میتواند معصومان را در درجات متفاوتی جای دهد. از این رو است که گاه امامی معصوم، عبادات خود را در برابر حالات معنوی معصومی دیگر ناچیز میشمارد و حسرت آن را در دل میپروراند. | پرهیز از گناه و ترک اولی، یگانه معیار فضیلت نیست. میزان راز و نیاز، عبادت و چگونگی بردباری در برابر مشکلات از عوامل دیگری است که میتواند معصومان را در درجات متفاوتی جای دهد. از این رو است که گاه امامی معصوم، عبادات خود را در برابر حالات معنوی معصومی دیگر ناچیز میشمارد و حسرت آن را در دل میپروراند. | ||
== عصمت انبیای نامبلغ == | == عصمت انبیای نامبلغ == | ||
در روایتی، به گروهی از پیامبران اشاره شده است که معارف وحیانی تنها به کار خود آنان میآمده و هدایت هیچکس بر | در روایتی، به گروهی از پیامبران اشاره شده است که معارف وحیانی تنها به کار خود آنان میآمده و هدایت هیچکس بر عهده آنان نبوده است.<ref>کلینی، الكافى، ج۱، ص۱۷۴ (ك الحجة، ب طبقات الانبياء، ح ۱).</ref> این روایت هر چند در منبع معتبری هم چون اصول کافی آمده، اما افزون بر اشکالی که در سند آن به چشم میخورد،<ref>در سند اين روايت، شخصى به نام سهيل بن زياد واسطى قرار گرفته است، كه به گفته ى برخى از رجال شناسان، به احاديث او چندان نمى توان اعتماد نمود. ر.ك: قاموس الرجال، ج۵، ص۳۶۹.</ref> از نظر محتوا نیز دارای ابهاماتی است و به باور برخی از اندیشمندان، با ظاهر آیات قرآن ناسازگار است.<ref>مفاهيم القرآن، ج۴، ص۳۶۱.</ref> درباره چگونگی عصمت این انبیا همچون وجود خارجیشان نمیتوان چندان قاطعانه سخن گفت. بسیاری از دلایل عصمت، لزوم مصونیت پیامبران را به گونهای با جنبه هدایتگری آنان پیوند میزند؛ از این رو، چنین وحی آموختگان نامبلّغی را در بر نمیگیرد. در هر حال، آنچه تردیدی را برنمیتابد، لزوم عصمت اینان در دریافت وحی است؛ زیرا اگر در این قلمرو خطایی رخ دهد، وحی الهی که مایه هدایت و یگانه ابزار دستیابی به سعادت است، خود موجب گمراهی خواهد شد و این با حکمت الهی سازگار نیست. | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} |