تعیین زمان ظهور امام مهدی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

زمان قطعی ظهور [[امام زمان(عج)]] فقط نزد [[خداوند]] مشخص است. در روایات ائمه(ع) تعیین کنندگان وقت ظهور تکذیب شده‌اند. با اینحال علامت‌هایی برای ظهور ذکر شده‌است. محل ظهور در مکه و کنار خانه خدا بیان شده است.

افزون بر ذکر نشانه‌های حتمی و غیر حتمی برای ظهور، زمان ظهور و وقت آن به شکل کلی و غیر معین (مانند: روز و سال آن) نیز در روایات ذکر شده‌است که هرگز به معنای تعیین دقیق زمان ظهور که در روایات از آن نهی شده نمی‌باشد.

روایات مختلفی دربارهٔ زمان (قیام) حضرت مهدی (ع) به شکل کلی و غیر معین وجود دارد. در برخی، از نوروز به عنوان روز آغاز قیام یاد شده‌است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۰۸.</ref> برخی احادیث دیگری روز عاشورا را و روز شنبه را آغاز قیام آن حضرت ذکر کرده‌است.<ref>کمال الدین، ج۲، ص۶۵۳.</ref> و در تعداد دیگر روز جمعه، روز ظهور و آغاز قیام آن بزرگوار بیان شده‌است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۷۹.</ref>

در همزمانی نوروز با عاشورا اشکالی به نظر نمی‌رسد؛ زیرا نوروز طبق سال شمسی و عاشورا بر اساس سال قمری محاسبه می‌شود و یکی شدن این دو روز امکان‌پذیر است. و نیز همزمانی این دو روز با جمعه یا شنبه نیز ممکن است، چه آن که ممکن است عاشورا و نوروز هر دو یا روز جمعه یا شنبه باشد. آنچه مشکل و متنافی به نظر می‌رسد، ذکر دو روز شنبه و جمعه از هفته به عنوان روز قیام، است. ولی می‌توان این دسته از روایات را نیز توجیه کرد و به نحوی میان آن جمع نمود؛ زیرا اگر سند این روایات صحیح باشد، در این صورت احادیثی که جمعه را روز ظهور حضرت، تعیین کرده‌است بر روز قیام و ظهور حمل می‌شود و روایاتی که شنبه را روز قیام می‌داند، بر روز استقرار و تثبیت نظام الهی مهدوی و نابودی مخالفان تفسیر می‌شود.<ref>طبسی، نجم الدین، چشم‌اندازی به حکومت مهدی (عج)، ص۶۳.</ref>

به هر حال ظهور امام زمان (ع) ابتداء به وسیله منادی آسمانی اعلام می‌گردد، آن حضرت در حالی که پشت به کعبه داده‌است، با دعوت به حق، ظهور خود را اعلام می‌دارد.

از امام باقر (ع) نقل شده‌است که فرمود: «حضرت مهدی (ع) در مکه به هنگام نماز عشاء ظهور می‌کند، در حالی که پرچم و پیراهن و شمشیر پیامبر(ص) را همراه دارد و چون نماز عشا را خواند، فریاد برمی‌آورد: ای مردم! شما را به یاد خدا و به حضورتان در برابر خدا (در روز قیامت) متذکر می‌شوم، در حالی که حجّتش را (در دنیا) بر شما تمام کرده‌است و پیامبران را مبعوث نموده و قرآن را فرو فرستاده‌است. خداوند به شما فرمان می‌دهد که به او شرک نورزید و فرمانبر او و پیامبرانش باشید. آنچه را قرآن امر به احیای آن کرده‌است، احیاء و زنده کنید، و آنچه را که امر به نابودی آن کرده‌است، نابود سازید و یاوران راه هدایت باشید و بر تقوا و پرهیزکاری همکاری نمایید؛ زیرا دنیا، فنا و زوالش فرا رسیده و نفخه وداع سر داده‌است. من شما را به سوی خدا و رسولش و عمل به کتاب او و نابودی باطل و احیاء و زنده ساختن سیره پیامبر اعظم(ص) دعوت می‌کنم، آن گاه در میان سیصد و سیزده نفر از یارانش ظهور می‌کند».<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص۶۴؛ ابن حمّاد، فتن، ص۹۵.</ref>

بر اساس روایات زیادی، وقتی که حضرت امام زمان(‌ع) ظهور می‌کنند تعداد یاران خاص آن حضرت ۳۱۳ نفر به تعداد جنگجویان بدر خواهد بود چنان‌که آبان بن تغلب می‌گوید: در مکه در مسجدی خدمت امام صادق‌(ع) بودم و دستم در دست آن حضرت بود که فرمود: ای ابان! خداوند ۳۱۳ مرد را در این مسجد بیاورد… شمشیرهایی حمایل کرده‌اند که بر هر یک نام شخص و نام پدر و اوصاف و نسبش نوشته‌است، سپس دستور می‌دهد شخصی فریاد بزند: این مهدی است به حکم حضرت داود و سلیمان حکم می‌کند و گواه نمی‌خواهد.