automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۱۴۷
ویرایش
تخریب خانه‌ها و قطع درختان یهودیان بنی‌نضیر در سوره حشر (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۰
، ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱بدون خلاصۀ ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) جز (A.rezapour صفحهٔ قضیه بنی‌نضیر در سوره حشر را به تخریب خانه‌ها و قطع درختان یهودیان بنی‌نضیر در سوره حشر منتقل کرد) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
مفسران درباره آیات سوره حشر گفته‌اند: در مدینه سه قبیله یهود زندگی می‌کردند که اهل حجاز نبودند، ولی چون در کتاب‌های مذهبی خود بشارت ظهور حضرت محمد(ص) را دیده بودند، برای حمایت از حضرت به مدینه کوچ کردند، [[پیامبر اکرم(ص)]] پس از هجرت به مدینه، با آنان پیمان عدم تعرض و همکاری بست، ولی هر یک از این قبایل به نحوی این پیمان را شکستند. قبیله [[بنی نضیر]] که آیه دوم سوره حشر درباره آنان است، نقشه قتل پیامبر گرامی(ص) را کشیدند و برنامه‌ریزی کردند که پس از کشتن آن حضرت، اصحاب ایشان را نیز از بین ببرند. پیامبر گرامی(ص) از طریق وحی از توطئه آنان با خبر شد و به آنان اطلاع داد که با توجه به نقض پیمان از طرف شما، یا آماده جنگ شوید یا مدینه را ترک گویید. آنان با حمایت‌های زبانی شخص منافقی بنام عبد الله بن ابی، برای جنگ با پیامبر اکرم(ص) آماده شدند. پیامبر گرامی(ص) این قبیله را محاصره کرده و عبد الله بن ابی نیز از آن‌ها حمایت نکرد و آنان شکست خوردند و پیامبر اکرم(ص) برخی از درختان آنان را برید و خانه‌ها و قلعه‌های آنان را خراب کرد و آن‌ها را مجبور کرد تا مدینه را ترک گویند. | |||
این مجازات به خاطر نقض پیمان و ایجاد توطئه بر ضد پیامبر اکرم(ص) و مسلمانان بود که پیامبر اکرم(ص) نیز بر اساس دستور وحی چنین عمل و اقدامی کرد، تا دیگر بار یهودیان از درون مدینه بر | این مجازات به خاطر نقض پیمان و ایجاد توطئه بر ضد پیامبر اکرم(ص) و مسلمانان بود که پیامبر اکرم(ص) نیز بر اساس دستور وحی چنین عمل و اقدامی کرد، تا دیگر بار یهودیان از درون مدینه بر ضد اسلام توطئه نکنند. چنین برخوردی با توطئه‌گران و پیمان‌شکنان کاملاً طبیعی و بر اساس دستور خداوند متعال بوده و در راستای پیش برد احکام الهی بوده است.<ref>علامه طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، انتشارات اسلامی، ج۱۹، ص۲۰۱–۲۰۸.</ref>{{پایان پاسخ}} | ||
{{پایان پاسخ}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||