بشارت به بعثت پیامبر(ص) در انجیل: تفاوت میان نسخه‌ها

بشارت‌هایی از جانب حضرت [[مسیح(ع)]] در مورد [[حضرت محمد(ص)]] و آئین اسلام ذکر شده است که در انجیل‌های موجود نیز برخی از این بشارت‌ها آورده شده است. خداوند در قرآن این موضوع را به پیامبر اکرم متذکر می‌شود: {{قرآن|وَإِذْ قَالَ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ|ترجمه=و بیاد آر که عیسی بن مریم فرمود ای بنی اسرائیل همانا من فرستاده خدا بسوی شمایم و حقانیت کتاب تورات که مقابل من است را تصدیق می‌کنم و نیز شما را مژده می‌دهم که بعد از من رسول بزرگواری که نامش احمد است، بیاید.|سوره=صف|آیه=۶}}

در [[انجیل]] برنابا آمده است: «رئیس کاهنان و والی رومان و هیرودس پادشاه، نزد عیسی آمدند (با تمام تواضع تا جائی که رئیس کاهنان می‌خواست در مقابل حضرت سجده کند) و بعد از گفتگوهای متعدد و مختلف، کاهن اعظم در مورد مسیا، پیامبر موعود [[تورات]] از حضرت سؤالاتی کرد<ref>مشروح گفتگوهای آنها از فصل نود و سه تا نود و پنج آمده است.</ref> و گفت: در کتاب موسی نوشته شده که زود باشد که خدای ما، برای ما مسیا را می‌فرستد تا خبر دهد ما را به آنچه خدا می‌خواهد و رحمت خدا را برای جهان خواهد آورد، از این رو امیدوارم از تو که راستی را بفرمائی! آیا تو مسیا فرستاده خدا هستی که منتظر اوئیم. یسوع (عیسی) در جواب فرمود: حقا که خدا این چنین وعده داده و لیکن من او نیستم، زیرا که او پیش از من آفریده شده و بعد از من خواهد آمد….<ref>انجیل برنابا، فصل نود و شش، ترجمه حیدر قلیخان قزلباش سردار کابلی، دفتر نشر الکتاب، بهار۶۲، آیات ۴۰۳ و ۵.</ref>

در آیات بعد تا انتهای فصل نود و شش حضرت عیسی از اینکه بعد از او وی را خدا و پسر خدا خواهند خواند، غمگین می‌شود و کاهن و والی رومان و هیرودس پادشاه، سعی بر تسلی دادن عیسی(ع) می‌کنند که ایشان در جواب می‌فرمایند:

و لیکن تسلی من همان درآمدن پیامبری است که هر اعتقاد دروغ را درباره من از میان خواهد برد و آئین او امتداد خواهد یافت و همه جهان را فرا خواهد گرفت، زیرا که خدا به پدر ما ابراهیم چنین وعده داده. همانا آنچه مرا تسلی می‌دهد، آنست که آئین او را هیچ نهایتی نیست، زیرا خدا او را درست نگهداری خواهد فرمود.» کاهن گفت آیا بعد از او پیغمبران خواهند آمد. یسوع در جواب فرمود «بعد از او پیغمبران راستگوی نخواهند آمد.»

== پارقلیطا، پیامبر موعود ==

در انجیل یوحنا درباره پارقلیطا که پیامبر موعود بعد از حضرت عیسی است، آیاتی آمده است. پارقلیطا معرب کلمه پاریکلتوس به معنی بسیار ستوده است که معنای ان در عربی همان معنای احمد می‌شود.

* «چون بیاید آن پارقلیطا که من سوی شما خواهم فرستاد از جانب پدر، روح راستی که از جانب پدر می‌آید او درباره من شهادت خواهد داد.<ref>همان فصل، آیه ۲۶.</ref>»

* «لیکن من راست می‌گویم به شما، که شما را مفید است که اگر من نروم، پارقلیطا بسوی شما نخواهد آمد، اما اگر بروم او را نزد شما خواهم فرستاد. … و چون او بیاید شما را به تمام راستی، ارشاد خواهد نمود، زیرا که او از پیش خود چیزی نخواهد گفت و هرچه خواهید شنید، خواهد گفت و شما را به آینده خبر خواهد داد؛ و او مرا جلال خواهد داد. هر آنچه پدر دارد از آنِ من است از همین سبب گفتم که آنچه از من است خواهد یافت و شما را خبر خواهد داد.»<ref>انجیل یوحنا، فصل سی و پنج، از ترجمه اناجیل اربعه، ص۲۸۱، ص۲۸۲، آیات ۷ تا ۱۵، باب ۱۶.</ref>

قبل از اسلام در این که پارقلیطا پیامبر موعود انجیل است، هیچ اختلافی بین علمای مسیح و مفسرین انجیل وجود نداشته است، حتی افرادی از مسیحیان خود را موعود انجیل خواندند و به این لفظ تمسک جستند.

=== پارقلیطا روح القدس نیست ===

علماء مسیحی بعد از ظهور اسلام، وقتی به این آیات رسیدند، پارقلیطا را بر روح القدس اطلاق کردند. لکن می‌توان به ادله متعددی ثابت کرد که پارقلیطا [[روح القدس]] نیست، بلکه همان پیامبر موعود است زیرا آیات نقل شده بشارت از ظهور کسی پس از حضرت عیسی مسیح(ع) می‌دهد که:

* بنابر آیه، آمدن پارقلیطا مشروط به رفتن مسیح بوده است در حالیکه آمدن روح القدس مشروط به چنین شرطی نبوده است، زیرا روح القدس بارها قبل از آن به حضور حضرت مسیح رسیده و پیام الهی آورده است.

کتابی از حضرت ادریس(ع) در لندن سال ۱۸۹۵ به لغت سریانی به چاپ رسیده که اکنون نیز موجود و مورد قبول کلیساهای معتبر جهان است. در صفحات ۵۱۴ و ۵۱۵ آمده است:

در حضور حضرت ادریس(ع) بین شاگردان حضرت ادریس بحث شد که افضل مخلوقات الهی چه کسانی هستند. برخی گفتند آدم. برخی گفتند: ملائکه. گروهی هم گفتند: جبرئیل (روح القدس) بحث به درازا و جدل کشید. حضرت ادریس(ع) فرمود: «وقتی خدا مرا آفرید و از روح خود در من دمید و من درست نشستم، عرش اعظم الهی را دیدم و پنج شبح نورانی را نگریستم که در عرش هویدا است در نهایت عظمت و جلال، جمال و کمال و حسن و ضیاء و بهاء و نورشان مرا غرق در حیرت کرد. عرض کردم خدایا این انوار با عظمت و جَلال کیانند، خطاب رسید اینها اشرف مخلوقات من و واسطه بین من و سایر آفریدگانند، اگر اینها نبودند، من ترا نمی‌آفریدم و نه آسمان و زمین نه بهشت و جهنم نه کتاب نه آفتاب و ماه، عرض کردم نام اینها چیست؟ خطاب رسید: بساق عرض بنگر. نگریستم دیدم این پنج نام مبارک نوشته شده: پارقلیطا (محمد) ایلیا (علی) طیطه (فاطمه) شبر (حسن) شبیر (حسین) و نیز نوشته بود: ای مخلوقات من مرا پرستش کنید که نیست خدایی غیر از من.

|شاخه فرعی۱ = کلیات

|شاخه فرعی۲ = کلیات ادیان

|شاخه فرعی۳ =

  | شناسه =

  | تیترها =

  | ویرایش =

  | لینک‌دهی =

  | تغییر مسیر =

  | اولویت =

  | کیفیت =