بررسی روایات با موضوع مذمت زنان: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
یکی از صفات [[خداوند]] خالق بودن است که همه مخلوقاتش را طبق مصلحت آفرید و به تعبیر قرآن {{قرآن|الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْءٍ خَلَقَهُ …|سوره = سجده|آیه = ۸|ترجمه = او همان کسی است که هر چه را آفرید نیکو آفرید.}} پس شرّی خلق نکرده است تا اینکه زنان را شر بدانیم.
یکی از صفات [[خداوند]] خالق بودن است که همه مخلوقاتش را طبق مصلحت آفرید و به تعبیر قرآن {{قرآن|الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْءٍ خَلَقَهُ …|سوره = سجده|آیه = ۸|ترجمه = او همان کسی است که هر چه را آفرید نیکو آفرید.}} پس شرّی خلق نکرده است تا اینکه زنان را شر بدانیم.


'''حدیث اول''' را [[شیعه]] و [[سنی]] نقل کردند که: «لولا النساء لعُبدَ اللهُ حقّاً حقّاً».<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، مؤسسه آل البیت، ج۲۰، ص۳۵، حکومت ۲۴۹۶۲؛ کنز العمال، بیروت، مؤسسه الرساله، ج۱۶، ص۲۸۶، حکومت ۴۴۴۹۸.</ref> علی بن جوزی از علمای اهل سنّت در کتاب «الموضوعات» بعد از نقل حدیث بیان می‌کند: این حدیث اصل ندارد، چون که در سندش عبدالرحیم فرزند زید است، سپس، کلام چند نفر را درمورد عبدالرحیم بیان می‌کند که: یحیی گفته عبدالرحیم و پدرش مورد قبول نیستند، و مرّه گفته عبدالرحیم کذّاب و خبیث است و نسائی گفته این شخص متروک الحدیث است و ابن عدی گفته این حدیث مورد انکار واقع شده و از غیر این طریق و سند، نمی‌شناسیم،<ref>الموضوعات علی بن جوزی، المکتبه السلفیه بالمدینه المنوره، چاپ اول، ۱۳۸۶ق، ج۲، ص۲۵۵.</ref>
'''نمونه‌هایی از روایت‌های مذمت زنان'''


'''حدیث دوم''' با توجه به تفحّص گسترده، در منابع یافت نشده است. این دو حدیث و احادیث مشابه که درباره مذمت زن‌ها است، اکثراً سند معتبری ندارند، و بر فرض سند داشتن به یک موضوع کلی اشاره می‌کنند که نیاز به توضیح دارد.
'''حدیث اول''' {{متن عربی|لولا النساء لعُبدَ اللهُ حقّاً حقّاً}} این روایت را [[شیعه]] و [[سنی]] نقل کرده‌اند.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، مؤسسه آل البیت، ج۲۰، ص۳۵، حکومت ۲۴۹۶۲؛ کنز العمال، بیروت، مؤسسه الرساله، ج۱۶، ص۲۸۶، حکومت ۴۴۴۹۸.</ref> علی بن جوزی از علمای اهل سنت در کتاب «الموضوعات» بعد از نقل حدیث بیان می‌کند: این حدیث اصل ندارد، چون که در سندش عبدالرحیم فرزند زید است، سپس، کلام چند نفر را درمورد عبدالرحیم بیان می‌کند که: یحیی گفته عبدالرحیم و پدرش مورد قبول نیستند، و مرّه گفته عبدالرحیم کذاب و خبیث است و نسائی گفته این شخص [[متروک الحدیث]] است و ابن عدی گفته این حدیث مورد انکار واقع شده و از غیر این طریق و سند، نمی‌شناسیم<ref>الموضوعات علی بن جوزی، المکتبه السلفیه بالمدینه المنوره، چاپ اول، ۱۳۸۶ق، ج۲، ص۲۵۵.</ref>


'''حدیث سوم''' را مرحوم نوری در کتاب مستدرک الوسائل از تفسیر ابوالفتوح رازی نقل می‌کند: «النساءُ حبائلُ الشیطانِ»؛<ref>مستدرک الوسایل، مؤسسه آل البیت، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق، ج۱۴، ص۱۵۹، حکومت ۱۶۳۷۱.</ref>
'''حدیث دوم''' «زنان جوجه‌های شیطان هستند» با توجه به تفحص گسترده، این روایت در منابع یافت نشده است. این دو حدیث و احادیث مشابه که درباره مذمت زن‌ها است، اکثراً سند معتبری ندارند، و بر فرض سند داشتن به یک موضوع کلی اشاره می‌کنند که نیاز به توضیح دارد.


در اسلام زنان فراوانی بوده‌اند که مورد احترام اسلام، [[قرآن]] و مسلمانان بوده و هستند و روایات زیادی در مدح و ستایش زنان وارد شده است. اما لازم است به این نکته توجه شود که زن و مرد از نظر جسم و [[روح]] با یکدیگر تفاوت دارند. زن موجودی است سرشار از عاطفه، احساسات، رحم، مهربانی، صبر … و در اثر داشتن برخی از این صفات می‌تواند زود تحت تأثیر قرار گرفته و به این وسیله می‌توان کارهای پیچیده را حل کرد. به همین جهت در برخی از مراکزجاسوسی از زنان در این جهت‌ها استفاده می‌گردد. البته این قاعده کلیت ندارد. و بسیاری از زنان از بسیاری از مردان مقام بالاتری دارند.  
'''حدیث سوم''' «زنان دام شیطانند» را مرحوم نوری در کتاب مستدرک الوسائل از تفسیر ابوالفتوح رازی نقل می‌کند: {{متن عربی|النساءُ حبائلُ الشیطانِ}}؛<ref>مستدرک الوسایل، مؤسسه آل البیت، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق، ج۱۴، ص۱۵۹، حکومت ۱۶۳۷۱.</ref>


علاوه بر این، روایاتی نیز در مذمّت بعضی از مردان نقل شده، و فرقی ندارد که این صفات در مردان باشد یا در زنان، به عنوان مثال: دروغ صفت بدی است، چه مرد دروغگو باشد و چه زن، متقابلاً راست‌گویی خوب است چه راست گو مرد باشد و چه زن. پس معیار و میزان مدح یا مذمّت، صفات خوب و بد هستند نه ذات زن و مرد. خداوند در قرآن می‌فرماید: {{قرآن|زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِینَ …|سوره = آل عمران|آیه = ۱۵|ترجمه = محبت امور دنیوی از زنان و فرزندان و… در نظر مردم جلوه داده شده.}} در این آیه نخستین موضوعی که ذکر شده است همسران و زنان هستند و این همان مطلب است که امروزه روان‌کاوان می‌گویند [[غریزه جنسی]] از نیرومندترین غرائز [[انسان]] است.  
در اسلام زنان فراوانی بوده‌اند که مورد احترام [[اسلام]]، [[قرآن]] و مسلمانان بوده و هستند و روایات زیادی در مدح و ستایش زنان وارد شده است. اما لازم است به این نکته توجه شود که زن و مرد از نظر جسم و [[روح]] با یکدیگر تفاوت دارند. زن موجودی است سرشار از عاطفه، احساسات، رحم، مهربانی، صبر … و در اثر داشتن برخی از این صفات می‌تواند زود تحت تأثیر قرار گرفته و به این وسیله می‌توان کارهای پیچیده را حل کرد. البته این قاعده کلیت ندارد. و بسیاری از زنان از بسیاری از مردان مقام بالاتری دارند.  


به‌طور خلاصه، مطالب نقل شده در سؤال، دارای سند معتبری نیست و اگر هم سند داشته باشد دالّ بر این هستند که یکی از اسباب گرایش به سوی گناه هوای نفس و شهوات است.
علاوه بر این، روایاتی نیز در مذمت بعضی از مردان نقل شده، و فرقی ندارد که این صفات در مردان باشد یا در زنان، به عنوان مثال: دروغ صفت بدی است، چه مرد دروغگو باشد و چه زن، در مقابل راست‌گویی خوب است چه راست گو مرد باشد و چه زن. پس معیار و میزان مدح یا مذمت، صفات خوب و بد هستند نه ذات زن و مرد.
 
به‌طور خلاصه، مطالب نقل شده در سؤال، دارای سند معتبری نیست و اگر هم سند داشته باشد دال بر این هستند که یکی از اسباب گرایش به سوی گناه هوای نفس و شهوات است.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
۱٬۴۰۷

ویرایش