برتری انسان‌ بر دیگر موجودات در آیه ۷۰ سوره اسراء: تفاوت میان نسخه‌ها

تفسیر آیهٔ «ما انسان‌ها را به بسیاری از موجودات، برتری دادیم» (اسراء/ ۷۰) چیست؟{{پایان سوال}}انسان بر بسیاری از موجودات برتری یافته است. آیه ۷۰ [[سوره اسراء]] به این موضوع تصریح دارد. مفسران این برتری را در نعمت‌هایی می دانند که دیگر موجودات از آن بی‌بهره هستند و تنها انسان مجموع آن را برخوردار است. مجموع اوصافی از عقل، اراده، اختیار، نطق، آزادی و...

== متن آیه ==

{{قرآن بزرگ|وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا

| سوره = اسراء

| آیه = ۷۰

| ترجمه = و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتيم، و آنان را در خشكى و دريا [بر مركبها] برنشانديم، و از چيزهاى پاكيزه به ايشان روزى داديم، و آنها را بر بسيارى از آفريده‌هاى خود برترى آشكار داديم.

== تفسیر برتری دادن انسان بر دیگر موجودات ==

برتری انسان به خاطر اعطای قوه عقل و نطق و استعدادهای مختلف و آزادی و اراده است. انسان امتیازات فراوانی بر مخلوقات دیگر دارد و روح انسان علاوه بر امتیاز جسمی مجموعه‌ای است از استعدادهای عالی و توانایی بسیار برای پیمودن مسیر تکامل به‌طور نامحدود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، پیشن، ج۱۲، ص۲۰۱، به نقل از انسان موجود ناشناخته، کارل، ص۷۴–۷۳.</ref> انسان تنها موجودی که از نیروهای مختلف، مادی و معنوی، جسمانی و روحانی تشکیل شده و در لابلای تضادها می‌تواند پرورش پیدا کند و استعداد تکامل و پیشروی نامحدود دارد. همه انسان‌ها بالقوه از فرشتگان برترند؛ یعنی، همگی این زمینه و شایستگی را دارند حال اگر از آن استفاده نکند و سقوط نمایند مربوط به خودشان است.

[[حضرت علی(ع)]] فرمود: خداوند موجودات عالم را به سه‌گونه آفرید: فرشتگان و حیوانات و انسان، فرشتگان دارای عقل بدون شهوت و غضب هستند. حیوانات مجموعه‌ای از شهوت و غضبند و عقل ندارند، اما انسان مجموعه‌ای است از عقل و شهوت، اگر عقل او بر شهوتش غالب شود، از فرشتگان برتر است و اگر شهوتش بر عقلش چیره گردد از حیوانات پست‌تر است.<ref>محمد بن الحسن الحر العاملی، وسائل الشیعه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ چهارم، ۱۳۹۱، ج۱۱، ص۱۶۴.</ref>

[[علامه طباطبائی]] اعتقاد دارد برتری یافتن انسان از سایر موجودات به معنای عنایت و عطای بیشتر است که به معنای اعطای عقل است.<ref>ترجمه تفسير الميزان، ج۱۳، ص: ۲۱۵

گرامی داشتن انسان از طرف خداوند به این است که به او فقط از موجودات زمینی، عقل عنایت نموده است که می‌تواندحق را از باطل بشناسد و خیر را از شر و… و مسئلهٔ نطق و اندام موزون، وجود انگشتان و… که مفسّران گفته‌اند از باب تمثیل است که بعضی از آنها از متفرعات عقل می‌باشد، مثل قدرت بر سخن گفتن و نطق و نوشتن خط و تسلّط موجودات دیگر و بعضی از آنها از مصداق‌های برتری است نه گرامی داشتن.{{پایان پاسخ}}

* انسان در قرآن، استاد مرتضی مطهری (ره)، (انتشارات صدرا).

* روح مجرّد، یادنامه سید هاشم حدّاد، سید محمد حسین حسینی تهرانی.