برافروختن آتش از دریا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''برافروخته شدن دریاها''' در این آیات به دو معناست: ۱. [[قیامت|روز قیامت]] از دریاها آتش افروخته می‌شود. ۲. روز قیامت دریاها پر از آتش می‌شود.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۳۵۰. قرشی، علی اکبر، قاموس در قرآن، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۶۱، ج۳، ص۲۳۲.</ref>

تعبیر برافروخته شدن آتش از دریاها با یافته‌های دانش روز نیز سازگاری دارد. آب از دو ماده «اکسیژن» و «هیدروژن» ترکیب یافته که هر دو قابل اشتعال است. در آستانه قیامت آب دریاها چنان تحت فشار قرار می‌گیرند که تجزیه شده و تبدیل به یک پارچه آتش می‌گردند. یا زلزله‌های آستانه قیامت و متلاشی شدن کوه‌ها سبب پر شدن دریاها از آتش گردد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ هیجدهم، ۱۳۷۸، ج۲۶، ص۱۷۴.</ref> از این‌روی هر چند امروزه روشن نیست که چه عاملی سبب افروختن دریاها خواهد شد، اما این حقیقت رخ خواهد داد.<ref>جوادی آملی، عبدالله، معاد در قرآن، تفسیر موضوعی، قم، اسراء، اول، ۱۳۸۰، ج۴، ص۲۸۳ و ۲۸۴.</ref>از یک سو کوه‌ها از جا کنده شده و دریاها به یکدیگر متصل می‌شوند. از سوی دیگر زمین لرزه‌های شدید، گداختگی درون زمین را بیرون ریخته، آبها به جوش آیند.