ایمان از روی ترس: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}[[ایمان]] بر پایه اختیار بنا شده است. در آیات متعددی، به این معنی اشاره شده که اگر خداوند می‌خواست، همه مردم را به اجبار، هدایت می‌کرد.

[[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{قرآن|وَ لَوْ شاءَ لَهَداکُمْ أَجْمَعِینَ|ترجمه=و اگر [خدا] می‌خواست مسلما همه شما را هدايت می‌‏كرد.|سوره=نحل|آیه=۹}}

به واسطه اجبار، خداوند می‌توانست حتی منکران لجوج را وادار به پذیرش ایمان کند؛ اما چنین کاری نکرد. چرا که این گونه ایمان اجباری، بی‌ارزش و فاقد معنویت و تکاملی است که انسان به آن نیاز دارد.<ref>تفسیر نمونه، همان، ج۱۰، ص۲۲۲.</ref> از آنجا که نعمت اختیار و آزادی اراده و انتخاب، یکی از مهمترین عوامل تکامل انسان می‌باشد، خداوند متعال، انسان را موجودی انتخابگر آفرید، و او را هدایت اجباری نکرد؛ چرا که هدایت اجباری، نه افتخار است، و نه تکامل. بلکه به انسان آزادی داد، تا این راه را با پای خود بپیماید و به اوج تکامل برسد.<ref>تفسیر نمونه، همان، ج۱۱، ص۱۶۸ با اندکی تلخیص.</ref>

خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: کسانی که از روی ترس و اضطرار، ایمان می‌آورند، ایمان آنها ارزشی ندارد. وقتی عذاب را ببینند، البته ایمان می‌آورند، ولی ایمان اضطراری (و از روی ترس) فایده‌ای ندارد. ایمان اختیاری، مقبول درگاه الهی است و آدمی را به سوی سعادت زندگی دنیا و آخرت سوق می‌دهد، اما ایمان اضطراری که در هنگام دیدن عذاب است، نه در درگاه خدای تعالی، قبول است، و نه دردی را از او درمان می‌کند.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم: موسوی همدانی، دفتر انتشارات اسلامی، ج۱۰، ص۱۸۵.</ref>

هم‌چنین آیه ۵۲ از [[سوره سبأ]] همین معنی را می‌رساند که ایمان آوردن از روی اضطرار و ترس و در موقع مرگ، که عذاب الهی را می‌بینند، ارزشی ندارد، و لذا در آیات دیگر قرآن می‌خوانیم «اینها دروغ می‌گویند، اگر بازگردند «به دنیا»، همان برنامه‌ها را تکرار می‌کنند» (انعام، ۲۸).<ref>تفسیر نمونه، همان، ج۱۸، ص۱۵۵.</ref>

 

 

 

 

 

 

== منابع ==

|شاخه فرعی۱ = عبادت در قرآن

|شاخه فرعی۲ = جایگاه و اهمیت عبادت

|شاخه فرعی۳ =