automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۰۶۹
ویرایش
←پندپذیری و عبرت‌گیری خردمندان
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
=== پندپذیری و عبرت‌گیری خردمندان === | === پندپذیری و عبرت‌گیری خردمندان === | ||
از ویژگی‌های اولوالالباب که در قرآن تکرار شده است، پندپذیری و عبرت‌گیری آنان است. در سوره زمر آمده است که تنها خردمندان هستند که پند می‌پذیرند:{{قرآن|إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ|ترجمه=تنها خردمندانند كه پند پذيرند.|سوره=زمر|آیه=۹}} در آیه ۲۱ این سوره دگرگونی‌های طبیعیت از قبیل باران و چشمه‌های آب در زمین و کشت و زرع و سپس خشکی و زردی آن را نشانه‌هایی می‌داند که برای خردمندان پند و ذکر است. | از ویژگی‌های اولوالالباب که در قرآن تکرار شده است، پندپذیری و عبرت‌گیری آنان است. در سوره زمر آمده است که تنها خردمندان هستند که پند می‌پذیرند:{{قرآن|إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ|ترجمه=تنها خردمندانند كه پند پذيرند.|سوره=زمر|آیه=۹}} در آیه ۲۱ این سوره دگرگونی‌های طبیعیت از قبیل باران و چشمه‌های آب در زمین و کشت و زرع و سپس خشکی و زردی آن را نشانه‌هایی می‌داند که برای خردمندان پند و ذکر است. در آیه ۲۹ [[سوره صاد]] می‌فرماید ما این قرآن را بر تو نازل کردیم تا در آیات بیاندیشند و خردمندان هستند که پند می‌پذیرند. در این آیه خردمندان کسانی هستند که درباره آیات تدبر می‌کنند. در آیه ۵۲ [[سوره ابراهیم]] گفته شده که این قرآن ابلاغ شده است تا مردم انذار یابند و بدانند که خداوند معبودی یگانه است و برای اینکه خردمندان پند بگیرند. | ||
{{قرآن|هُدًى وَذِكْرَ‌ىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ|ترجمه=[كه] رهنمود و يادكردى براى خردمندان است.|سوره=غافر|آیه=۵۴}} | در سوره غافر، پس از آنکه می‌گوید که موسی را هدایت کردیم و تورات را به میراث آوردیم آمده است: {{قرآن|هُدًى وَذِكْرَ‌ىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ|ترجمه=[كه] رهنمود و يادكردى براى خردمندان است.|سوره=غافر|آیه=۵۴}} | ||
در آیات ۴۳ سوره صاد،۱۹ رعد ... درباره اینکه خردمندان پند پذیرند آمده است. | |||
در سوره یوسف داستان گذشتگان را عبرتی برای خردمندان می داند: {{قرآن|لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَ‌ةٌ لِّأُولِي الْأَلْبَابِ ۗ|ترجمه=به راستى در سرگذشت آنان، براى خردمندان عبرتى است.|سوره=یوسف|آیه=۱۱۱}} | |||
آل عمران ۷ . بقره،۲۶۹ | |||
=== خطاب به اولوا الاباب === | === خطاب به اولوا الاباب === | ||