امکان رشد معنوی بدون استاد: تفاوت میان نسخه‌ها

عالمان اخلاق، نقش استاد را در درمان بیماری‌های روحی و رشد معنوی بسیار تأثیرگذار دانسته‌اند. به گفته [[امام خمینی]]، عالم شیعه و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، همان‌طور که برای آموختن هر علم و صنعتی استاد لازم است، برای آموختن علوم معنوی و [[اخلاق|اخلاقی]] نیز استاد لازم است. به اعتقاد او، بدون استاد و بدون جلسه پند و موعظه، نمی‌توان به [[تهذیب نفس]] پرداخت.<ref>جهاد اکبر یا مبارزه با نفس، امام خمینی، ۱۳ی۵، ص۲۳.</ref>

تأکید بزرگان علم اخلاق، بر اهمیت استاد در رشد معنوی، به این معنا نیست که انسان بدون استاد نمی‌تواند [[روح]] را از آلودگی‌های گناه پاک کند. رعایت [[واجبات]] و [[محرمات]] که [[خداوند]] برای همگان روشن کرده، نخستین مرحله از رشد معنوی است که انسان وظیفه دارد آن را بطور کامل اجرا کند. [[هدایت]] نیز به دست خدا است و او کسی را که در راه معنویت تلاش کند رها نمی‌کند. بر اساس روایتی از [[امام باقر(ع)]] هر کس به آنچه که می‌داند عمل کند، خداوند آنچه را که نمی‌داند، به او خواهد آموخت؛<ref>بحارالانوار، ج۸، ص۱۸۹.</ref> بنابراین، نباید به دلیل نداشتن استاد، تلاش برای رشد معنوی را ترک کرد.

}} [[اصحاب کهف]] به خداوند [[ایمان]] آورند و او بر هدایتشان افزود؛ بنابراین، کسی که دسترسی به استاد اخلاق ندارد راه کمال برای او بسته نیست. او می‌تواند با مراجعه به [[رساله عملیه]] و مطالعه کتاب‌های اخلاقی با [[تکلیف شرعی]] و راهکارهای تهذیب نفس آشنا شده و بر اساس آن عمل کند. تلاش انسان برای رسیدن به کمال بیشتر، راه‌های تازه‌ای را پیش روی او باز می‌کند. در [[سوره عنکبوت]] آیه ۶۹ نیز به این مطلب اشاره شده است.

  |شاخه فرعی۱ = تهذیب نفس

  |شاخه فرعی۲ = خودسازی

  |شاخه فرعی۳ =

  | نمایه =