امام علی(ع) و تحویل ندادن قاتلان عثمان به معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

←‏مشخص نبودن قاتل عثمان: افزودن نوشتار اصلی
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
(←‏مشخص نبودن قاتل عثمان: افزودن نوشتار اصلی)
 
(۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا سزاوار نبود علی(ع)، قاتلان عثمان را به معاویه بسپارد تا او آنها را قصاص کند. و به این وسیله از بروز جنگ جلوگیری کند؟!
آیا سزاوار نبود علی(ع)، قاتلان عثمان را به معاویه بسپارد تا او آنها را قصاص کند. و به این وسیله از بروز جنگ جلوگیری کند؟!
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}[[عثمان]] در جریان یک انقلاب کشته شد و بسیاری از مردم در قتل او نقش داشتند. نقل تاریخی که [[امام علی(ع)‌]] در میان جمعی از مردم گفت: قاتلان عثمان بلند شوند. در اين هنگام همه حاضران جز افراد اندکی به پا خاستند را از نشانه‌های نقش گسترده مردم در قتل عثمان دانسته‌اند.


معاویه نه تنها یاران علی(ع)، بلکه خود آن حضرت را نیز عامل قتل عثمان، معرفی می‌کرد<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۶، ص۲۵۱۹.</ref> و او تلاش داشت به این وسیله، اعمال خویش را توجیه کند و بهانه‌ای برای مخالفت با علی(ع) داشته باشد. بهانه‌ای که راه دست‌یابی او را به خلافت، هموار می‌کرد.
امام علی(ع) در ابتدای خلافت خود، وقتی برخی خواهان [[قصاص]] قاتلان عثمان شدند،‌ گفت قاتلان عثمان، همچنان بر قدرت و شوكت خويش باقى و بر ما مسلط هستند و ما بر آنها سلطه‌اى نداريم.  


در این رابطه به چند نکته باید توجه شود:
امام خواسته [[معاویه]] بر تحویل قاتلان عثمان را نیز نپذیرفت. تقاضای تحویل قاتلان عثمان به معاویه را به دلایلی، فاقد مشروعیت و اعتبار دانسته‌اند؛ زیرا با وجود خلیفه مشروع الهی و مردمی و همچنین اولیای دم، هیچ حقی برای معاویه در این درخواست، باقی نمی‌ماند.


۱. در زمان محاصرهٔ «دارالاماره»، عثمان توسط مخالفان، (که قریب ۲ ماه طول کشید)،<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۹، ص۳۷۸۹.</ref> معاویه با وجود قدرت لازم، به تقاضای کمک عثمان، هیچ توجهی نکرد؛<ref>ر. ک. احمدبن‌یحیی بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۲، ص۲۸۷.</ref> او می‌دانست که در این شرایط اگر عثمان کشته شود، می‌تواند از کشتن او سود ببرد و از این شرایط به نفع خود استفاده کند. یعقوبی در این رابطه می‌نویسد: عثمان در خانه‌اش محاصره بود و بیش از همه طلحه و زبیر و عایشه، مردم را علیه او تحریک می‌کردند. پس به معاویه نوشت و از او خواست که با شتاب، نزد وی آید. معاویه با دوازده هزار نفر رهسپار مدینه شد، سپس به سپاهیانش گفت: در مرزهای شام بمانید تا من نزد امیرالمؤمنین بروم و از کار او، نیک آگاه گردم. معاویه نزد عثمان آمد و چون از شمارهٔ لشکر پرسید، گفت: آمده‌ام که رأی تو را بدانم و آن‌گاه نزد آنان بازگردم و ایشان را به مدینه آورم. عثمان گفت: نه به خدا قسم! لیکن تو خواستی که من کشته شوم سپس بگویی که منم صاحب خون، برگرد و مردم را نزد من برسان. معاویه بازگشت و به سوی او برنگشت تا کشته شد.<ref>ابن‌واضح یعقوبی، همان، ج۲، ص۷۲.</ref>
محققان معتقدند، معاویه تلاش داشت، اتهام به علی(ع) را وسیله خواسته‌های خویش کند. او می‌خواست بهانه‌ای برای مخالفت با علی(ع) داشته باشد تا راه برای دست‌یابی او به خلافت، هموار گردد.  


۲. ادّعای مشارکت حضرت علی(ع) در قتل عثمان، سخن ناحقّی بود که از طرف معاویه بیان می‌شد. در حالی که حضرت علی(ع)، سخت مخالف کشته شدن عثمان بود. آن حضرت کشته شدن عثمان را، مساوی با باز شدن درهای فتنه، قلمداد کرده بود و در عمل برای کشته نشدن عثمان، تلاش‌های فراوانی نمود.<ref>ر. ک. محمدبن‌جریر طبری، همان، ج۶، ص۲۲۱۳؛ نهج‌البلاغه، همان، خطبه ۱۶۴.</ref>
== معاویه و ادعای مشارکت امام علی(ع) در قتل عثمان ==
معاویه ادعا داشت که قاتلان عثمان در جمع یاران امام علی(ع) حضور دارند. او حتی ادعا کرد که علاوه بر یاران، خود علی(ع)‌ نیز عامل قتل عثمان، بوده است.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۶، ص۲۵۱۹.</ref> محققان معتقدند، معاویه تلاش داشت، اتهام به علی(ع) را وسیله خواسته‌های خویش کند. او می‌خواست بهانه‌ای برای مخالفت با علی(ع) داشته باشد تا راه برای دست‌یابی او به خلافت، هموار گردد.


۳. نکتهٔ بعد آن که اصل، تقاضای تحویل قاتلان عثمان به معاویه نیز، فاقد مشروعیّت و اعتبار است؛ زیرا اوّلاً: اگر قرار بر خون‌خواهی و محاکمهٔ قاتلان باشد، با وجود خلیفهٔ مشروع الهی و مردمی و همچنین اولیای دم، نوبت به معاویه نمی‌رسد. عثمان، فرزندانی داشت و آن‌ها ولیّ‌دم پدرشان بودند. این موضوع ارتباطی به معاویه نداشت، علاوه بر این؛ اگر به فرض هم بپذیریم که علی(ع) می‌توانست قاتلان عثمان را به معاویه تحویل دهد، این کار، نوعی مشروعیت بخشیدن و رسمیت دادن حکومت وی در شام محسوب می‌شد؛ در حالی که وی یک حاکم مخلوع و معزول از طرف علی(ع) بود، که حکم یاغی پیدا کرده بود. حضرت علی(ع) فرموده بود: … راه قانونی حل این مسئله این است که: نخست معاویه اعلام تبعیت کند و بیعت کند، سپس اگر ادعایی دارد، در دادگاه مطرح کند.<ref>نهج‌البلاغه، همان، نامه ۶۴؛ احمدبن‌علی طبرسی، الاحتجاج، همان، ج۱، ص۱۸؛ محمدباقر مجلسی، همان، ج۳۲، ص۵۷۰؛ میرحامدحسین لکهنوی، همان، ج۳، ص۲۴۰.</ref>
ادعای مشارکت حضرت علی(ع) در قتل عثمان را سخن ناحقی دانسته‌اند که از طرف معاویه بیان می‌شد. علی(ع)، مخالف کشته شدن عثمان بود. آن حضرت کشته شدن عثمان را، مساوی با باز شدن درهای فتنه، قلمداد کرده و تلاش‌های فراوانی برای جلوگیری از کشته شدن عثمان انجام داد.<ref>محمدبن‌جریر طبری، تاریخ طبری، ج۶، ص۲۲۱۳؛ نهج‌البلاغه، خطبه ۱۶۴.</ref>


امّا چرا آن حضرت، خود اقدام به محاکمهٔ قاتلان عثمان نکرد؟ همان‌گونه که از تاریخ و از کلمات امام بر می‌آید،<ref>نهج‌البلاغه، همان، خطبه ۱۶۴، نامه۹؛ علی‌بن‌حسین مسعودی، مروّج الذهب، همان ج۱، ص۷۰۳.</ref> قاتل عثمان شخص واحدی نبود، بلکه وی در جریان یک انقلاب کشته شد که در آن، افراد زیادی از مردم مدینه و سایر شهرها حضور داشتند.<ref>محمدبن‌جریر طبری، همان، ج۶، ص۲۲۵۰؛ ابن‌مسکویه، تجارب‌الأمم، مترجم ابوالقاسم امامی، ج۱، ص۳۹۵–۳۹۶؛ عزالدّین ابن‌اثیر، همان، ج۹، ص۲۵۹؛ علی‌بن‌حسین مسعودی، مروّج الذهب، همان ج۱، ص۷۰۰–۷۰۱؛ ابن‌قتیبه دینوری، همان، ص۶۷–۶۸.</ref>
== شایسته نبودن معاویه برای قصاص قاتلان ==
تقاضای تحویل قاتلان عثمان به معاویه را به دلایلی، فاقد مشروعیت و اعتبار دانسته‌اند:


دینوری می‌نویسد:
* با وجود [[خلیفه]] مشروع الهی و مردمی و همچنین اولیای دم، حقی برای معاویه در این درخواست باقی نمی‌ماند.


«محمّدبن‌ابی‌بکر، عثمان را گرفت و وی را به پشت بر زمین زد، و روی سینه‌اش نشست، ریش عثمان را گرفت و گفت: نعثل! معاویه به کمک تو نیامد، همچنین، ابن‌عامر و ابن‌ابی‌سرح. عثمان به محمدبن‌ابی‌بکر گفت: اگر پدرت مرا در این وضعیت می‌دید، بر من گریه می‌کرد. محمد با شنیدن این سخنان، عثمان را رها کرد و از خانهٔ وی بیرون رفت… مردی از کوفه به عثمان نزدیک شد و با نیزه بزرگی که در دست داشت کتف عثمان را زخمی کرد، به طوری که خون فوران کرد و مقداری از آن بر قرآن ریخت، فردی دیگر، با پا ضربه‌ای محکم به عثمان زد و دیگری با شمشیری که در دست داشت ضربه‌ای بر عثمان فرود آورد و عثمان در اثر این ضربه از هوش رفت.
* اگر علی(ع) می‌توانست قاتلان عثمان را به معاویه تحویل دهد، و این کار را انجام می‌داد، این کار، نوعی مشروعیت بخشیدن و رسمیت دادن حکومت معاویه در شام محسوب می‌شد؛ در حالی که وی یک حاکم عزل شده از طرف علی(ع) بود. در همین راستا علی(ع) در یکی از نامه‌ها گفته بود که معاویه به مانند دیگر مسلمانان با علی(ع) بیعت و تبعیت کند و سپس آنان را نزد امام به محاكمه بكشاند، تا بين معاویه و آنان به كتاب خدا داورى كند.<ref>نهج‌البلاغه، نامه ۶۴.</ref>


زنان ناله و شیون کردند، پس از مدتی مقداری آب بر صورت عثمان پاشیدند و وی به هوش آمد.
== کمک نکردن معاویه به عثمان ==
در زمان محاصره عثمان در «دارالاماره»<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۹، ص۳۷۸۹.</ref> معاویه با وجود قدرت لازم، به تقاضای کمک عثمان، هیچ توجهی نکرد.<ref>ر. ک. احمدبن‌یحیی بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۲، ص۲۸۷.</ref> براساس برخی تحلیل‌ها، او می‌دانست اگر عثمان کشته شود، می‌تواند از کشتن او سود ببرد. یعقوبی مورخ مسلمان این وقایع را چنین نقل می‌کند که عثمان در خانه‌اش محاصره بود. در نامه‌ای به معاویه، از او کمک خواست. معاویه با دوازده هزار نفر رهسپار مدینه شد، سپس به سپاهیانش گفت: در مرزهای شام بمانید تا من نزد امیرالمؤمنین بروم و از کار او، آگاه گردم. معاویه نزد عثمان آمد و گفت: آمده‌ام که نظر تو را بدانم و آن‌گاه نزد آنان بازگردم و ایشان را به مدینه آورم. عثمان گفت: نه به خدا قسم! لیکن تو خواستی که من کشته شوم. سپس خود را مسئول انتقام خون من معرفی کنی. معاویه از مدینه رفت و به سوی او برنگشت تا کشته شد.<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۷۲.</ref>


محمد وارد شد و به عثمان گفت: نعثل! دین خدا را تغییر داده‌ای! مردی از مصر وارد جایگاه عثمان شد و ریش وی را گرفت و یک مشت از ریش عثمان را کند! شمشیرش را از غلاف بیرون کشید و گفت: کار او را به عهدهٔ من بگذارید، مرد شمشیرش را بالا برد، عثمان دستش را جلوی شمشیر مرد مصری قرار داد، مرد مصری با ضربه‌ای دست عثمان را قطع کرد. مردی کوتاه‌قد و سیاه‌چهره با موهای مجعد، وارد شد و در حالی که گرز آهنینی در دست داشت… ضربه‌ای بر سر عثمان زد و وی را زخمی کرد و در اثر آن عثمان بر زمین افتاد… مرد مصری، در حالی که شمشیر خود را از غلاف بیرون آورده بود گفت: به خدا سوگند بینی او را قطع می‌کنم… مرد دیگری وارد و گفت: عثمان را برای من بگذارید. سپس نوک شمشیر خود را بر روی شکم عثمان قرار داد و با فشاری محکم شمشیر را در آن فرو برد. نائله همسر عثمان ـ با دست خود شمشیر را گرفت ولی در اثر این کار چند انگشت وی قطع شد. عثمان با این ضربه شمشیر کشته شد. همسر عثمان، در پی دیدن این صحنه، شروع به فریاد زدن کرد. پس از مدتی نائله خود را به قسمت بالای دار الاماره رساند و گفت: عثمان کشته شد.<ref>ابن‌قتیبه دینوری، همان، ص۶۷–۶۸.</ref>
== مشخص نبودن قاتل عثمان ==
{{اصلی|قاتلان عثمان}}
منابع تاریخی<ref>علی‌بن‌حسین مسعودی، مروّج الذهب، ج۱، ص۷۰۳.</ref> و تعابیر امام علی(ع)<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۶۴، نامه۹.</ref> بر می‌آید که قاتل عثمان شخص واحدی نبود، بلکه وی در جریان یک انقلاب کشته شد که در آن، افراد زیادی از مردم حضور داشتند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۶، ص۲۲۵۰؛ ابن‌مسکویه، تجارب‌الأمم، مترجم ابوالقاسم امامی، ج۱، ص۳۹۵–۳۹۶.</ref> محاصره‌کنندگان افرادی از [[مصر]]، [[بصره]]، [[کوفه]] و بخشی از اهالی مدینه بودند.<ref>ابن‌اثیر، اسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۴۹۰.</ref>
 
امام علی(ع) در ابتدای خلافت خود، وقتی برخی خواهان قصاص با او هستند،‌ می‌گوید: آنان [كسانى كه بر عثمان شوريدند] همچنان بر قدرت و شوكت خويش باقى هستند و [در حال حاضر] بر ما مسلط هستند و ما بر آنها سلطه‌اى نداريم.<ref>نهج البلاغة (للصبحي صالح)، خطبه ۱۶۸،‌ص: 243.</ref> همچنین نقل دیگری وجود دارد که این مطلب را تأیید می‌کند. علی(ع) در گفتاری مردم را جمع كرده و اندرز داد. سپس فرمود: قاتلان عثمان بلند شوند. در اين هنگام همه حاضران جز افراد كمى به پا خاستند.<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج‏۳۱، ص۵۰۳.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۳۶: خط ۴۲:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
خط ۴۶: خط ۵۲:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}


{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
۶۰۲

ویرایش