امام صادق و درخواست تکرار سخن

سؤال

مگر نمی‌گویند وقتی کسی با ما صحبت می‌کند، به حرف‌هایش دقیق گوش دهید؛ حالا چگونه است که طبق حدیث ۲۳ روضه کافی، امام صادق(ع) دوباره از راوی می‌خواهد حرفش را تکرار کند؟

میسر بن عبد العزیز از برخورد مخالفان با شیعیان سخن می‌گفت و امام صادق(ع) که بر متکایی تکیه زده بود، برخاسته و از میسر می‌پرسد سخنش را تکرار کند. دوباره پرسیدن امام و درخواست تکرار را به خاطر تعجب از سخن راوی گفته‌اند و نه بخاطر دقیق گوش ندادن و درست نشنیدن؛ زیرا این کار را از شأن امام معصوم به دور دانسته‌اند.

متن حدیث

سند حدیث

میسر بن عبدالعزیز یکی از اصحاب و راویان امام باقر(ع) و از خواص امام صادق(ع) بود و از آن دو امام روایات زیادی نقل کرده و مورد اطمینان و وثوق می‌باشد.[۲] علامه مجلسی سند حدیث را موثق و قابل استناد دانسته است.[۳]

راز درخواست تکرار سخنان راوی توسط امام

امام حسن(ع) و امام حسین(ع) سیره عملی پیامبر اسلام(ص) را توجه به همه اهل مجلس دانسته که در گوش دادن به سخنان‌شان رعایت دقت را داشتند.[۴] در این حدیث نیز، امام صادق(ع) به متکا تکیه داده و سخنان راوی را به دقت گوش می‌داد. با شنیدن سخنان راوی دوباره نشست. در شرح این حالت یعنی کسی که نشسته و یکباره بلند می‌شود یا نوع نشستنش را عوض می‌کند، برخی از شرح دهندگان روایات گفته‌انداینگونه حرکات در نشست و برخاست‌ها به خاطر تعجب از شنیدن برخی سخنان است.[۵] برخی نیز می‌گویند انسان با شنیدن سخنان بزرگ و اهمیت‌دار از حالت تکیه دادن بلند می‌شود. [۶]با این توضیح، دوباره پرسیدن امام صادق(ع) و تغییر حالت دادن در نوع نشستنش از این جهت نبوده که متوجه سخنان میسر نشده است، بلکه امام از شنیدن این سخن به تعجب آمده و به متکایی که تکیه داده بود، برخاست و نشست.


منابع

  1. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، کتاب‌فروشی اسلامیه، چاپ اول، ۱۳۸۲ش، ج۸، ص۷۸، حدیث۳۲.
  2. سبحانی، جعفر، موسوعه طبقات الفقهاء، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۵۷۹.
  3. مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ج۲۵، ص۱۷۹.
  4. ابن بابویه، محمد بن علی، معانی الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۸۰. طبرسی (ره)، مکارم الأخلاق، ترجمه میر باقری، سید ابراهیم، فراهانی، تهران، چاپ دوم، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۲۹.
  5. مازندرانى، محمد صالح بن احمد، شرح الكافي-الأصول و الروضة ، المکتبه الاسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۲ ق، ج۳، ص۱۷۶.
  6. قزوينى، ملا خليل بن غازى، الشافي في شرح الكافي، دار الحدیث؛ قم، چاپ اول، ۱۴۲۹ق / ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۱۳۷.