الشموس الطالعه: تفاوت میان نسخه‌ها

«أَيْنَ الشَّمُوسُ‏ الطَّالِعَةُ؛ کجایند خورشید‌های تابان» تعبیری در دعای ندبه است.<ref>ابن‌المشهدی، المزار الكبير، ص۵۷۸.</ref> محققان با توجه به خطاب‌ها و عبارات قبل، این تعبیر را  در مورد مجموعه ائمه معصوم و [[امام زمان(ع) در احادیث پیامبر(ص)|امام زمان(ع)]] دانسته‌اند. این فقره از دعا، خطاب عمومی به همه امامان(ع) دارد و به‌صورت جمع مورد خطاب قرار گرفته شده است.

استفاده از تعبیر «شمس؛ خورشید» در روایات برای پیامبر و ائمه نقل شده است؛ پیامبر در روایتی که [[جابر بن عبدالله انصاری]] نقل کرده، از خود با تعبیر خورشید یاد کرده است.<ref>شرحی بر دعای ندبه، ص۲۰۰–۲۰۲.</ref> [[امام علی(ع)]] نیز امام را خورشید درخشان بر بندگان دانسته که کسی توانایی چشم دوختن یا دست رساندن به مقام او را ندارد. از [[امام موسی بن جعفر(ع)]] روایت شده که فرمود: «همانا امام در زمین به منزله ماه در آسمان است و او بر همه اشیا آگاه است.»<ref>مهدوی، مهدی، امید منتظران مهدی (عج) دعای ندبه از دیدگاه معصومین(ع)، تهران، دانش هوشیار، چاپ اول، ۱۳۸۱، ص۱۴۳.</ref> [[شیخ صدوق]] روایتی را نقل می‌کند که پیامبر در خطاب به امام حسین(ع)، او را زینت آسمان‌ها و زمین‌ها دانست.<ref>واعظ موسوی، سید علی اکبر، شرح دعای ندبه از کتاب و سنت، تهران، بی نا، چاپ اول، ۱۳۶۳، ص۱۹۹.</ref>

  | شناسه =-

  | تیترها =-