التعرب بعد الهجره: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر این تعرب یعنی کوچ نکردن از شهر یا کشور غیرمسلمان به شهر یا کشور اسلامی که بتواند آزادانه به دستورات اسلام عمل کند. البته شرط قدرت هجرت داشتن نیز لازم است و اگر کسی نتواند هجرت کند معذور است و مرتکب گناه نشده است. گاهی نیز تعرب را عام‌تر گفته‌اند چنانچه امام صادق(ع) می‌فرماید: کسی که اسلام آورد ولی [[ولایت]] ما را نپذیرد به تحقیق پس از هجرت تعرب کرده است.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۶۱ش، ص۱۴۴.</ref> طبق این روایت، تعرب فقط هجرت نکردن و در کشور غیرمسلمان باقی ماندن نیست، بلکه [[ولایت اهل بیت(ع)]] را نپذیرفتن نیز تعرب است، زیرا ولایت ادامه دهنده مسیر [[نبوت]] است و کسی که ولایت را نمی‌پذیرد همانند کسی است که تعرب نموده و از فهم [[معارف اسلامی]] و تفسیر واقعی [[قرآن]] دور می‌ماند.

در روایات اسلامی که اهل بیت گناهان کبیره را می‌شمارند، تعرب را نیز یکی از گناهان کبیره دانسته‌اند و در این رابطه بیش از ۳۲ روایت از ائمه در کتب‌های روایی وارد شده است که به یک نمونه اشاره می‌شود:

۷. هر چیزی که خداوند به عمل کننده آن وعده آتش جهنم داده است.<ref>کلینی، محمد، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چهارم، ۱۳۶۵ش، باب کبائر، حدیث ۳، ج۲، ص۲۷۷.</ref>

اما این که تعرب برگشتن به دوران جاهلیت یا اخلاق جاهلیت داشتن است، از روایات استفاده می‌شود که با تعرب، شخص مسلمان از جامعه اسلامی درمانده و نمی‌تواند به وظایفش عمل کند. همچنین از فهم مسائل دینی دور مانده و جاهل زندگی می‌کند؛ نه این که از دین برگشته و مثل دوران جاهلیت به بت‌پرستی و کارهای دیگر روی می‌آورد؛ البته ممکن است بر اثر دوری از جامعه اسلامی نتواند، وظایف خود را به درستی انجام دهد و مثل دوران جاهلیت به خرافات و جهالت‌ها روی آورد و زندگی‌اش همانند زندگی افراد دوران جاهلیت باشد و اخلاقش نیز به مرور زمان از اخلاق اسلامی دور می‌شود.