automoderated، دیوان‌سالاران، مدیران
۷٬۲۲۸
ویرایش
اطمینان از نجات و حیات جاودانه در عقاید مسیحیت (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۵
، ۲ دسامبر ۲۰۲۱بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
حال سؤال اینجاست آیا شما در دین و مذهب خود از نجات و زندگی جاویدان و حیات ابدی خود اطمینان دارید؟ | حال سؤال اینجاست آیا شما در دین و مذهب خود از نجات و زندگی جاویدان و حیات ابدی خود اطمینان دارید؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
اعتقاد به '''اطمینان از نجات و حیات جاودانه در عقاید مسیحیت''' از نظر دین [[اسلام]] و مبانی عقلی دارای تناقضاتی است. در [[ادیان ابراهیمی]] وعده بخشش و آمرزش [[گناهان]] در صورت پشیمانی و [[توبه]] وجود دارد و نیاز به قربانی شدن هیچ پیامبری نیست. بین فدا شدن [[حضرت مسیح]] و بخشش گناه دیگر انسان‌ها هیچ رابطه منطقی وجود ندارد و از نظر عقلی باطل است. در اعتقاد به نجات در مسیحیت عمل انسان‌ها ارزشی ندارد و شایستگی‌های انسانی نادیده گرفته شده است و فرقی بین نیکوکار و بدکار وجود ندارد و گناهان هر کسی صرفا با اعتقاد به مسیح و اعتراف به آن هرچند بدون پشیمانی و توبه، مورد بخشش قرار می‌گیرد. علاوه بر اینکه در کتاب عهد جدید آموزه‌هایی وجود دارد که این نظریه را رد می‌کند و [[ایمان]] بدون عمل را کامل نمی‌داند. | |||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
==وجود بخشش خداوند در همه ادیان== | ==وجود بخشش خداوند در همه ادیان== | ||
خداوند توبه پذیر است و گناه کسی را می‌بخشد که به گناهان خود در پیشگاه خدای متعال اعتراف کند و از عمل کرد خود پشیمان شود. این بخشش و نجات اختصاص به دین مسیحیت پولسی ندارد بلکه در تمام ادیان ابراهیمی به این عقیده تأکید شده است. در اسلام برای بخشش گناهان حتی هیچ نیازی به قربانی شدن مثل حضرت مسیح(ع) نیست بلکه در هر زمان و مکانی خداوند توبه پذیر است. خداوند در قرآن بخشش گناهان را متوقف به محبت خدا و متابعت از رسول خدا نموده و هیچ قید و بندی دیگری برای قرار نداده است. خدا در آیه ۳۱ سوره آل عمران می‌فرماید: «اگر خدا را دوست می‌دارید، از من پیروی کنید! تا خدا (نیز) شمارا دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد و خدا آمرزنده مهربان است.»<ref>(آل عمران:۳۱).</ref> | [[خداوند]] توبه پذیر است و [[گناه]] کسی را می‌بخشد که به گناهان خود در پیشگاه خدای متعال اعتراف کند و از عمل کرد خود پشیمان شود. این بخشش و نجات اختصاص به دین [[مسیحیت]] پولسی ندارد بلکه در تمام ادیان ابراهیمی به این عقیده تأکید شده است. در اسلام برای بخشش گناهان حتی هیچ نیازی به قربانی شدن مثل [[حضرت مسیح(ع)]] نیست بلکه در هر زمان و مکانی خداوند توبه پذیر است. خداوند در [[قرآن]] بخشش گناهان را متوقف به محبت خدا و متابعت از [[رسول خدا]] نموده و هیچ قید و بندی دیگری برای قرار نداده است. خدا در آیه ۳۱ [[سوره آل عمران]] می‌فرماید: «اگر خدا را دوست می‌دارید، از من پیروی کنید! تا خدا (نیز) شمارا دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد و خدا آمرزنده مهربان است.»<ref>(آل عمران:۳۱).</ref> | ||
در آیه ۳۵ همین سوره نیز صحبت از بخشش اعمال ناشایست و ظلمی است که انسان مرتکب شده است. بخشش و آمرزش گناهان در اسلام مطابق با حکم عقل است و نیازی به قربانی شدن هیچی کسی نیست. | در آیه ۳۵ همین سوره نیز صحبت از بخشش اعمال ناشایست و ظلمی است که انسان مرتکب شده است. بخشش و آمرزش گناهان در اسلام مطابق با حکم عقل است و نیازی به قربانی شدن هیچی کسی نیست. | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
در مسیحیت بر طبق تعالیم پولس محبت و عشق و ایمان بدون عمل جایگزین شریعت شده است. ازنظر پولس ایمان عبارت از این است که به‌وسیله مراسمی چند مانند تعمید، عشای ربّانی و بسط شوق با هر زبانی خور را به عیسی متصل نمود<ref>جان بایر ناس، تاریخ جامع ادیان، ترجمه: علی اصغر حکمت، ص۶۱۸، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چ۱۴، ۱۳۸۳ش.</ref> و تحقق این ایمان متوقف بر برخاستن عیسی از میان مردگان است و اگر عیسی از میان مردگان زنده نشده باشد متعلقی برای ایمان وجود ندارد و حاکمیت از آنِ گناه خواهد بود.<ref>رساله اول پولس به قرنتیان، ۱۵: ۱۴و ۱۷.</ref> | در مسیحیت بر طبق تعالیم پولس محبت و عشق و ایمان بدون عمل جایگزین شریعت شده است. ازنظر پولس ایمان عبارت از این است که به‌وسیله مراسمی چند مانند تعمید، عشای ربّانی و بسط شوق با هر زبانی خور را به عیسی متصل نمود<ref>جان بایر ناس، تاریخ جامع ادیان، ترجمه: علی اصغر حکمت، ص۶۱۸، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چ۱۴، ۱۳۸۳ش.</ref> و تحقق این ایمان متوقف بر برخاستن عیسی از میان مردگان است و اگر عیسی از میان مردگان زنده نشده باشد متعلقی برای ایمان وجود ندارد و حاکمیت از آنِ گناه خواهد بود.<ref>رساله اول پولس به قرنتیان، ۱۵: ۱۴و ۱۷.</ref> | ||
پولس برای اینکه مرزی را که یهودیان به‌عنوان قانون معتبر می‌دانستند و مشرکان آن را ریشخند می‌کرد، در هم شکست و در پیام‌ها و نامه‌ها خود اعلام کرد<ref>نامه پولس به رومیان، ۲: ۲۳و ۲۶؛ نامه پولس به قرنتیان، ۷: ۱۹.</ref> که ایمان اوامر الهی همه‌چیز است و بدین‌سان مفهوم بسیار مبهم «اوامر» جای اصطلاح دقیق و مشخص قانون را گرفت. پولس قانون را یوغ بندگی دانسته و می‌گوید چیزی که انسان را موجّه و روسفید می‌سازد عمل به قانون نیست بلکه ایمان به عیسی مسیح است.<ref>آکادمی علوم اتحاد شوروی، مبانی مسیحیت، ترجمه از فرانسه به فارسی: اسدالله مبشری، ص۱۳۹، انتشارات حسینیه ارشاد، [بی‌تا].</ref> | پولس برای اینکه مرزی را که [[یهودیان]] به‌عنوان قانون معتبر می‌دانستند و مشرکان آن را ریشخند می‌کرد، در هم شکست و در پیام‌ها و نامه‌ها خود اعلام کرد<ref>نامه پولس به رومیان، ۲: ۲۳و ۲۶؛ نامه پولس به قرنتیان، ۷: ۱۹.</ref> که ایمان اوامر الهی همه‌چیز است و بدین‌سان مفهوم بسیار مبهم «اوامر» جای اصطلاح دقیق و مشخص قانون را گرفت. پولس قانون را یوغ بندگی دانسته و می‌گوید چیزی که انسان را موجّه و روسفید می‌سازد عمل به قانون نیست بلکه ایمان به عیسی مسیح است.<ref>آکادمی علوم اتحاد شوروی، مبانی مسیحیت، ترجمه از فرانسه به فارسی: اسدالله مبشری، ص۱۳۹، انتشارات حسینیه ارشاد، [بی‌تا].</ref> | ||
===مفهوم نجات در کلیسای مسیحی=== | ===مفهوم نجات در کلیسای مسیحی=== | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||