|
|
| (۳۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{ویرایش}}
| |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
| خط ۵: |
خط ۴: |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| در دين مبين اسلام که آخرين و کامل‌ترين دين آسماني است، جنگ، مطلقاً بد یا مطلقاً خوب نیست. جنگ و جهاد از منظر اسلام به منظور اهداف الهي و انساني انجام مي‌شود و شرط اصلي آن «في سبيل الله» بودن است. قرآن کريم تقريبا ۲۸ مورد کشتار و جهاد را با قيد «في سبيل الله» ذکر مي‌کند<ref>ر.ک: قرآن کريم، بقره، آیات:۱۵۴، ۱۹۰، ۲۱۸، ۲۴۴؛ آل‌عمران، آیات: ۱۳، ۱۴۶، ۱۵۷، ۱۶۷، ۱۶۹ نساء، آیات: ۷۴، ۷۵، ۷۶، ۸۴، ۹۵؛ مائده،۵۴؛ انفال، ۷۲، ۷۴؛ توبه، ۱۹، ۲۰، ۴۱، ۸۱، ۱۱۱، ۱۲۰؛ محمد،۴؛ حجرات،۱۵؛ صف،۱۱ و مزمل، ۲۰.</ref> و بر همين اساس، قرآن کريم، جنگجويان را در دو صف که فقط بر پايه‌ي اهداف از يک‌ديگر متمايز هستند؛ قرار مي‌دهد و مي‌فرمايد: الَّذِينَ آمَنُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالَّذِينَ کفَرُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ <ref>نساء، ۷۶.</ref> کساني که ايمان آورده‌اند در راه خدا مي‌جنگند و کافران در راه طاغوت.
| | {{درگاه|حکومت دینی}}آموزههای اسلامی، خوب یا بد بودن جنگ را امری نسبی دانسته‌اند که براساس شرایط زمان و مکان تغییر کند. البته اسلام بر اصل اعتقاد به [[جهاد]] تأکید داشته که هدف از آن، جلوگیری از فساد، تباهی و سیطره یافتن کفر و شرک است. همچنین صلح نیز در ادبیات دینی اسلام، نقش پررنگ و موثری را دارا است. |
|
| |
| بنابراين در اسلام، جنگ و جهاد وجود دارد و هدف از آن، جلوگيري از فساد و تباهي و سيطره يافتن کفر و شرک است. وقتي گروهي مفسد، سر به طغيان بر مي‌دارند و دست به بيدادگري مي‌زنند؛ و آزادي انسان‌ها را سلب نموده و حقوق و حيثيت آنان را مورد تهديد و تجاوز قرار مي‌دهند؛ جنگ نه تنها ناپسند و ناروا نيست، که بسيار پسنديده و روا است.
| |
|
| |
| دين اسلام، همان‌گونه که در عرصه‌هاي سياسي، اقتصادي، اخلاقي و...، نظام‌هاي مستقلّي دارد، در زمينه‌ي جنگ و دفاع نيز، داراي نظام است. در اين نظام، مؤلّفه‌هايي مانند ماهيّت، اهداف، شرايط، قوانين و مقررات جنگ و صلح، عوامل پيروزي و شکست، وظايف و ويژگي‌هاي فرماندهان و نيروها و بسياري ديگر از مسائل نظامي و دفاعي، وجود دارد.
| |
|
| |
| شهيد مطهريw، در خصوص تفاوت اسلام و مسيحيّت در امر جنگ و جهاد مي‌نويسد:
| |
|
| |
| مي‌گويند: مسيحيت اين افتخار را دارد که هيچ اسمي از جنگ در آن نيست. امّا ما مي‌گوئيم اسلام اين افتخار را دارد که قانون «جهاد» دارد... اسلام يک ديني است که وظيفه و تعّهد خودش را در اين مي‌داند که يک جامعه تشکيل بدهد. اسلام آمده جامعه تشکيل بدهد، آمده کشور و دولت و حکومت تشکيل بدهد. رسالتش اصلاح جهان است. چنين ديني نمي‌تواند بي‌تفاوت باشد نمي‌تواند قانون جهاد نداشته باشد. همچنان که دولتش نمي‌تواند ارتش نداشته باشد... .<ref>مرتضي مطهري، جهاد، ص۲۸ ـ ۲۹.</ref>
| |
|
| |
| دين مقدّس اسلام، به شدّت با قتل نفس مخالف است.<ref>وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظيماً؛ و هر کس، فرد باايماني را از روي عمد به قتل برساند، مجازاتِ او دوزخ است؛ در حالي که جاودانه در آن مي‌ماند؛ و خداوند بر او غضب مي‌کند؛ و او را از رحمتش دور مي‌سازد؛ و عذاب عظيمي براي او آماده ساخته است. قرآن کريم، نساء ۹۳.</ref> اسلام اجازه نمي‌دهد که هر فردي بر روي ديگري اسلحه کشيده<ref>ر.ک: مرتضي مطهري، مجموعه آثار،ج۲۷، ص۳۱۷.</ref> و او را به قتل برساند. هر چند از نظر اسلام، جنگ، حالتي استثنايي دارد و در صورتي است که راه‌حل مسالمت‌آميز به جايي نرسد؛<ref>محمدمهدي کريمي نيا، مقاله «اصالت صلح و همزيستي يا جنگ و قتال در اسلام» فصلنامه بصيرت، سال دوازدهم، شماره ۳۴، ص۱۳۵.</ref> اما اسلام نيز همواره و در هر شرايطي، طرفدار صلح نيست. اسلام، هم طرفدار صلح است و هم طرفدار جنگ؛ در آنجا که دشمن، حاضر به همزيستي شرافتمندانه نيست؛ و به حکم اين که ظالم است و مي‌خواهد به گونه‌اي شرافت انساني را پايمال کند، اگر تسليم شويم، ذلّت را متحمل شده‌ايم.<ref>مرتضي مطهري، جهاد، همان، ص۲۹ و ۳۰.</ref>
| |
|
| |
| آيت الله مصباح يزدي در اين رابطه مي‌نويسد:
| |
|
| |
| حکمت الهي اقتضاي چنان آزادي بي‌حدّ و حصري را ندارد که در نهايت به تسلط کامل مفسدان و تبهکاران بر جامعه بيانجامد. به گونه‌اي که اوضاع و احوال را يکسره زير سيطره‌ي خويش در آورند، راه‌هاي حق و عدل را به کلي مسدود سازند و آئين راستين الهي را نابود کنند. تا آنجا که ديگر هيچ کس نتواند در مسير حق و عدل حرکت کند و راه را از چاه تشخيص دهد... خداي متعال با وسايلي، از سيطره کامل کفر و شرک بر جامعه و تسلط فراگير تبهکاران بر نيکوکاران پيشگيري خواهد کرد... وسيله جلوگيري از اين گونه اوضاع اجتماعي و کنترل جنگ و فساد، گاه عوامل فوق طبيعي مثل برخي از بلاهاي آسماني است. گاه نيز اين کار را به وسيله عوامل طبيعي انجام مي‌دهد؛ راه سوم نيز استفاده از عامل انساني است. گاهي خداوند انسان‌هاي مومن و نيکوکار و خداپرست را مأمور سرکوب تبهکاران و کافران و منافقان مي‌کند تا با آنان بجنگند و از طغيان بيش از حدشان جلوگيري کنند. اما به هر حال، استفاده از همين وسايل به گونه‌اي است که در نهايت، مصالح بشري را تأمين مي‌کند و در مجموع زندگي انساني در جهان، به بهترين وجه، جريان و استمرار يابد و با بيشترين خيرات و برکات همراه باشد.<ref>محمدتقي مصباح يزدي، جنگ و جهاد در قرآن، ص۳۶ ـ ۳۷.</ref>
| |
|
| |
| خداوند متعال در قرآن مي‌فرمايد:
| |
|
| |
| ولَو لا دَفْعُ اللهِ النّاسَ بَعضَهُم بِبَعْضٍ لَفَسَدتِ الْاَرْضُ<ref>بقره، ۲۵۱.</ref>؛ و اگر خدا (شر) برخي از مردم را به وسيله برخي ديگر دفع نمي‌کرد، فساد روي زمين را فرا مي‌گرفت.
| |
|
| |
| و در جاي ديگر مي‌فرمايد:
| |
|
| |
| ولَوْلا دَفْعُ اللهِ الناسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَهُدَّمَتْ صَوامعُ و بيَعُ و صَلَواتٌ و مساجِد يُذکر فيها اسم الله کثيراً<ref>همان، حج،۴۰.</ref> اگر خدا شر بعضي از مردم را به بعضي ديگر دفع نکند، همانا صومعه‌ها و دير و کنشتها و مساجدي که در آن نماز و ذکر خدا بسيار مي‌شود، همه خراب و ويران مي‌شد.
| |
|
| |
| بنابراين در اسلام، جنگ و جهاد، يکي از لوازم زندگي انساني محسوب مي‌شود. علاوه بر اين، آمادگي براي جنگ و جهاد، يکي از اصول نظامي در دين مبين اسلام محسوب مي‌شود.
| |
|
| |
| خداوند متعال مي‌فرمايد:
| |
|
| |
| و اَعدّوُا لَهُم ما استطعتم من قوّه من رِباط الخيلِ تُرهبونَ بِهِ عدوَاللهِ وَعدوَکم<ref>همان، انفال، ۶۰.</ref>؛ با تمام توان و نيرو، براي مقابله با آنها [دشمنان]، آماده و (همچنين) اسب‌هاي ورزيده (براي ميدان نبرد)، تا به وسيله‌ي آن، دشمن خدا و دشمن خويش را بترسانيد.
| |
|
| |
| ==فضيلت جهاد==
| |
|
| |
| حضرت عليA، همواره ياران خويش را به جهاد در راه خدا، ترغيب و سفارش مي‌کرد. فضيلت جهاد در راه خدا و پيکار با دشمنان دين را، متذکّر مي‌شد. آن حضرت، جهاد را دري از درهاي بهشت و رحمت الهي؛ ستون و پايه‌ي دين؛ وسيله‌ي تقرب به خدا و شريف‌ترين اعمال، بعد از اسلام معرفي مي‌کند در اين‌جا، به برخي از فضايل جهاد از ديدگاه ايشان، اشاره مي‌کنيم:
| |
|
| |
| ۱. جهاد، دري از درهاي بهشت
| |
|
| |
| حضرت در خطبه‌ي ۲۷ نهج‌البلاغه مي‌فرمايد:
| |
|
| |
| فانَّ الجِهادَ بابٌ منْ ابوابِ الجنّه فَتَحَهُ الله لخاصّه اوليائه و هو لباسُ التقوي و دِرعُ اللهِ الحَصينه و جَنتهِِ الوثيقه<ref>نهج‌البلاغه، همان، خطبه ۲۷، ص۷۴؛ محمدبن‌يعقوب کليني، همان، ج۵، ص۴؛ شيخ‌صدوق، معاني‌الاخبار، همان، ص۳۰۹؛ محمدبن‌ابراهيم ثقفي کوفي، همان، ج۲، ص۴۷۴.</ref> جهاد دري از درهاي بهشت است که خداوند، آن را براي دوستان مخصوص خود، گشوده است. جهاد، لباس تقوي! زره محکم و سپر مطمئن خداوند است.
| |
|
| |
| در اين خطبه، حضرت اشاره میکند که مسيري که مجاهد انتخاب مي‌کند، پايانش به بهشت منتهي مي‌شود و جهاد را، يک راه و درب اختصاصي، براي برگزيدگان خداوند که اين راه را انتخاب مي‌کنند و از آن مي‌توانند وارد بهشت شوند، معرفي مي‌کند. چرا که جهاد، سختي‌ها و مصائب زيادي دارد که تنها، از خودگذشتگان و جانبازان و کساني که همه چيز را فداي تحقق اراده‌ي الهي کرده‌اند، مي‌توانند اين سختي‌ها را تحمل کنند و لياقت ورود به بهشت را پيدا کنند.
| |
|
| |
| در حديثي از رسول خداn، روايت شده که فرمود:
| |
|
| |
| براي بهشت بابي است که آن را باب مجاهدين مي‌گويند.<ref>«للجنه باب يقال له باب المجاهدين». محمدبن‌يعقوب کليني، همان، ج۵، ص۲؛ شيخ‌صدوق، امالي صدوق، قم، مؤسسه‌البعثه، ۱۴۱۷، اول، ص۶۷۳؛ شيخ‌طوسي، تهذيب‌الاحکام، ج۶، ص۱۲۳؛ شيخ‌صدوق، ثواب‌العمال، ص۱۸۹.</ref>
| |
|
| |
| حضرت عليA، در خطبه‌اي ديگر، رسيدن به بهشت را در سايه‌ي جهاد در راه خدا معرفي مي‌کند. حضرت مي‌فرمايد:
| |
|
| |
| کيست که شتابان و با نشاط با جهاد خويش به سوي خدا حرکت کند؟ چونان تشنه‌کامي که به سوي آب مي‌دود. بهشت در سايه‌ي نيزه‌هاي دلاوران است.<ref>«الجنه تحت اطراف العوالي» نهج‌البلاغه، همان، خطبه ۱۲۴، ص۲۳۶؛ شيخ‌حرّعاملي، همان، ج۱۵، ص۶۱؛ شيخ‌مفيد، الاختصاص، همان، ص۱۳؛ محمدبن‌سعد، همان، ج۳، ص۲۲۰.</ref>
| |
|
| |
| در روايتي ديگر، حضرت عليA، بهاي بهشت را، «جهاد» معرفي کرده است.<ref>«ألا و انّ الجهاد ثمن الجنه». محمّد محمدي ري‌شهري، ميزان‌الحکمه، ص۴۵۴؛ علي‌بن‌محمد‌الليثي الواسطي، عيون‌الحکم.</ref>
| |
|
| |
| ۲. جهاد، ستون دين
| |
|
| |
| در کلامي از حضرت نقل شده که فرمودند:
| |
|
| |
| للايمانِ اربعه ارکانٍ: الصبر و اليقين و العدل و الجهاد.<ref>قاضي‌نعمان مغربي، دعائم‌الاسلام، ج۱، ص۳۴۲؛ محمدبن‌علي‌الکراجکي، معدن‌الجواهر، ص۴۰؛ علاء‌الدين علي متقي هندي، همان، ج۱، ص۲۸۶.</ref> براي ايمان چهار رکن است: صبر، يقين، عدل و جهاد.
| |
|
| |
| در اين سخن ارزشمند، حضرت، جهاد را به عنوان يکي از مهم‌ترين پايه‌ها و ارکان ايمان به خداوند معرفي مي‌کند و مؤمنان واقعي را کساني مي‌داند که چهار صفت: صبر، يقين، عدالت و جهادگري در راه خدا را، داشته باشند.
| |
|
| |
| ۳. جهاد، وسيله‌ي تقرب به خداوند
| |
|
| |
| از ديدگاه امام عليA، جهاد وسيله‌ي تقرب و نزديکي به خداوند و کسب منزلت در نزد خداوند است. حضرت مي‌فرمايد:
| |
|
| |
| اي مردم! براي رويارويي با دشمن آماده شويد! چون جهاد با آنها، راهي است براي نزديکي به پروردگار و منزلت يافتن در نزد وي.<ref>«ايّها النّاس... استعدّوا للمسير الي عدوّ، في جهاده القربه الي الله و درکُ الوسيله عنده» محمدباقر محمودي، همان، ص۶۳؛ ابراهيم‌بن‌محمد ثقفي کوفي، همان، ج۲، ص۶۹۱؛ احمد‌بن‌يحيي بلاذري، انساب‌الاشراف، همان، ص۳۷۹؛ محمدبن‌جريرطبري، همان، ج۴، ص۶۷؛ ابن‌قتيبه دينوري، همان، ج۱، ص۱۷۰.</ref>
| |
|
| |
| ۴. جهاد، شريف‌ترين اعمال
| |
|
| |
| در حديثي از حضرت روايت شده که فرمودند:
| |
|
| |
| جهاد، شريف‌ترين اعمال بعد از اسلام و مايه‌ي استحکام دين است و اجر آن، بزرگ، همراه با عزّت و قوت که همان پيروزي و غلبه است.<ref>«انَّ الجِهادَ اشرفُ الاعمالِ بعدَ الاسلامِ و هو قِوامُ الدينِ و الاجْرُ فيهِ عَظيمُ...» محمدبن‌يعقوب کليني، همان، ج۵، ص۳۷؛ شيخ‌حرّ عاملي، همان، ج۱۵، ص۹۴؛ محمدباقر محمودي، نهج‌السعاده، همان، ج۸، ص۵۸ (از ديدگاه پيامبر اکرم9 نيز، جهاد در راه خدا به عنوان برترين عمل مؤمن شمرده شده است). محمدبن‌سعد، همان، ج۳، ص۲۰۲.</ref>
| |
|
| |
|
| |
|
| در اين حديث، حضرت جهاد را، برترين اعمال بعد از پذيرش اسلام معرفي مي‌کند؛ چرا که عزّت جامعه‌ي اسلامي و قوّت دين، در پرتو جهاد در راه خدا تأمين مي‌شود. | | براساس [[اسلام|دین اسلام]]، اگر دشمن، حاضر به همزیستی شرافتمندانه نباشد و بخواهد شرافت انسانی را پایمال کند، اسلام طرفدار جنگ است. اما در مقابل فرد یا گروهی که به‌صورت مسالمت‌آمیز در حال زندگی هستند و ضرری را متوجه اسلام و مسلمانان نکرده باشند، اسلام خواهان صلح است. |
| ==منابع== | | |
| <references /> | | فضائل بسیاری برای جهاد برشمرده شده است، در روایات مختلف، جهاد را دری از درهای بهشت، وسیله تقرب به خداوند، شریف‌ترین اعمال و ستون دین دانسته‌اند. |
| | |
| | [[جهاد]] در اسلام، اقسامی دارد که بیشتر آنها مشروط به اجازه [[امام معصوم]] یا [[ولایت فقیه اجماعی یا برداشتی فقهی|جانشین او]] است. جهاد با [[اهل‌بغی]]، در واقع، جنگ داخلی علیه مسلمانانی است که علیه حکومت قیام کنند. جهاد دفاعی از دیگر اقسام جهاد است. مسلمانان مکلف هستند با هر فرد یا گروهی که اندیشهٔ تجاوز به مسلمانان یا سرزمین‌های اسلامی را دارد، در حد توان بجنگند و تسلیم نشوند. این نوع جنگ، «دفاع» یا «جهاد دفاعی» نام دارد. |
| | |
| | == کلیات == |
| | {{همچنین ببینید|فهرست آیات مربوط به جهاد}} |
| | براساس آموزههای اسلامی، جنگ، مطلقاً بد یا مطلقاً خوب نیست. در اسلام، اعتقاد به جنگ و جهاد وجود دارد و هدف از آن، جلوگیری از فساد، تباهی و سیطره یافتن کفر و شرک است. |
| | |
| | جنگ و جهاد از منظر اسلام به منظور اهداف الهی و انسانی انجام می‌شود و شرط اصلی آن «فی سبیل الله؛ در راه خدا» بودن است. قرآن در موارد بسیاری، جهاد را با قید «فی سبیل الله» ذکر میکند<ref>برای نمونه ر.ک. سوره بقره، آیات:۱۵۴، ۱۹۰، ۲۱۸، ۲۴۴؛ س.ره آل‌عمران، آیات: ۱۳، ۱۴۶، ۱۵۷، ۱۶۷، ۱۶۹ و ... .</ref> قرآن، جنگجویان را براساس اهدافشان، در دو گروه، قرار می‌دهد: |
| | * الَّذِینَ آمَنُواْ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ؛ کسانی که ایمان آورده‌اند در راه خدا می‌جنگند.<ref name=":0">سوره نساء، آیه ۷۶.</ref> |
| | * وَ الَّذِینَ کفَرُواْ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ الطَّاغُوتِ؛ و کسانی که کافر شدند در راه طاغوت می‌جنگند.<ref name=":0" /> |
| | محققان معتقدند، دین اسلام، در زمینه جنگ و دفاع، آموزههای خاص خود را دارد. در این نظام، مؤلفه‌هایی مانند ماهیت، اهداف، شرایط، قوانین و مقررات جنگ و صلح، وظایف و ویژگی‌های فرماندهان و نیروها و ... وجود دارد. |
| | |
| | [[شهید مطهری]]، از متفکران مسلمان معتقد است، اسلام این افتخار را دارد که قانون «جهاد» دارد. او اسلام را دینی می‌داند که وظیفه و تعهدش، تشکیل یک جامعه، و رسالتش، اصلاح جهان است. به باور او، چنین دینی نمی‌تواند بی‌تفاوت بوده و قانون جهاد را رها کرده باشد؛ همان‌گونه که یک دولت نمی‌تواند بدون ارتش باشد.<ref>مرتضی مطهری، جهاد، ص۲۸–۲۹.</ref> |
| | |
| | == لزوم اعتقاد به صلح و جنگ == |
| | اسلام، با [[قتل]] مخالف است<ref>سوره نساء، آیه۹۳.</ref> و اجازه نمی‌دهد، هر فردی بر روی دیگری اسلحه کشیده<ref>ر. ک. مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج۲۷، ص۳۱۷.</ref> و او را به قتل برساند. با این حال اسلام همواره و در هر شرایطی، طرفدار صلح نیست. اسلام، هم طرفدار صلح است و هم طرفدار جنگ؛ اگر دشمن، حاضر به همزیستی شرافتمندانه نباشد و بخواهد به‌گونه‌ای شرافت انسانی را پایمال کند، اسلام طرفدار جنگ است.<ref name=":1">مرتضی مطهری، جهاد، ص۲۹ و ۳۰.</ref> اما در مقابل فرد یا گروهی که به‌صورت مسالمت‌آمیز در حال زندگی هستند و ضرری را متوجه اسلام و مسلمانان نکرده‌اند، اسلام خواهان صلح است. |
| | |
| | محققان معتقدند [[صلح]]، اگرچه ظاهری زیباتر از جنگ دارد، اما گاه شرایط محیطی و جغرافیایی، اقتضاء تصمیماتی سخت، از جمله جنگ است. |
| | |
| | [[خداوند]] در [[قرآن]] می‌گوید که اگر خدا شر بعضی از مردم را به بعضی دیگر دفع نکند، همانا صومعه‌ها و دیرها و مساجدی که در آن [[نماز]] و [[ذکر خدا]] بسیار می‌شود، همه ویران می‌شد.<ref>سوره حج، آیه ۴۰.</ref> |
| | |
| | == فضیلت جهاد == |
| | اسلام، همواره یاران خویش را به جهاد در راه خدا، ترغیب و سفارش کرده و فضائلی برای آن برشمرده است. |
| | |
| | '''دری، از درهای بهشت''' |
| | |
| | از [[پیامبر اسلام]] نقل شده که برای بهشت دری است که آن را در مجاهدین می‌گویند.<ref>«للجنه باب یقال له باب المجاهدین». محمدبن‌یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۲.</ref> [[امام علی(ع)]]، نیز جهاد را دری از درهای بهشت می‌دانست: {{متن عربی|جهاد دری از درهای بهشت است که خداوند، آن را برای دوستان مخصوص خود، گشوده است. جهاد، لباس تقوی، زره محکم و سپر مطمئن خداوند است}}.<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۲۷، ص۷۴.</ref> |
| | |
| | امام در این خطبه، اشاره میکند که مسیر مجاهد، به بهشت منتهی می‌شود و جهاد را، یک راه و در اختصاصی، برای برگزیدگان خداوند می‌داند که از آن می‌توانند وارد بهشت شوند. امام علت این اعتقاد را چنین می‌داند که جهاد، سختی‌ها و مصائب زیادی دارد که تنها، از خودگذشتگان، جانبازان و کسانی که همه چیز را فدای تحقق اراده الهی کرده‌اند، می‌توانند این سختی‌ها را تحمل کنند و لیاقت ورود به بهشت را پیدا کنند. |
| | |
| | امام علی(ع)، در گفتاری دیگر، بهای بهشت را، «جهاد» معرفی کرده است.<ref>«ألا و انّ الجهاد ثمن الجنه». محمّد محمدی ری‌شهری، میزان‌الحکمه، ص۴۵۴؛ علی‌بن‌محمداللیثی الواسطی، عیون‌الحکم.</ref>{{جعبه نقل قول |
| | | عنوان = |
| | | نقل‌قول = <small>'''امام علی(ع)''':</small>{{-}}«ای مردم، برای رویارویی با دشمن آمده شوید؛ چون جهاد با آنها، راهی است برای نزدیکی به پروردگار و منزلت یافتن در نزد وی.»<ref>ثقفی، الغارات، ج۲، ص۶۹۱.</ref>|تاریخ بایگانی |
| | | منبع = |
| | | تراز = چپ |
| | | عرض = ۲۳۰px |
| | | اندازه خط = 14px |
| | | رنگ پس‌زمینه = #FFF9E7 |
| | | گیومه نقل‌قول = |
| | | تراز منبع = چپ |
| | | اندازه قلم = کوچک |
| | }} |
| | |
| | '''وسیله تقرب به خداوند''' و '''ستون دین''' |
| | |
| | از دیدگاه امام علی(ع)، جهاد وسیله تقرب و نزدیکی به خداوند و کسب منزلت در نزد خداوند است. امام در گفتار دیگری، جهاد را در کنار صبر، یقین و عدل، چهار رکن ایمان دانسته است.<ref>قاضی‌نعمان، دعائم‌الاسلام، ج۱، ص۳۴۲.</ref> |
| | |
| | '''شریف‌ترین اعمال''' |
| | |
| | امام علی(ع) در حدیثی جهاد را شریف‌ترین اعمال بعد از اسلام آوردن دانسته که مایه استحکام دین بوده و اجر آن، بزرگ، همراه با عزت است.<ref>کلینی، الکافی، ج۵، ص۳۷.</ref> |
| | |
| | == اقسام جهاد == |
| | {{نوشتار اصلی|اقسام جهاد}} |
| | [[جهاد]] در اسلام، اقسامی دارد که بیشتر آنها مشروط به اجازه [[امام معصوم]] یا [[ولایت فقیه اجماعی یا برداشتی فقهی|جانشین او]] است. جهاد گاه در مقابل دشمنان داخلی است؛ از جمله جهاد با [[اهل‌بغی]] و [[منافق|منافقان]] و گاه در مقابل دشمن خارجی است که جهاد با [[مشرک|مشرکان]]<ref>سوره توبه، آیه ۳۶.</ref> و [[کافر|کافران]]<ref>سوره توبه، آیه ۱۲۳.</ref> را از این موارد دانسته‌اند. |
| | |
| | اهل بغی» کسانی را گویند که علیه حکومت قیام کرده باشند. جهاد با اهل‌بغی، در واقع، جنگ داخلی علیه مسلمانانی است که علیه حکومت قیام کنند.<ref>اشراق، تاریخ و مقررات جنگ در اسلام، ص۲۷۱.</ref> |
| | |
| | جهاد رهایی‌بخش، یا به تعبیر دیگر «جنگ امدادی»، دفاع از کسانی است که مورد ظلم و تجاوز دیگران قرار گرفته‌اند. این جهاد برای رهایی مؤمنان ناتوان و دربند است. |
| | |
| | [[جهاد دفاعی]] از دیگر اقسام جهاد است. مسلمانان مکلف هستند با هر فرد یا گروهی که اندیشهٔ تجاوز به مسلمانان یا سرزمین‌های اسلامی را دارد، در حد توان بجنگند و تسلیم نشوند.<ref>عباسعلی عظیمی شوشتری، مقالهٔ قوانین و مقررات کلی جنگ و دفاع در اسلام، فصلنامهٔ مصباح، سال ششم، شماره ۲۲، ص۲۶.</ref> این نوع جنگ، «دفاع» یا «جهاد دفاعی» نام دارد. جهاد دفاعی، نیازی به اذن امام ندارد.<ref>میرزای قمی، جامع الشتات، ج۱، ص۳۶۲.</ref> |
| | ==پیوند به بیرون== |
| | این مدخل برگرفته شده از کتاب «سیره نظامی امیرالمؤمنین» نوشته «یدالله حاجی‌زاده» قم مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه، ۱۳۹۲ش. |
| | == منابع == |
| | {{پانویس|۲}} |
| | {{جهاد}} |
| {{پایان پاسخ}} | | {{پایان پاسخ}} |
| {{شاخه | | {{شاخه |
| | شاخه اصلی = | | | شاخه اصلی = اسلام |
| | شاخه فرعی۱ = | | | شاخه فرعی۱ = مباحث فقهی اسلام |
| | شاخه فرعی۲ = | | | شاخه فرعی۲ = |
| | شاخه فرعی۳ = | | | شاخه فرعی۳ = |
| }} | | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه = | | | شناسه =شد |
| | تیترها = | | | تیترها =شد |
| | ویرایش = | | | ویرایش =شد |
| | لینک‌دهی = | | | لینک‌دهی =شد |
| | ناوبری = | | | ناوبری = |
| | نمایه = | | | نمایه = |
| | تغییر مسیر = | | | تغییر مسیر = |
| | ارجاعات = | | | ارجاعات = |
| | بازبینی = | | | بازبینی = |
| | تکمیل = | | | تکمیل = |
| | اولویت = | | | اولویت =ج |
| | کیفیت = | | | کیفیت =ج |
| }} | | }} |
|
| |
|
| {{پایان متن}} | | {{پایان متن}} |