ارتباط آیه «الیوم اکملت لکم دینکم» با حکم انواع گوشت یا مسئله غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
 
(۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezvani }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
 
'''آیه «الیوم اکملت لکم دینکم»''' بخش میانی از آیه سوم [[سوره مائده]] است که بنابر عقاید [[شیعیان]] و روایات محدثان و مفسران [[اهل سنت]] در ذیل این آیه در ارتباط با معرفی [[امام علی(ع)]] به عنوان جانشین بعد از [[پیامبر(ص)]] می باشد. این آیه دارای سه بخش مستقل است که هر کدام مطلب جداگانه‌ای را بیان می کند. فاصله افتادن بین این آیه و آیه شصت و هفتم همین سوره که دارای مضمون یکسان هستند دلیل بر رد مدعا نیست و در بسیاری از مسائل و احکامی در قرآن ذکر شده فاصله وجود دارد. سیاق قبل و بعد از این آیه هرچند به بخش میانی (مسئله [[امامت]]) ارتباطی ندارد اما نشانگر اهمیت موضوع است چون استقلال معنایی دارد که دلیل بر اهمیت طرح این مسئله بین دو موضوعی است که دو حکم مجزا را بیان می کند. علاوه بر این بسیاری از محدثان و مفسران ذیل این آیه، این بخش را مرتبط با جانشینی امام علی(ع) دانسته و روایات زیادی را نقل نموده اند که قابل انکار نیست.
==آیه اکمال==
==آیه اکمال==
آیه اکمال بخش میانی از آیه ۳ سوره مائده است که به کامل شدن دین اسلام اشاره دارد. این آیه به دلیل اشاره به کامل شدن دین، به آیه اکمال شهرت پیدا کرده است. بخش میانی این آیه بنابر اعتقاد شیعیان، به ولایت و امامت امام علی(ع) اشاره دارد.
[[آیه اکمال]] بخش میانی از آیه ۳ سوره مائده است که به کامل شدن دین اسلام اشاره دارد. این آیه به دلیل اشاره به کامل شدن دین، به آیه اکمال شهرت پیدا کرده است. بخش میانی این آیه بنابر اعتقاد شیعیان، به ولایت و [[امامت امام علی(ع)]] اشاره دارد.
===آیه سوم سوره مائده===
===آیه سوم سوره مائده===
آیه سوم سوره مائده حاوی دو موضوع بیان حکم شرعی انواع گوشت حیوان و شرایط آن و مسئله کامل شدن دین که یک مسئله اعتقادی است، می باشد:
آیه سوم سوره مائده حاوی دو موضوع بیان حکم شرعی انواع گوشت حیوان و شرایط آن و مسئله کامل شدن دین که یک مسئله اعتقادی است، می باشد:
خط ۱۸: خط ۱۷:
==نکته‌های آیه==
==نکته‌های آیه==
ارتباط این آیه با مسئله ولایت امام علی دارای چند نکته است:
ارتباط این آیه با مسئله ولایت امام علی دارای چند نکته است:
'''۱) استقلال هر بخش از آیه با بخش دیگر:''' جمله {{عربی|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي...}} هیچ ارتباطی با ابتدا و انتهای آیه ندارد، بلکه یک مطلب جداگانه و مستقل را بیان می‌کند. شواهد این مدعا عبارتند از:
===استقلال هر بخش از آیه با بخش دیگر===
آیه دارای سه بخش است و هر بخش در معنی و مفهوم از بخش دیگر مستقل است و هر کدام یک مطلب مستقل را بیان می کند. جمله {{عربی|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي...}} هیچ ارتباطی با ابتدا و انتهای آیه ندارد، بلکه یک مطلب جداگانه و مستقل را بیان می‌کند. شواهد این مدعا عبارتند از:
* اگر این قسمت از آیه حذف و ابتدا و انتهای آیه با هم در نظر چرفته شود و محتوای آن مورد توجه قرار بگیرد، در معنای آیه هیچ خللی پیش نمی‌آید.
* اگر این قسمت از آیه حذف و ابتدا و انتهای آیه با هم در نظر چرفته شود و محتوای آن مورد توجه قرار بگیرد، در معنای آیه هیچ خللی پیش نمی‌آید.
* شأن نزول این قسمت از آیه غیر از شأن نزول قسمت اول و آخر آیه است. چه شأن نزول آیه در مورد عرفه باشد و چه غدیر خم، این کلام مفسرین نشان می‌دهد این قسمت از آیه، مستقل است و ربطی به صدر و ذیل آیه ندارد.<ref>جلال الدین سیوطی، باب النقول، و نیشابوری، اسباب النزول، ذیل آیه سوم، سوره مائده.</ref>
* شأن نزول این قسمت از آیه غیر از شأن نزول قسمت اول و آخر آیه است. چه شأن نزول آیه در مورد عرفه باشد و چه غدیر خم، این کلام مفسرین نشان می‌دهد این قسمت از آیه، مستقل است و ربطی به صدر و ذیل آیه ندارد.<ref>جلال الدین سیوطی، باب النقول، و نیشابوری، اسباب النزول، ذیل آیه سوم، سوره مائده.</ref>
* اول و آخر آیه شریفه همانند آیات ۱۷۳ سوره بقره، ۱۴۵ سوره انعام، ۱۱۵ سوره نحل، می‌باشد که از نظر محتوی و موضوع، هیچ ارتباطی با ماقبل و مابعد آیه ندارند.
* اول و آخر آیه شریفه همانند آیات ۱۷۳ سوره بقره، ۱۴۵ سوره انعام، ۱۱۵ سوره نحل، می‌باشد که از نظر محتوی و موضوع، هیچ ارتباطی با ماقبل و مابعد آیه ندارند.
* مفسرین گفته‌اند: سوره مائده یک سوره مدنی است مگر بخش {{عربی|الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُم…}} که در مکه یا در راه مدینه و مکه نازل شده است. این کلام مفسران اشاره به استقلال این بخش از آیه از سایر اجزاری آن دارد.
* مفسرین گفته‌اند: سوره مائده یک سوره مدنی است مگر بخش {{عربی|الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُم…}} که در مکه یا در راه مدینه و مکه نازل شده است. این کلام مفسران اشاره به استقلال این بخش از آیه از سایر اجزای آن دارد.


==اهمیت بیان مسئله==
===اهمیت بیان مسئله جانشینی===
مطلب مورد توجه در آیه اینست که خداوند یک روز خاص را با خصوصیاتی ویژه بیان می‌کند و از آن خصوصیات، اهمیت فوق‌العاده آن‌روز معلوم می‌شود. به خاطر اهمیت این آیه و جریانی که در آن روز رخ داده، برای محافظت از تحریف و تغییر این ماجرا، آن را در لابلای مطالبی دیگر و بی ارتباط  قرار داده‌است. بسیار است که برای محفوظ ماندن یک چیز نفیس آن را با مطالب ساده‌ای می‌آمیزند تا کمتر جلب توجه کند. در این قسمت از آیه، خداوند آن روز را این گونه توصیف می‌کند: ۱) روز ناامیدی کفار و مشرکین. ۲) مسلمانان در این روز از کفار نترسند و از من بترسند. ۳) در این روز دین کامل شد. ۴) در این روز نعمت الهی به اتمام رسید. ۵) خداوند به دین اسلام راضی شد.
مطلب مورد توجه در آیه اینست که [[خداوند]] یک روز خاص را با خصوصیاتی ویژه بیان می‌کند و از آن خصوصیات، اهمیت فوق‌العاده آن‌روز معلوم می‌شود. به خاطر اهمیت این آیه و جریانی که در آن روز رخ داده، برای محافظت از تحریف و تغییر این ماجرا، آن را در لابلای مطالبی دیگر و بی ارتباط  قرار داده‌است. بسیار است که برای محفوظ ماندن یک چیز نفیس آن را با مطالب ساده‌ای می‌آمیزند تا کمتر جلب توجه کند. در این قسمت از آیه، خداوند آن روز را این گونه توصیف می‌کند:
* روز ناامیدی [[کفار]] و [[مشرکان]].
* [[مسلمانان]] در این روز از کفار نترسند و از من بترسند.
* در این روز دین کامل شد.
* در این روز نعمت الهی به اتمام رسید.
* خداوند به دین اسلام راضی شد.


===عدم ارتباط ناامیدی کافران با احکام گوشت===
===عدم ارتباط ناامیدی کافران با احکام گوشت===
از این خصوصیات روشن می‌شود که تا قبل از این روز، کافران طمع و امید داشتند که اسلام را در آینده از بین ببرند، ولی خداوند آن‌ها را ناامید کرده. تا قبل از این مسلمانان یک نوع ترس و هراس نسبت به آینده اسلام داشتند، ولی با آمدن آن حکم الهی، خداوند ترس آنها را هم از بین برد. همچنین تا قبل از این، اسلام به اکمال نرسیده بود و نعمت الهی به اتمام نرسیده بود.
تا قبل از این روز (معرفی امام علی به عنوان جانشین پیامبر و نزول آیه اکمال)، کافران طمع و امید داشتند که اسلام را در آینده از بین ببرند، ولی خداوند آن‌ها را ناامید کرده است. تا قبل از این مسلمانان یک نوع ترس و هراس نسبت به آینده اسلام داشتند، ولی با آمدن آن حکم الهی، خداوند ترس آنها را هم از بین برد. همچنین تا قبل از این، اسلام به اکمال نرسیده بود و نعمت الهی به اتمام نرسیده بود.


با این تفصیل، این سؤال مطرح است که: در آن روز چه حکمی نازل شد که این خصوصیات را به دنبال داشت؟ آیا با بیان احکام گوشت‌های حلال و حرام، موجب ناامیدی کفار و رفع ترس مسلمانان می‌شود؟ با بیان چند حکم، کافران ناامید نمی‌شوند، به علاوه این احکام در سوره‌های بقره آیه ۱۷۳، انعام آیه ۱۴۵و نحل آیه ۱۱۵ قبلاً بیان شده است.
با این تفصیل، این سؤال مطرح است که: در آن روز چه حکمی نازل شد که این خصوصیات را به دنبال داشت؟ آیا با بیان احکام گوشت‌های حلال و حرام، موجب ناامیدی کفار و رفع ترس مسلمانان می‌شود؟ با بیان چند حکم، کافران ناامید نمی‌شوند، به علاوه این احکام در سوره‌های بقره آیه ۱۷۳، انعام آیه ۱۴۵و نحل آیه ۱۱۵ قبلاً بیان شده است.


یا اجتماع مسلمانان در روز عرفه و کامل شدن مراسم حج باعث ناامیدی کفار شده است کما اینکه بعضی گفته‌اند: هرگز اجتماع مسلمانان در روز عرفه باعث ناامیدی کفار نخواهد شد؛ زیرا قبلاً با فتح مکه از این جهت ناامید شده بودند، و قبلاً هم آیه برائت نازل شده بود و کفار ناامید شده بودند، پس آیه ربطی به عرفات ندارد.
===عدم ارتباط ناامیدی کافران با عرفات و مراسم حج===
 
می‌دانیم کفار منتظر این بودند که با از دنیا رفتن پیامبر(ص) که رکن اساسی اسلام بود، ضربه خود را به اسلام بزنند، اما وقتی که پیامبر(ص) علی(ع) را به جانشینی خود از طرف خداوند انتخاب کرد کفار نسبت به آینده اسلام هم ناامید شدند.
 
روایات پیرامون آیه: درباره این که آیه الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُم.. شأن نزولش چیست؟ در بسیاری از کتب معتبر اهل سنت، شأن نزول آیه را جریان نصب علی(ع) در غدیر خم دانسته‌اند که ما به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:
 
خوارزمی در «مناقب» از ابی سعید خدری نقل می‌کند: ان النبی(ص) یوم دعا الناس الی غدیر خم امر بما تحت الشجره من الشوک فقمّ و ذلک یوم الخمیس ثم دعا الناس الی علیّ فاخذ بضبعه فرفعها حتی نظر الناس الی بیاض ابطه ثم لم یتفرقا حتی نزلت الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دِینا.<ref>خوارزمی، المناقب، مؤسسه انتشارات اسلامی، چاپ سوم، ۱۴۱۷ هـ، ص۱۳۵.</ref>
 
پیامبر(ص) در غدیر خم مردم را دعوت کرد و امر فرمود تا خار و خاشاک زیر درخت را جارو کردند، آن روز، روز پنج‌شنبه بود، بعد مردم را به طرف علی دعوت کرد، پیامبر(ص) بازوی علی را گرفت و بلند کرد به طوری که سفیدی زیر بغل پیامبر(ص) معلوم شد، هنوز متفرق نشده بودند که این آیه نازل شد: امروز دین شما را به اکمال رساندم و نعمت الهی را به اتمام رساندم، بعضی از منابع معتبر اهل سنت که این روایت را نقل کرده‌اند از این قرارند:


۱. علی بن محمد حموینی، فرائد السبطین (بیروت: مؤسسه المحمودی، للطباعه و النشر، چاپ اول، ۱۳۹۸ ه) ج۱، ص۷۳ و ۷۴.
اجتماع مسلمانان در روز عرفه و کامل شدن مراسم حج باعث ناامیدی کفار شده است کما اینکه بعضی گفته‌اند: هرگز اجتماع مسلمانان در روز عرفه باعث ناامیدی کفار نخواهد شد؛ زیرا قبلاً با فتح مکه از این جهت ناامید شده بودند، و قبلاً هم آیه برائت نازل شده بود و کفار ناامید شده بودند، پس آیه ربطی به عرفات ندارد.


۲. عبدالله حسکانی، شواهد التنزیل (تهران: مؤسسه طبع و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۱ ه)، ج۱، ص۲۰۲. عن ابن هریره: قال من صام یوم ثمانیه عشر من ذی الحجه کتب الله له صیام ستین شهراً و هو یوم غدیر خم لما اخذ النبی بید علی فقال: الست ولی المؤمنین؟ قالوا نعم یا رسول الله، فقال من کنت مولاه فعلیّ مولاه، فقال عمر بن الخطاب بخ بخ لک یا ابن ابی طالب اصبحت مولای و مولا کل مؤمن، و انزل الله «الیوم اکملت لکم دینکم…»<ref>حسکانی، عبدالله، شواهد التنزیل، تهران، مؤسسه طبع و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۱ هـ، ج۱، ص۱۵۶.</ref>
کفار منتظر بودند که با از دنیا رفتن پیامبر(ص) که رکن اساسی اسلام بود، ضربه خود را به اسلام بزنند، اما وقتی که پیامبر(ص) علی(ع) را به جانشینی خود از طرف خداوند انتخاب کرد، کفار نسبت به آینده اسلام هم ناامید شدند.


علی بن محمد حموینی، بعد از نقل این روایت می‌گوید: هذا حدیث الغدیر و له طرق کثیره الی ابی سعید سعد بن مالک الخدری الانصاری ابن مغازلی، المناقب (بیروت، دار الاضواء، چاپ دوم، ۱۴۱۲ ه) ص۶۹.
===روایات اهل سنت پیرامون آیه، در ارتباط با مسئله امامت امام علی===
درباره این که آیه الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُم.. شأن نزولش چیست؟ در بسیاری از کتب معتبر اهل سنت، شأن نزول آیه را جریان نصب علی(ع) در غدیر خم دانسته‌اند. بعضی از آن‌ها چنین است:


ابن عساکر، ترجمه الامام علی بن ابی طالب (بیروت، مؤسسه المحمودی للطباعه و النشر، چاپ دوم، ۱۴۰۰ ه) ج۲، ص۷۵، حافظ ابو بکر احمد بن علی خطیب بغدادی، تاریخ بغداد (بیروت، دار الکتاب العربی)، ج۸، ص۲۹۰.
* خوارزمی در کتاب «المناقب» از ابی سعید خدری نقل می‌کند: پیامبر(ص) در غدیر خم مردم را دعوت کرد و امر فرمود تا خار و خاشاک زیر درخت را جارو کردند، آن روز، روز پنج‌شنبه بود، بعد مردم را به طرف علی دعوت کرد، پیامبر(ص) بازوی علی را گرفت و بلند کرد به طوری که سفیدی زیر بغل پیامبر(ص) معلوم شد، هنوز متفرق نشده بودند که این آیه نازل شد: امروز دین شما را به اکمال رساندم و نعمت الهی را به اتمام رساندم.


این روایات هم در کتب معتبر اهل سنت هستند و هم روایت آن‌ها از کسانی هستند که مورد اعتماد خود اهل سنت می‌باشند مثلاً ابو هریره که در بسیاری از این روایات است، اهل سنت اجماع بر عدالت و وثاقت او دارند، اگر چه این روایات منحصر به ابو هریره هم نمی‌باشند بلکه از طرق دیگری هم نقل شده‌اند، پس بنابراین اشکال کسانی که گفته‌اند: این روایات در کتب شیعه است، و این روایات ضعیف هستند و مورد اعتماد نمی‌باشند، درست نخواهد بود.
این روایت در سایر منابع معتبر اهل سنت نقل شده است: فرائد السبطین<ref>علی بن محمد حموینی، فرائد السبطین، بیروت، مؤسسه المحمودی، للطباعه و النشر، چاپ اول، ۱۳۹۸ق، ج۱، ص۷۳ و ۷۴.</ref> شواهد التنزیل<ref>عبدالله حسکانی، شواهد التنزیل، تهران، مؤسسه طبع و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۱ ه)، ج۱، ص۲۰۲.</ref> و ...


علاوه این که این روایات از پیامبر(ص) نقل شده‌اند و روایاتی که گفته‌اند: این آیه در عرفه نازل شده که مستند عده‌ای از اهل سنت و سخن عمر است که با روایات دیگر در تعارض است.
* عن ابن هریره: قال من صام یوم ثمانیه عشر من ذی الحجه کتب الله له صیام ستین شهراً و هو یوم غدیر خم لما اخذ النبی بید علی فقال: الست ولی المؤمنین؟ قالوا نعم یا رسول الله، فقال من کنت مولاه فعلیّ مولاه، فقال عمر بن الخطاب بخ بخ لک یا ابن ابی طالب اصبحت مولای و مولا کل مؤمن، و انزل الله «الیوم اکملت لکم دینکم…»<ref>حسکانی، عبدالله، شواهد التنزیل، تهران، مؤسسه طبع و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۱ هـ، ج۱، ص۱۵۶.</ref>
علی بن محمد حموینی از محدثان اهل سنت، بعد از نقل این روایت می‌گوید: هذا حدیث الغدیر و له طرق کثیره الی ابی سعید سعد بن مالک الخدری الانصاری<ref>ابن مغازلی، المناقب، بیروت، دار الاضواء، چاپ دوم، ۱۴۱۲ق، ص۶۹.</ref>


این روایات هم در کتب معتبر اهل سنت هستند<ref>ابن مغازلی، المناقب، بیروت، دار الاضواء، چاپ دوم، ۱۴۱۲ق، ص۶۹؛ ابن عساکر، ترجمه الامام علی بن ابی طالب، بیروت، مؤسسه المحمودی للطباعه و النشر، چاپ دوم، ۱۴۰۰ق، ج۲، ص۷۵؛ حافظ ابو بکر احمد بن علی خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، بیروت، دار الکتاب العربی، ج۸، ص۲۹۰.</ref> و هم روایت آن‌ها از کسانی هستند که مورد اعتماد خود اهل سنت می‌باشند مثلاً ابو هریره که در بسیاری از این روایات است، اهل سنت اجماع بر عدالت و وثاقت او دارند، اگر چه این روایات منحصر به ابو هریره هم نمی‌باشند بلکه از طرق دیگری هم نقل شده‌اند، پس بنابراین اشکال کسانی که گفته‌اند: این روایات در کتب شیعه است، و این روایات ضعیف هستند و مورد اعتماد نمی‌باشند، درست نخواهد بود.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


خط ۵۹: خط ۵۹:
{{منابع}}
{{منابع}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی = آیات و سوره‌ها
  | شاخه فرعی۱ =
  | شاخه فرعی۱ =اسامی سوره‌ها و آیات
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۲ =شأن نزول
  | شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
۷٬۲۳۰

ویرایش