۲٬۱۶۱
ویرایش
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (اصلاح شاخه بندی) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
[[سوره همزه]] به سه شاخصه مهم صراحت دارد که می‌توان آنها را ابزارهای [[ابلیس و شیطان در قرآن|شیطانی]] دانست: یک) عیب‌جویی و مسخره کردن دیگران. دو) جمع اموال و مغرور شدن به آن. سه) جاودانه پنداشتن ثروت‌مندان به خاطر ثروت‌شان. | |||
== عیب‌جویی و مسخره کردن دیگران == | == عیب‌جویی و مسخره کردن دیگران == | ||
سوره همزه با تهديدى كوبنده آغاز مىشود: {{قرآن|«وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَه لُمَزَه|ترجمه= واى بر هر عيبجوى مسخره كنندهاى.|سوره=همزه|آیه=۱}} آنها كه با نيش زبان، حركات دست، چشم، ابرو در پشت سر و پيش رو، ديگران را مسخره می‌کنند، يا عيب‌جويى و [[غیبت|غيبت]] مىكنند، يا آنها را هدف تيرهاى طعنه و تهمت قرار مىدهند. | |||
«هُمَزَه» از ماده «همز» در اصل به معنى شكستن است.<ref>عضيمه، صالح، معنا شناسى واژگان قرآن، مشهد، آستان قدس رضوى، شركت به نشر، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ص۶۱۴.</ref> از آنجا كه افراد عيب‌جو و غيبت كننده شخصيت ديگران را درهم مىشكنند به آنها «هُمَزَه» اطلاق شده است.<ref>سيدكريمى حسينى، عباس، تفسير عليين، قم، اسوه، چاپ اول، ۱۳۸۲ش، ص۶۰۱.</ref> «لُمَزَه» از ماده «لمز» در اصل به معنى عيب‌جويى نمودن است.<ref>قرشى بنابى، علىاكبر، قاموس قرآن، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۰۶.</ref> | «هُمَزَه» از ماده «همز» در اصل به معنى شكستن است.<ref>عضيمه، صالح، معنا شناسى واژگان قرآن، مشهد، آستان قدس رضوى، شركت به نشر، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ص۶۱۴.</ref> از آنجا كه افراد عيب‌جو و غيبت كننده شخصيت ديگران را درهم مىشكنند به آنها «هُمَزَه» اطلاق شده است.<ref>سيدكريمى حسينى، عباس، تفسير عليين، قم، اسوه، چاپ اول، ۱۳۸۲ش، ص۶۰۱.</ref> «لُمَزَه» از ماده «لمز» در اصل به معنى عيب‌جويى نمودن است.<ref>قرشى بنابى، علىاكبر، قاموس قرآن، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۰۶.</ref> | ||