آیه نور: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:آیه نور.jpg|بندانگشتی|قطعه خوشنویسی از بخش نخست آیه نور: «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْض»، به خط جلی دیوانی، اثر عبدالرزاق.]]

آیه ۳۵ [[سوره نور]]، به نام '''آیه نور''' شناخته می‌شود. در تفسیر این آیه، بیشتر مفسرین [[شیعه]]، [[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت(ع)]] را مصداق بارز مفردات آن می‌دانند. در روایات نیز افراد مختلفی از ائمه(ع) به عنوان مصادیق آن ذکر شده‌اند. در روایتی از [[امام علی(ع)]]، تمامی مفردات آیه، به پیامبر(ص) و ۱۲ امام تطبیق داده‌شده است. در جمع‌بندی این روایات گفته شده است که این روایات برای تطبیق بر بارزترین مصداق هستند و الا آیه عمومیت خودش را دارد و شامل انبیاء، اوصیاء و اولیاء می‌شود.

مراد از {{قرآن|الله نور السماوات و الارض|الله نور=}} این نیست که خداوند، جسمی نورانی دارد و اجسام تاریک را روشن می‌کند، چرا که نور از محدَثات می‌باشد، در حالی که خدا هر نسبت حدوث یا جسمیّت منزه است. گروهی از مفسران کلمه «نور» را در این آیه، به معنی «هدایت کننده»، برخی به معنی «روشن کننده»<ref>علامه طباطبائی، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، قم، انتشارات جامعه مدرسین، ج۱۵، ص۱۶۹.</ref> و بعضی به معنی «زینت بخش»<ref>آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، دار الکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ۱۳۶۸ش، ج۱۴، ص۴۷۱.</ref> تفسیر کرده‌اند. [[امام رضا (ع)]] در تفسیر این آیه می‌فرماید: «او هدایت کننده اهل آسمان و هدایت کننده اهل زمین است.»<ref>آیت الله مکارم شیرازی، پیشین، ج۱۴، ص۴۷۱.</ref>