آیه مودت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه مودت''' (آیه ۲۳ [[سوره شوری]]) است که براساس آن، پیامبر(ص) هیچ مزدی از مردم نمی‌خواهد جز مودت و دوستی با اهل‌بیتش.  

قربی اسم مصدر به معنای نزدیکی و خویشاوندی است. در قرآن جز در آیه ۲۳ سوره شوری، همیشه همراه با «ذی»، «ذوی» و «اولی» آمده است که به معنای نزدیکان و خویشاوندان می‌شود.

برخي گفته‌‌ند: مودت «قربي» عبارت است از مودت به خدا از راه تقرب جستن به او به وسيله اطاعت. معناي آيه چنين است: اجر و مزد رسالت، دوست داشتن قرب به خدا به وسيله اموري كه مايه تقرب به خدا مي‌گردد و آن اطاعت خدا و عمل صالح است. <ref> زمخشري، محمود بن عمر، تفسیر كشاف، الناشر مكتب الاعلام الاسلامي، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۲۲۱.</ref>

اين نظريه مردود است، زيرا بر اساس اين معني آيه مي‌خواهد چنين بگويد: دوستدار خدا باشيد و به او تقرب پيدا كنيد، در حالي كه در ميان مخاطبان آيه كسي وجود نداشت كه دوست نداشته باشد كه به خدا نزديك شود و حتي مشركان نيز طالب قرب به خداوند، بودند و بت‌ها را به عنوان شفيع براي تقرب به او مي‌پرستيدند، پس اگر مقصود دوست داشتن قرب الهي از راه عبادت باشد، بايد آن را به عبادت خالصانة او مقيد مي‌کرد و به يكتاپرستي دعوت مي‌كرد ولي اين قيد را ذكر نكرده و قرب الهي را به طور مطلق، اجر رسالت قرار داده، با وجود آن كه در ميان مخاطبان كساني هستند كه شرك و بت‌پرستي خود را وسيله تقرب به خدا مي‌دانند و اين با ذوق سليم سازگاري ندارد. <ref>طباطبائی، محمد حسین،الميزان، بيروت، موسسه اعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۳ه‍ ، ج۱۸، ص۴۵.</ref>