آیه مودت: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه مودت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۸ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۲

۲ بایت حذف‌شده ، ‏۸ فوریهٔ ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'

Nazarzadeh

دیوان‌سالاران، ناظمان (CommentStreams)، مدیران رابط کاربری، مدیران

۷٬۰۶۳

ویرایش

@@ خط ۳۷: / خط ۳۷: @@
 ===دوستی با قرب الهی===
-برخي گفته‌‌ند: مودت «قربي» عبارت است از مودت به خدا از راه تقرب جستن به او به وسيله اطاعت. معناي آيه چنين است: اجر و مزد رسالت، دوست داشتن قرب به خدا به وسيله اموري كه مايه تقرب به خدا مي‌گردد و آن اطاعت خدا و عمل صالح است. <ref> زمخشري، محمود بن عمر، تفسیر كشاف، الناشر مكتب الاعلام الاسلامي، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۲۲۱.</ref>
+برخي گفته‌‌ند: مودت «قربي» عبارت است از مودت به خدا از راه تقرب جستن به او به وسيله اطاعت. معناي آيه چنين است: اجر و مزد رسالت، دوست داشتن قرب به خدا به وسيله اموري كه مايه تقرب به خدا مي‌گردد و آن اطاعت خدا و عمل صالح است.<ref> زمخشري، محمود بن عمر، تفسیر كشاف، الناشر مكتب الاعلام الاسلامي، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۲۲۱.</ref>
 در تفسیر [[کشف الاسرار و عده الابرار]] آمده است: «مزد نمی‌خواهم لکن می‌فرمایم شما را بدوست داشتن هر کس که نزدیکی جوید به اللّه، بطاعت و عمل نیکو. بر وفق این قول، هر کس که اللَّه را فرمان بردار است و تقرب را به وی نیکوکار است، واجب است بر تو که او را دوست داری و مودت وی فریضه دانی»<ref>میبدی، ابوالفضل، تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار، ج۹، ص۱۲۳</ref>
-اين نظريه مردود است، زيرا بر اساس اين معني آيه مي‌خواهد چنين بگويد: دوستدار خدا باشيد و به او تقرب پيدا كنيد، در حالي كه در ميان مخاطبان آيه كسي وجود نداشت كه دوست نداشته باشد كه به خدا نزديك شود و حتي مشركان نيز طالب قرب به خداوند، بودند و بت‌ها را به عنوان شفيع براي تقرب به او مي‌پرستيدند، پس اگر مقصود دوست داشتن قرب الهي از راه عبادت باشد، بايد آن را به عبادت خالصانة او مقيد مي‌کرد و به يكتاپرستي دعوت مي‌كرد ولي اين قيد را ذكر نكرده و قرب الهي را به طور مطلق، اجر رسالت قرار داده، با وجود آن كه در ميان مخاطبان كساني هستند كه شرك و بت‌پرستي خود را وسيله تقرب به خدا مي‌دانند و اين با ذوق سليم سازگاري ندارد. <ref>طباطبائی، محمد حسین،الميزان، بيروت، موسسه اعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۳ه‍ ، ج۱۸، ص۴۵.</ref>
+اين نظريه مردود است، زيرا بر اساس اين معني آيه مي‌خواهد چنين بگويد: دوستدار خدا باشيد و به او تقرب پيدا كنيد، در حالي كه در ميان مخاطبان آيه كسي وجود نداشت كه دوست نداشته باشد كه به خدا نزديك شود و حتي مشركان نيز طالب قرب به خداوند، بودند و بت‌ها را به عنوان شفيع براي تقرب به او مي‌پرستيدند، پس اگر مقصود دوست داشتن قرب الهي از راه عبادت باشد، بايد آن را به عبادت خالصانة او مقيد مي‌کرد و به يكتاپرستي دعوت مي‌كرد ولي اين قيد را ذكر نكرده و قرب الهي را به طور مطلق، اجر رسالت قرار داده، با وجود آن كه در ميان مخاطبان كساني هستند كه شرك و بت‌پرستي خود را وسيله تقرب به خدا مي‌دانند و اين با ذوق سليم سازگاري ندارد.<ref>طباطبائی، محمد حسین،الميزان، بيروت، موسسه اعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۳ه‍ ، ج۱۸، ص۴۵.</ref>
 == منابع ==