|
|
خط ۴۲: |
خط ۴۲: |
|
| |
|
| ===دوستی با قرب الهی=== | | ===دوستی با قرب الهی=== |
| برخي گفتهاند: مودت «قربي» عبارت است از مودت به خدا از راه تقرب جستن به او به وسيله اطاعت. بنابراين معناي آيه چنين است: اجر و مزد رسالت، دوست داشتن قرب به خدا به وسيله اموري كه مايه تقرب به خدا ميگردد و آن اطاعت خدا و عمل صالح است. <ref> زمخشري، كشاف، الناشر مكتب الاعلام الاسلامي، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۲۲۱.</ref> | | برخي گفتهند: مودت «قربي» عبارت است از مودت به خدا از راه تقرب جستن به او به وسيله اطاعت. معناي آيه چنين است: اجر و مزد رسالت، دوست داشتن قرب به خدا به وسيله اموري كه مايه تقرب به خدا ميگردد و آن اطاعت خدا و عمل صالح است. <ref> زمخشري، محمود بن عمر، تفسیر كشاف، الناشر مكتب الاعلام الاسلامي، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۲۲۱.</ref> |
|
| |
|
| بعضی دیگر گفتهاند: معنای «قربی» تقرب به خدا است، و «مودت به قربی» عبارت است از مودت به خدا از راه تقرب جستن به او به وسیله اطاعت و معنای آیه این است که: من از شما اجری نمیخواهم مگر همین را که به وسیله تقرب جستن به خدا به او مودت کنید.»<ref>ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۶۱</ref>
| | در تفسیر [[کشف الاسرار و عده الابرار]] آمده است: «مزد نمیخواهم لکن میفرمایم شما را بدوست داشتن هر کس که نزدیکی جوید به اللّه، بطاعت و عمل نیکو. بر وفق این قول، هر کس که اللَّه را فرمان بردار است و تقرب را به وی نیکوکار است، واجب است بر تو که او را دوست داری و مودت وی فریضه دانی»<ref>میبدی، ابوالفضل، تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار، ج۹، ص۱۲۳</ref> |
|
| |
|
| در تفسیر [[کشف الاسرار و عده الابرار]] آمده است: «مزد نمیخواهم لکن میفرمایم شما را بدوست داشتن هر کس که نزدیکی جوید باللّه، بطاعت و عمل نیکو، و بر وفق این قول، هر کس که اللَّه را فرمان بردار است و تقرب را به وی نیکوکار است، واجب است بر تو که او را دوست داری و مودت وی فریضه دانی»<ref>تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار، میبدی، ج۹، ص۱۲۳</ref>
| | اين نظريه مردود است، زيرا بر اساس اين معني آيه ميخواهد چنين بگويد: دوستدار خدا باشيد و به او تقرب پيدا كنيد، در حالي كه در ميان مخاطبان آيه كسي وجود نداشت كه دوست نداشته باشد كه به خدا نزديك شود و حتي مشركان نيز طالب قرب به خداوند، بودند و بتها را به عنوان شفيع براي تقرب به او ميپرستيدند، پس اگر مقصود دوست داشتن قرب الهي از راه عبادت باشد، بايد آن را به عبادت خالصانة او مقيد ميکرد و به يكتاپرستي دعوت ميكرد ولي اين قيد را ذكر نكرده و قرب الهي را به طور مطلق، اجر رسالت قرار داده، با وجود آن كه در ميان مخاطبان كساني هستند كه شرك و بتپرستي خود را وسيله تقرب به خدا ميدانند و اين با ذوق سليم سازگاري ندارد. <ref>طباطبائی، محمد حسین،الميزان، بيروت، موسسه اعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۳ه ، ج۱۸، ص۴۵.</ref> |
| | |
| اين نظريه نيز مردود است، زيرا بر اساس اين معني آيه ميخواهد چنين بگويد: دوستدار خدا باشيد و به او تقرب پيدا كنيد، در حالي كه در ميان مخاطبان آيه كسي وجود نداشت كه دوست نداشته باشد كه به خدا نزديك شود و حتي مشركان نيز طالب قرب به خداوند، بودند و بتها را به عنوان شفيع براي تقرب به او ميپرستيدند، پس اگر مقصود دوست داشتن قرب الهي از راه عبادت باشد، بايد آن را به عبادت خالصانة او مقيد مينمود و به يكتاپرستي دعوت ميكرد ولي اين قيد را ذكر نكرده و قرب الهي را به طور مطلق، اجر رسالت قرار داده، با وجود آن كه در ميان مخاطبان كساني هستند كه شرك و بتپرستي خود را وسيله تقرب به خدا ميدانند و اين با ذوق سليم سازگاري ندارد. <ref>طباطبائی، محمد حسین،الميزان، بيروت، موسسه اعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۳ه ، ج۱۸، ص۴۵.</ref> و كساني ديگر نيز هستند كه در رابطه با ذوي القربي احتمال ديگري را آورده كه آن هم مردود است. <ref>طباطبائی، محمد حسین،الميزان، بيروت، موسسه اعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۳ه ، ج۱۸، ص۴۵.</ref> | |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |