۷٬۰۶۳
ویرایش
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (بازبینی و ویرایش) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|واژهها}} | |||
آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به '''آیه سخره''' معروف است. در این آیه خداوند خورشید، ماه و ستارگان را در تسخیر أمر خود میداند، و در جواب بت پرستان، به قدرت بی بدیل خود اشاره میکند. | آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به '''آیه سخره''' معروف است. در این آیه خداوند خورشید، ماه و ستارگان را در تسخیر أمر خود میداند، و در جواب بت پرستان، به قدرت بی بدیل خود اشاره میکند. | ||
خط ۱۲: | خط ۱۳: | ||
آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به '''آیه سُخره''' معروف است. به نظر میرسد این اصطلاح از کلمه «مسخرات» گرفته شده است که میگوید خورشید، ماه و ستارگان در تسخیر امر الهی هستند. این آیه در واقع جوابی برای بت پرستان است که تصور میکردند بتها [[شفاعت|شفاعتشان]] خواهند کرد و آیات الهی و [[انبیاء]] را تکذیب میکردند که قبل از این آیه، به آن اشاره شده است. خداوند برای شخصیت دادن به انسان نعمتها را به او یادآوری میکند و یکی از آن نعمتها این است که خورشید، ماه و ستارگان به امر الهی تسخیر شدهاند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.</ref> | آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به '''آیه سُخره''' معروف است. به نظر میرسد این اصطلاح از کلمه «مسخرات» گرفته شده است که میگوید خورشید، ماه و ستارگان در تسخیر امر الهی هستند. این آیه در واقع جوابی برای بت پرستان است که تصور میکردند بتها [[شفاعت|شفاعتشان]] خواهند کرد و آیات الهی و [[انبیاء]] را تکذیب میکردند که قبل از این آیه، به آن اشاره شده است. خداوند برای شخصیت دادن به انسان نعمتها را به او یادآوری میکند و یکی از آن نعمتها این است که خورشید، ماه و ستارگان به امر الهی تسخیر شدهاند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.</ref> | ||
[[امام صادق(ع)]] وقتی به آسمان نگاه میکرد، این آیه را میخواند: {{قرآن|إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ}}<ref>آل عمران / ۱۹۰.</ref> و سپس | [[امام صادق(ع)]] وقتی به آسمان نگاه میکرد، این آیه را میخواند: {{قرآن|إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ}}<ref>آل عمران / ۱۹۰.</ref> و سپس آیه سخره را میخواند. یعنی {{قرآن|إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ...}} تا آخر آیه ۵۴ سوره اعراف و پس از آن [[دعا]] میکردند.<ref>نوری، حسین؛ مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ هـ. ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.</ref> | ||