آیه سخره: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۸۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
(تکمیل و بارگزاری)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
در مورد آيه سخره در سوره اعراف، توضيح دهید.
در مورد آیه سخره در سوره اعراف، توضیح دهید.
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به '''آیه سخره''' معروف است. در این آیه خداوند به ذکر نعمت‌ها و مخلوقاتی که تسخیر شده خدا هستند، می‌پردازد و در جواب بت پرستان، به قدرت بی بدیل الهی اشاره می‌کند.
{{درگاه|واژه‌ها}}
آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به‌ '''آیه سخره''' معروف است. در این آیه خداوند خورشید، ماه و ستارگان را در تسخیر‌ أمر خود می‌داند، و در جواب بت پرستان، به قدرت بی بدیل خود اشاره می‌کند.
 
==متن آیه==
==متن آیه==
{{قرآن بزرگ|إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ|ترجمه=پروردگار شما اللّه است كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد. پس به عرش پرداخت. شب را در روز مى‌پوشاند و روز شتابان آن را مى‌طلبد. و آفتاب و ماه و ستارگان مسخّر فرمان او هستند. آگاه باشيد كه او راست آفرينش و فرمانروايى. خدا آن پروردگار جهانيان به غايت بزرگ است.|سوره=اعراف|آیه=۵۴}}
{{قرآن بزرگ|إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَیٰ عَلَی الْعَرْشِ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ|ترجمه=پروردگار شما خداوندي است كه آسمان‎ها و زمين را در شش روز [شش ايام] آفريد: سپس به تدبير جهان هستي پرداخت، با پرده تاريك شب، روز را مي‎پوشاند و روز به سرعت در حركت است و شب را طلب مي‎كند و خورشيد و ماه و ستارگان را آفريد، در حالي كه در تسخير فرمان او هستند، آگاه باشيد كه آفرينش و تدبير جهان براي خدا [ و تحت فرمان] اوست، پر بركت است خداوندي كه پروردگار جهانيان است.|سوره=اعراف|آیه=۵۴}}


==محتوای آیه==
==محتوای آیه==
آيه ی ۵۴ [[سوره اعراف]] به '''آيه سُخره''' معروف است. به نظر مي‎رسد اين اصطلاح از كلمه «مسخرات» گرفته شده است كه مي‎گويد خورشيد، ماه و ستارگان در تسخير امر الهي هستند. اين آيه در واقع جوابي براي بت پرستان سات كه تصور مي‎كردند بت‎ها [[شفاعت|شفاعتشان]] خواهند كرد و آيات الهي و انبياء را تكذيب مي‎كردند كه قبل از اين آيه، به آن اشاره شده است. خداوند براي شخصيت دادن به انسان نعمت‎ها را به او يادآوري مي‎كند و يكي از آن نعمت‎ها اين است كه خورشيد، ماه و ستارگان به امر الهي تسخیر شده‌اند.<ref>مكارم شيرازي، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.</ref>
آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به‌ '''آیه سُخره''' معروف است. به نظر می‌رسد این اصطلاح از کلمه «مسخرات» گرفته شده است که می‌گوید خورشید، ماه و ستارگان در تسخیر امر الهی هستند. این آیه در واقع جوابی برای بت پرستان است که تصور می‌کردند بت‌ها [[شفاعت|شفاعتشان]] خواهند کرد و آیات الهی و [[انبیاء]] را تکذیب می‌کردند که قبل از این آیه، به آن اشاره شده است. خداوند برای شخصیت دادن به انسان نعمت‌ها را به او یادآوری می‌کند و یکی از آن نعمت‌ها این است که خورشید، ماه و ستارگان به امر الهی تسخیر شده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.</ref>


امام صادق عليه السلام وقتي به آسمان نگاه مي‎كرد، اين آيه را مي‎خواند: {{قرآن|ان الله في خلق السموات والارض واختلاف الليل والنهار لايات لاولي الالباب}}<ref>آل عمران / ۱۹۰.</ref> و سپس آيه ی سخره را مي‎خواند. يعني {{قرآن|ان ربكم الله الذي خلق السموات و..}} تا آخر آيه ۵۴ سوره ی اعراف و پس از آن دعا مي‎كردند.<ref>نوري، حسين؛ مستدرك الوسائل، قم، مؤسسه آل البيت، ۱۴۰۸ هـ .ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.</ref>
[[امام صادق(ع)]] وقتی به آسمان نگاه می‌کرد، این آیه را می‌خواند: {{قرآن|إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ}}<ref>آل عمران / ۱۹۰.</ref> و سپس آیه سخره را می‌خواند. یعنی {{قرآن|إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ...}} تا آخر آیه ۵۴ سوره اعراف و پس از آن [[دعا]] می‌کردند.<ref>نوری، حسین؛ مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ هـ. ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.</ref>


{{پایان پاسخ}}


==منابع==
==منابع==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن
| شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن
|شاخه فرعی۲ =  
| شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = شد
  | تیترها =  
  | تیترها = شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
| بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =  
  | بازبینی =
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت = ج
  | کیفیت = د
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
<references />