آیه سخره: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه سخره (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۷

۸۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Aslanzadeh

automoderated

۲۴۸

ویرایش

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به‌ '''آیه سخره''' معروف است. در این آیه خداوند به ذکر نعمت‌ها و مخلوقاتی که در تسخیر خدا هستند، می‌پردازد و در جواب بت پرستان، به قدرت بی بدیل الهی اشاره می‌کند.
+آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به‌ '''آیه سخره''' معروف است. در این آیه خداوند به ذکر نعمت‌ها و مخلوقاتی که در تسخیر‌ أمر خدا هستند، می‌پردازد و در جواب بت پرستان، به قدرت بی بدیل الهی اشاره می‌کند.
 ==متن آیه==
@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به‌ '''آیه سُخره''' معروف است. به نظر می‌رسد این اصطلاح از کلمه «مسخرات» گرفته شده است که می‌گوید خورشید، ماه و ستارگان در تسخیر امر الهی هستند. این آیه در واقع جوابی برای بت پرستان است که تصور می‌کردند بت‌ها [[شفاعت|شفاعتشان]] خواهند کرد و آیات الهی و [[انبیاء]] را تکذیب می‌کردند که قبل از این آیه، به آن اشاره شده است. خداوند برای شخصیت دادن به انسان نعمت‌ها را به او یادآوری می‌کند و یکی از آن نعمت‌ها این است که خورشید، ماه و ستارگان به امر الهی تسخیر شده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.</ref>
-[[امام صادق(ع)]] وقتی به آسمان نگاه می‌کرد، این آیه را می‌خواند: {{قرآن|ان الله فی خلق السموات والارض واختلاف اللیل والنهار لایات لاولی الالباب}}<ref>آل عمران / ۱۹۰.</ref> و سپس آیهٔ سخره را می‌خواند. یعنی {{قرآن|ان ربکم الله الذی خلق السموات و..}} تا آخر آیه ۵۴ سورهٔ اعراف و پس از آن [[دعا]] می‌کردند.<ref>نوری، حسین؛ مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ هـ. ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.</ref>
+[[امام صادق(ع)]] وقتی به آسمان نگاه می‌کرد، این آیه را می‌خواند: {{قرآن|إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ}}<ref>آل عمران / ۱۹۰.</ref> و سپس آیهٔ سخره را می‌خواند. یعنی {{قرآن|ان ربکم الله الذی خلق السموات و..}} تا آخر آیه ۵۴ سورهٔ اعراف و پس از آن [[دعا]] می‌کردند.<ref>نوری، حسین؛ مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ هـ. ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.</ref>