آیاتی درباره تضرع انسان در حالت سختی و ناسپاسی پس از رفع گرفتاری: تفاوت میان نسخه‌ها

آیاتی از قرآن به این امر تصریح دارد که انسان زمانی که به رنجی گرفتار است روی به تضرع می‌آورد و هنگامی که از آن سختی رهایی پیدا می‌کند ناسپاس می‌شود:

* '''سوره یونس، آیهٔ ۱۲''': {{قرآن|و اذا مَسَّ الانسان الضُرُّ دعانا لِجَنبه أوقاعِداً اَوقائماً فلمّا کشفنا عنه ضُرَّه مرَّ کَأن لم یدعُنا إلی ضُرٍ مَسَّه، کذلک زُیّنَ للمسرفین ما کانوا یعملون}} و هرگاه آدمی به رنج و زیانی درافتد همان لحظه به هر حالت باشد از نشسته و خفته و ایستاده، فوراً ما را به دعا می‌خواند. آنگاه که رنج و زیانش برطرف شود باز بحال غفلت و غرور چنان بازمی‌گردد که گوئی هیچ ما را برای دفع ضرر و رنج خود نخوانده، همین کفران و غفلت است که اعمال زشت تبه‌کاران را در نظرشان زیبا نموده است.

* '''سوره یونس، آیه ۲۲ و ۲۳''': {{قرآن|... جآئتها ریحٌ عاصف و جآئهم الموج من کلّ مکانٍ و ظَنُّوا أنَّهم اُحیط بِهِم دَعَوا الله مخلصینَ له الدّین، لَئن أنجَیتَنا من هذه لَنکونَنَّ من الشاکرین فلمّا أَنجیهم إذا هم یبغون فی الأرض بغیر الحق…}} که ناگاه باد تندی بوزد و کشتی از هر جانب به امواج خطر درافتد و خود را در ورطهٔ هلاکت ببینید، آن زمان خدا را به اخلاص و دین فطرت بخواند که بارالها! اگر ما را از این خطر نجات بخشی دیگر همیشه شکر و سپاس تو خواهیم کرد. پس از آنکه ما نجاتشان دادیم، باز در زمین بناحق ستمگری آغاز کنند….

* '''سوره نحل، آیه ۵۳ و ۵۴''': {{قرآن|و ما بکم من نعمه فَمِنَ الله، ثمَّ إذا مَسًّکُمُ الضّرُ فألیهِ‌تَجأرون ثُمَّ إذا کشَفَ الضرُّ عنکم إذا فریقٌ منکم بربِّهم یشرکون}} و شما بندگان با آنکه هر نعمت که دارید همه از خدا است و چون بلایی رسد بدرگاه او پناه جسته و به او در رفع بلا استغاثه می‌کنید. باز و قتی که بلا را از سر شما رفع کرد، گروهی از شما بخدای خود شرک می‌آورد.

* '''سوره اسراء، آیه ۶۷''': {{قرآن|وَ إذا مسَّکُمُ الضُّرُّ فی البحر ضلَّ مَن تدعون إلّا ایّاهُ فلمّا نجیّکم إلی البَرِّ أعرَضتُم و کان الانسان کفوراً}} و چون در دریا به شما خوف و خطری می‌رسد در آن حال بجز خدا همه را فراموش می‌کنید، آنگاه که خدا شما را از خطر نجات داد باز از خدا روی می‌گردانید و انسان، کفر کیش و ناسپاس است.

* '''سوره عنکبوت، آیه ۶۵''': {{قرآن|فاذا رَکِبوا فی الفلکِ دَعَوُا الله مخلِصینَ له الدّینَ فَلَمّا نجّیهُم إلی البَرِّ إذا هم یُشرکون}} این مردم مشرک نادان چون به کشتی نشینند (و به خطر افتند) در آنحال تنها خدا را با اخلاص کامل می‌خوانند و چون از خطر دریا به ساحل نجات رسیدند، باز به خدای یکتا، مشرک می‌شوند.

* '''سوره روم، آیه ۳۳''': {{قرآن|و إذا مسَّ الناسَ ضُرٌّ دعَوا رَبّهم منبین إلیه ثمّ اذا أذاقَهُم منه رحمه أذا فریقٌ منهم برَبّهم یُشرکونَ}} و مردم هر گاه رنج و درد سختی به آنها رسد در آنحال خدای را به دعا می‌خوانند و به درگاه او با تضرع و اخلاص روی می‌کنند و پس از آنکه خدا به آنها رحمت خود را چشانید؛ آنگاه باز گروهی از آنها به خدای خود مشرک می‌شوند.»

* '''سوره زمر، آیه ۸''': {{قرآن|و أذا مسَّ الإنسان ضُرٌّ دعا ربَّه منیباً إلیه ثمَّ إذا خَوَّلَهُ نعمه مِنهُ نسِیَ ما کانَ یدعوا إلیه من قبلُ و جَعَلَ للّهِ اَنداداً لیُضِلَّ عَن سَبیله..}} و (بیچاره) انسان را هر گاه فقر و مصیبت و رنجی پیش آید، در آن حال به دعا و توبه بدرگاه خدا رود چون نعمت و ثروت به او عطا کند، خدائی را که از پیش می‌خواند به کلی فراموش سازد و برای خدای (یکتا) شریک و همتا قرا دهد تا خلق را از راه خدا گمراه سازد….

  | شناسه =

  | تیترها =

  | لینک‌دهی =

  | اولویت =

  | کیفیت =